Een warme glimlach, succes en de ontdekking van waarde

De zon had een woordentwist met de Noorderwind. Wie slimmer was, wie sterker. Net op dat moment liep een man voorbij. Ik wed, zei de wind, dat ik hem zijn jas kan laten uittrekken en jij niet. Die weddenschap neem ik aan, zei de zon. De Noorderwind blies en blies en blies, maar hoe harder hij blies, hoe steviger de man de jas om zich heen trok.

Toen kwam de zon en glimlachte, en het werd warm. De man trok zijn jas uit.

Dit verhaaltje herinnert me als ik weer eens ergens voor wil gaan, als ik alles opzij wil zetten voor een doel, alles opzij wil zetten inclusief mezelf, de momenten waarop ik alles opoffer voor een doel. Je kunt ervoor kiezen om dat te doen, er voortdurend voor gaan, je kracht inzetten en trainen tot je spieren groot en sterk zijn, je wil harden tot staal, jezelf opzwepen en oppompen zoals de wind in dit verhaal.

De droom van succes

Veel van ons doen dat, we winden ons zetten onze schouders eronder. Je kunt je leven vierkant in de rondte blijven werken als je wilt. Je kunt hollen en vliegen, frustreren en vieren, duwen en trekken, altijd in beweging zijn. Dat is zeker een manier om te leven, het geeft je allerlei ervaringen en beweging, en aan het eind heb je misschien wat bezit en de nodige frustraties over alles wat niet gelukt is en wat je niet kreeg.

Een dergelijk leven vraagt zich misschien nooit af “Is het inzetten van mijn kracht en wil de beste manier om ergens te komen?”. Een dergelijk leven bevat alles, behalve rust, tevredenheid, want rust en tevredenheid zijn de vijand van beweging. De erkenning die het zocht loopt helaas meestal op een teleurstelling uit omdat je in een dergelijk leven altijd weer een volgend doel hebt en wat je vond negeert zo gauw je het hebt bereikt. Dit is het leven van een werkpaard dat een droom van succes nastreeft.

Als je een ander hart wilt openen en verzachten, hoef je slechts je eigen hart te openen en je zachtheid en warmte te schijnen. Je weet dat het waar is, want daar heb je geleefd. Je kent ook de andere kant, want je hebt jezelf al vroeg moeten harden tegen pijn en gesloten harten.

Opbranden en uitbuiten

Hoe voel je je tijdens dat hollen en vliegen? Ben je daar zelfs bewust van? En wat creëer, en verlies, je ermee? Misschien sta je nooit stil, misschien ga je door tot het uiterste door tot je stilgezet wordt en dan nog verder. Velen die dit leven doorleven houden dit hooguit een jaar of 15 vol en storten dan in, het is een realiteit die we liever niet erkennen en zij die vallen zijn nooit meer dezelfde.

Velen storten al eerder in, vaak al voor het eerst na 5 jaar hard werken, maar herpakken zich dan nog een paar keer, steeds iets harder spartelend en steeds iets moeier. Ze verbreken het contact met hun lichaam om de vermoeidheid niet langer te voelen en door te blijven maar doorgaan. In deze droom brand je echter op als een kaars en eindig je in een stomp. Als je begint aan deze droom denk je daar liever niet aan, dan kijk je niet zover vooruit of denkt gewoon dat het jou niet overkomt… tot het je inhaalt.

Zieke cultuur, ziek systeem

Dan ontdek je opeens hoeveel van ons overeind worden gehouden door medicatie en hoeveel van ons door deze droom zo ver over de grenzen van draagkracht worden gedreven dat ze arbeidsongeschikt raken of door hun wanhoop en woede in criminaliteit terechtkomen. De uitval van een droom erkennen we liever niet, maar er zijn veel afvallers in deze race waardoor steeds minder mensen de rest moet dragen.

Alleen het meest smetteloze fruit mag op de tafel liggen, de rest eindigt in de vuilnisbak. Het menselijk equivalent daarvan is de arbeidsongeschiktheid, de langdurig werkloosheid, en de criminaliteit. Voor de afvallers is vaak nog weinig kans op volwaardig meedoen, en weinig waardering en respect, en ook de sociale voorzieningen en het zorgsysteem wordt daardoor tot de grenzen van zijn draagkracht gedreven.

Nogmaals de schouders eronder

In plaats van naar onze manier van leven te kijken, en te leren van zijn uitkomsten, houden we de droom intact zetten slechts iets meer onze schouders eronder. Meestal zien we de uitkomsten ook pas voor wat ze waard zijn als we er zelf deel van worden, tot dat moment noemen we hen woorden als zwak, lui, onwillig, profiteurs of illegaal en stoppen hen het liefst zo ver mogelijk weg.

Gevangenissen en zorginstanties zijn de menselijke vorm van onze afvalbakken, en ze hebben allemaal de opdracht om te recyclen zoveel als ze kunnen omdat er teveel afval wordt gegenereerd. Hou de afvallers liefst zo ver mogelijk uit beeld, en mopper slechts over wat het allemaal kost om ze uit beeld te houden. Dat geld is de grote zoethouder voor een enorme groep mensen.

Geen schuld

We negeren het verband met ons eigen denken, ons eigen gedrag, en geven schuld weg aan anderen. Selectief waarnemen noemen we zoiets, en het is een trance waaruit we vroeger of later moeten ontwaken. De maatschappelijke prijs is net als de persoonlijke prijs te groot. Maar we denken liever aan ons eigen succes, onze eigen zorgen, onze eigen worsteling, dan te erkennen dat er iets structureel mis is. Die anderen zijn gewoon zwak, lui, of niet moreel genoeg, dat is het probleem.

De droom leek een sprookje maar verandert te vaak in een nachtmerrie omdat het zowel jouzelf als je omgeving uitbuit. De droom van succes probeert alles om zich heen te dwingen om zich te schikken naar zijn wil. Het probeert te dwingen tot onderwerping en slavernij, maar jijzelf was zijn eerste slaaf. En dat is wat je vergat, of nooit geleerd hebt, vaak tot het te laat was.

Ga door, hou vol

Dat is de droom die we als cultuur aan onze kinderen doorgeven. Zij zijn onze hoop, hebben nog niet de klappen ontvangen en mogen zich met frisse energie op dezelfde droom storten. Doorgaan tot ze erbij neer vallen, terwijl ze jezelf afleiden met speeltjes en vooral doelen. Onvervuldheid als leefwijze, altijd op weg naar morgen en overmorgen.

Veel van hen, veel teveel, zullen ver voorbij de grenzen van hun draagkracht worden gebracht. Veel teveel zullen afvallen en beschadigd en vermoeid in een van de menselijke vuilnisbakken eindigen. Teleurgesteld en niet meer in staat om mee te doen. Ze mogen ook niet meer meedoen, want wij kiezen alleen de meest smetteloze, de meest hongerige, doeners. En als ze meedogenloos blijken, dan is dat alleen maar een voordeel in deze kapitalistische droom. Succes wordt duur betaald, zolang het maar niet door jou is.

Als je er maar genoeg voor gaat

De droom heet “Als ik er maar hard genoeg voor ga” of kortweg “ervoor gaan“, het is ook de droom van maakbaarheid en menselijke suprematie, en ze is herkenbaar aan woorden als succes en scoren. Deze droom kent ook een spirituele variant:  “spiritueel leiderschap” (de goeroe of ontwaakte) of de droom van “verlichting” of “ontwaking”. Ook spirituelen zijn actief in succes denken, al formuleren ze hun doelen anders.

De kern van deze droom is begeerte, en begeerte zal je eerst tot volgeling maken en vervolgens (via succes) tot slaaf. Het succes zal hol blijken, net als de relaties die het creëerde, en vol van illusie, maar je leeft hem desondanks en zal uiteindelijk het gebrek aan werkelijke waarde doorzien. Dan zal je spijt misschien hebben van de afscheiding van je lichaam en de relaties die nooit zijn geweest, maar misschien blijk je dan een prijs betaald te hebben die niet omkeerbaar is. Sommige mensen leren langzaam, helemaal als ze snel gaan. De opwinding van de snelle beweging verdooft hen in een trance.

Ongeheelde pijn, en terugkeer van lijden

Misschien zal dit leven je ook momenten van relatief comfort geven, maar je zal daarvoor een prijs betalen in de vorm van lijden dat die zijn weg naar je terugvindt. Ongeheelde pijn vraagt om erkenning en heelheid, en zolang deze pijn bestaat zal niemand duurzaam vrij kunnen zijn. Misschien zijn er anderen die het eerst betalen, maar ze brengen het altijd weer terug naar jou.

Je kan dat in het klein zien, maar ook in de maatschappij als geheel of in de landen waarin grote overheersing plaatsvond (Zuid-Afrika, India). De huidige onvrede over de kapitalistische leefwijze in de minder rijke bevolkingsdelen is geen toeval, maar een voorspelbaar gevolg van een droom waarin velen moesten werken en lijden voor het succes en de rijkdom van een kleinere groep die steeds rijker werd. Misschien lukt het de leiders nog om het in bedwang te houden, de groep te kalmeren of bedwingen, maar het is een kwetsbare balans die meer zichtbaar wordt naarmate meer mensen zich zorgen gaan maken over de prijs die ze betalen en de toekomst die voor hen ligt.

Duurzaamheid

Het was geen duurzaam pad, en pijn (in wat voor vorm dan ook) vindt altijd zijn weg terug. Zelfs op maatschappelijk niveau betalen we nog grote prijzen voor deze droom. De droom die terugkomt als nachtmerrie, en dan hoeven we het niet eens te hebben over het broeikaseffect (ook een kind van deze droom), kijk maar naar de schade die het ook in je eigen leven brengt. Wat doet deze droom met je relaties, de mensen die je lief hebt, de mensen die voor jouw droom werkten en af moesten haken? Hoelang wil jij nog volhouden? Is dit echt zoveel beter?

Ja, deze droom heeft veel gecreëerd, misschien evenveel als het heeft vernietigd en verloren, maar de prijs is te hoog, zowel individueel als collectief. Velen hebben zich inmiddels geofferd in die droom, hele generaties, en ook de levende natuur is zo gedecimeerd als de levendigheid in onszelf. Je hebt veel geleden, ik weet het, en elke keer dat je dat lijden in jezelf voelde heb je gereageerd met drift en nog harder werken. Je hebt alles verdient dat je hebt bereikt.

Dwang creëert weerstand en kost energie

En je dacht dat je inzet succes en vrienden zou brengen, maar in plaats daarvan creëerde jouw dwang alleen weerstand die je moest overwinnen, en hoe harder je duwde hoe groter de weerstand. Je had je erop voorbereid want in jouw hart en hoofd was al oorlog geplant.

Je leerde dat de weerstand zo hoorde en dat het een teken was van dat je het goed deed, en daarom werkte je nog wat harder en leerde genieten van de strijd zonder al teveel op jezelf te letten, zonder op de prijs te letten die anderen betaalden voor jouw succes. Zelfs zonder al teveel te letten op de waarde van de uiteindelijke prijs.

De krijger leeft ook zelf in pijn

Het was daar niet echt fijn, je moest een krijger zijn om te nemen wat niet van jou was, en te breken wat niet wilde buigen. En in de strijd is veel gesneuveld, zonder dat je tijd had om er aandacht voor te hebben. Als krijger moest je verharden en had je alleen oog voor de strijd. In strijd is alles wat zich niet onderwerpt een vijand. Jij werd slechts een instrument, een machine, en je pad ging ten koste van de verbinding met jezelf.

Kracht als zwakte

Je dacht dat inzet en wil je grootste kracht was, en riep dat van de daken, kijk eens naar mijn trofeeën? Je zei tegen anderen “Wordt zoals mij en doe zoals ik doe! Ik leef de droom!”. En je had gelijk, maar mistte hoe je kracht je grootste zwakte was en hoe die je gevangen zette. Je was niet in staat om iets gewoon te laten groeien of aan zichzelf te laten, je moest altijd iets veranderen of iets doen, en daardoor mistte je de grootste kracht die kon openen zonder weerstand.

Duur betaalde trofee

Je mistte dat gewoon zijn in een rustige en oprecht vriendelijke glimlach zoveel krachtiger is in het creëren van waarde dan al je inspanning waren, dat het cultiveren van gezonde en oprechte verbindingen zoveel krachtiger is dan al die actie van je was. Jij zag je trofee maar niet de puinhoop eronder en er omheen. Je zag je verdienste maar niet de offers en pijn die het had gekost. Je hart was gesloten daarvoor, en je was jong en gretig en kende het lange spel nog niet.

Persoonlijk offer

Jezelf gemaakt tot een instrument kwam je alleen te staan, vervormd en hooguit nog aantrekkelijk voor anderen die iets wilden van wat je had bereikt in je droom. Maar voor hen was je slechts een portemonnee of machine om hun droom verder te helpen, en helaas wist je dat zelf ook, want jij was hetzelfde. Je kende je eigen drijfveren nog niet, je angst, je begeerte, je eigen wreedheid, je harteloosheid. En ook wie jij ooit was, moest sterven, als offer voor je nieuwe droom. Maar ook jij bent slachtoffer geweest van je pijn, een pijn waarvoor je jezelf hebt afgesloten. Je kon niet echt mens zijn in deze droom.

Levensvatbare omstandigheden

Als iets genoeg warmte en voeding krijgt, een gezonde grond heeft om in te wortelen, dan opent het zich vanzelf en groeit tot een gezonde levensvorm. Mensen openen zich als ze in een gulle warme omgeving komen waarin ze echt ontvangen worden. Hoe slim is het om een breekijzer te worden, als je die voorgaande weet? Kan je ook zelf een gul en warm mens worden, die veel glimlacht omdat hij vol van rustige vreugde is en open staat voor verbinding?

Waarom duwen en trekken als je weet dat het harten en mogelijkheden alleen maar afsluiten en tegenstand creëert, als door oprechte warmte en gulheid harten zich spontaan openen en mogelijkheden zich vanzelf tonen?

Leugens, wantrouwen en eenzaamheid

Vroeger glimlachte je wel, maar alleen als berekenend masker, alleen als leugen, en daarom was het resultaat hooguit nuttig maar nooit bevredigend. En daardoor leerde je vooral wantrouwen en alleen zijn. Diep van binnen was je niet vervuld. Je eerste les in je droom was hoe je kon liegen en jezelf voordoen als iemand die succesvol en aantrekkelijk was voor anderen. Hoeveel geweld heb je jezelf daarin aangedaan? Je eerste les was een manipulatie van jezelf en anderen.

Nieuw begin

Er is nog tijd. Je kunt veranderen. De zon geeft een navolgbare metafoor voor een open hart, en het enige wat je hoeft te doen om een ander hart te openen is jezelf openen. Dat is haalbaar, je kunt het. Je bent in staat om gul en warm te worden en een ander pad kiezen, het is eenvoudig. Je kunt anderen helpen vanuit je eigen open hart.

Het is misschien onwennig terrein en je voelt je daardoor misschien wat onzeker op dat pad, maar het is zeker mogelijk en je zult andere uitkomsten krijgen. Het is zelfs heel simpel. Je angst voor controle-verlies staat in de weg, want er is geen breekijzer meer op je nieuwe pad, maar als je dat aanvaart en je angst goedkeurt, dan is het mogelijk. Het is zelfs simpel.

Stilstaan en op adem komen

Begin gewoon met stilstaan (of zitten) en ademen, en sta die glimlach toe om als vanzelf omhoog komen. Wacht tot het zover is, blijf gewoon stil wachten. Je zult veel tegenkomen als je begint, er zullen allerlei gevoelens, beelden en gedachten komen, maar als je ook dat toestemt en laat komen zoals het komt, dan komen er uiteindelijk rustige en vriendelijke gevoelens die een glimlach zullen mogelijk maken, zelfs een glimlach zullen uitlokken.

Geduld

Wees geduldig en doe niets voordat het er is. Dit proces zal je ook buiten jezelf gaan ontdekken, dus het is goed als je begint met het in jezelf toe te staan. Dan kan je het leren kennen, en kan je vrienden worden met jezelf. Spijt, verdriet, ongeduld, onzekerheid, angst, en wat er allemaal voorbij kan komen, mag omhoog komen in het besef dat het een bezoeker is die ook weer zal gaan als je het de ruimte geeft en stil en geduldig wacht op wat er gaat komen. Alles wat voorbij komt is slechts een echo van je vroegere acties. De beweging moet vanzelf tot rust komen in de stilte, en dat duurt gewoon even. Wees slechts toeschouwer en adem door.

Nieuwe nuances, kwaliteiten in ervaringen

Je zult de nuances in jezelf gaan ontdekken, de verschillende kwaliteiten van ervaringen die je nog niet hebt onderscheiden in jezelf. Ook dit is een avontuur, en wat het je zal brengen is allesomvattend groot. Het zal alles veranderen. En alles wat je hoeft te doen is het laten gebeuren in jezelf, en daarin volledig passief te zijn. Moeilijk he? Als je gewend bent alles te vormen naar je wil, zal dat misschien heel moeilijk zijn. Maar je houdt gewoon vol en begint steeds opnieuw als je even toch inmengt of je laat meeslepen.

Prettige gevoelens

We voelen ons allemaal zoveel prettiger als die oprechte glimlach ons omarmt en verwarmt. Als het gemeend is en komt uit een warm stabiel hart. Er zit veel rust in een simpele glimlach, veel rust in voeten die stevig staan op een solide grond. Als je gewoon inademt en uitademt en vrij bent in een simpele glimlach. Een warm open hart en wat ontvangende vriendelijkheid doen wonderen.

Hou vol, wacht af

Het is normaal dat je eerst ingehaald wordt door al de pijn van al dat actie-geweld dat je jezelf en anderen hebt aangedaan. Het zal lijken of je niet kunt ontspannen en dan voelt die rust zo vervelend. Deels is dat slechts je gewoonte, maar deels ook de pijn van al dat streven die daarin voelbaar wordt, innerlijke kramp die zal ontspannen in de glimlach. Dat is de jas die je uittrekt in de warmte van deze simpele stille glimlach. De glimlach vraagt niets van je, vraagt niets van anderen, is slechts zichzelf.

Nieuwe levendigheid, nieuwe levenslust

En daarna is er ruimte en warmte en een levendigheid die van binnenuit komt, een levendigheid die heel anders voelt dan de drukte van streven. Deze nieuwe levendigheid is vrij van dwang en angst, vrij van streven en neuroses, maar hij is vol van levenslust. En in die levenslust zal je meer kunnen genieten dan je ooit hebt kunnen doen. Je bent vrij! Je ademt weer leven in. Je leeft! Van hieruit is er niets te doen en is alles mogelijk.

Je voelt je lichaam weer, en het is er fijn. Hier ben je weer compleet, is er vervulling, zijn er warme en oprechte relaties, en is er samenwerking en eenheid.

Je bent een waardevol mens

Adem in en voel dat je leeft, adem uit en glimlach… het is mooi buiten… het is ook mooi binnen… je bent een waardevol mens. Laat hieronder eens wat van je horen. Dankjewel.

✔deel dit met vrienden ✔schrijf een reactie ✔vind het leuk