Hoe vaak betrap je jezelf erop dat je anderen DE waarheid zit te vertellen, terwijl wat er uit je mond komt slechts verhalen zijn waarin je gelooft? Verhalen over iets dat je gelezen hebt, of waargenomen hebt buiten jezelf, waarnemingen over mogelijkheden en problemen en misschien ideeën over wat er (eigenlijk) aan de hand is. Valt het je op hoeveel er getwist wordt over waarheid? Hoe zou dat komen? Zijn we massaal zo dom?
Hoe vaak heb je je geloof waarheid genoemd, en geclaimd dat die waarheid universeel is? Hoe vaak ben je vervolgens in gevecht gegaan met iedereen die het niet met je eens was? Hoeveel mensen twisten met je over wat waarheid is? En hoe vaak claim jij dat jouw standpunten de absolute, onbetwistbare en ultieme waarheid zijn? Hoe vaak noem je jouw conclusies feiten en beschouw je dat waarheid?
Is dat echt waarheid? Of is het alleen maar een idee waarin je een gevoel van zekerheid krijgt? Is het echt waarheid? Of slechts het resultaat van wat je hebt verzameld? Is het waarheid, of jouw persoonlijke geloof in jouw eigen analyse of die van anderen? Is het echt waarheid, of slechts een voor jou overtuigend verhaal dat je van iemand overnam? Gaat waarheid misschien over iets anders dan slechts voorkeuren en denkbeelden? Kan waarheid veel dichter bij huis liggen, in datgene dat in zijn aard onbetwistbaar is?
Hoe vaak heb je mensen vertelt dat een idee werkelijkheid voor je is, zo werkelijk en waar dat het tastbaar is, terwijl het in zijn aard niet materieel en feitelijk tastbaar was, slechts een uitwas van je geloof in iets of iemand? Was het echt waarheid, of slechts een overtuigend verhaal dat anderen niet altijd overtuigde? Hoe vaak heb je gedacht dat die anderen stom of dom waren, en koppig de waarheid niet wilden onderkennen? Waarom wilde je dat het ook hun waarheid moest zijn?
Hoeveel mensen ben je tegengekomen die zich met jouw waarheid moeilijk konden verbinden? Hoe vaak merkte je dat jouw “waarheid” verdeling creëerde, waar jij probeerde te verenigen?
Hoe vaak heb je gemerkt dat er afstand en tweestrijd ontstond, groepen werden gevormd die elkaar niet konden bereiken maar dat met veel energie wel probeerden? Hoe vaak is iemand weggegaan of heb je hem weggestuurd omdat hij het niet met jouw waarheid eens was? Hoe vaak werd je zo gefrustreerd over dat onbegrip dat je niet meer bij die persoon kon blijven?
Hoe vaak gebruikte je woorden als liefde of God, om slechts te ontdekken dat die ander geen idee had waarover je het had? Hoe vaak deelde je jouw passie om tegen een muur aan te lopen? Hoe vaak? Kan het zijn dat anderen heel andere betekenis geven aan woorden en ideeën die voor jou zo duidelijk zijn?
Was het soms dat jouw passie of waarheid onverenigbaar was? Was het dat die ander niet genoeg wist, of iets anders voelde, of dat hij of zij gewoon te dom of weinig ontwikkeld was, of niet de juiste ideeën had? Hoe komt het dat jullie beiden waarheid dachten te hebben, terwijl wat je uitwisselden slechts ideeën waren en twist?
Als het waarheid was, hoe kan het dan dat er zoveel diversiteit en tegenstrijdigheid is? Zijn alle anderen te dom, of te blind? Maar als die ander dom kan zijn door de waarheid niet te zien, is het dan omgekeerd ook zo? Ben jij dan ook dom doordat je de waarheid van die ander niet begrijpt?
Is dat bewijs van domheid, of slechts bewijs van we waarheid op een niveau van betekenis zoeken waar het niet echt gevonden kan worden? Is waarheid in betekenis niet gewoon heel persoonlijk en gaat dergelijke waarheid niet meer over groepsbinding en prettige gevoelens dan iets anders?
Waarom was het belangrijk voor je dat die ander net als jij dacht? Welke behoefte of beleving had je in dat moment, welk verlangen, welk gevoel? Wat probeerde je te bereiken voor jezelf? Wilde je niet alleen? Wilde je binnengelaten worden door die ander? Wilde je erkend worden om een prestatie of eigenschap, bewonderd worden? Wilde je gewoon samen kunnen zijn met een gelijke, niet meer anders zijn, of juist wel?
Wat was op het moment dat je sprak de waarheid die lag onder wat je waarheid noemde? Was je eenzaam, of voelde je je verdrietig of onzichtbaar? Werd je bang voor die ander die zoveel beter leek dan jij? Voelde je je ongemakkelijk in het contact, en waren ideeën veiliger dan het delen van je ongemak? Probeerde je een plek te krijgen ten opzichte van die ander? Wilde je bewonderd worden?
Probeerde je misschien grip te krijgen op je gevoel, de situatie, het moment, de interactie, door controle te nemen en te sturen? Is de rol van leraar of leerling, therapeut of cliënt, van goeroe, een meer veilige en bekende context voor je, een context waarin je je rol en plek beter begrijpt? Voel je je veiliger in het domein van kennis en feiten, en alles wat maar niet over jou gaat? Is het een afleiding van je gevoel van onmacht en onvermogen?
Wat is het dat je verbergt? Welke waarheid sprak je niet uit? Wat was het dat werkelijk in je omging voor je die ideeën erbij haalde? Wat was je gevoel, je beleving, je impuls naar die ander? Wat wilde je van die ander precies dat je deed beginnen, voordat de woorden en manieren kwamen? Wat was je eigenlijke waarheid?
Was de waarheid niet veel meer dat wat in je was? Je verhouding tot die ander, je gevoel over de situatie, een gevoel die per seconde soms weer anders blijkt? Was het onveilig om dat te tonen, te uiten? Waren ideeën en discussie je houvast? Moest je iets doen, zodat je niet die kwetsbaarheid hoefde voelen? Wilde je liever bezig zijn, liever indirect zoeken naar je plek in de situatie? Was de eigenlijke waarheid niet woordeloos en vrij van ideeën?
Ik voel me…., en wat ik eigenlijk nu wil is …, en ik heb zo’n behoefte aan … ? Ja?
Die waarheid is slechts jouw unieke beleving in het moment, in dit moment, het moment dat zich voortdurend ontwikkelt, in beweging is, voortschrijdt.. Maak het niet zo moeilijk, door je ideeën erin te brengen. Wees slechts aanwezig en vertel wat waar is in het moment, iets over jezelf, je persoonlijke ervaring. Wees zo aanwezig als je kan in het moment, aanwezig in je lichaam.
De aanwezigheid in je lichaam, dat wat waar is in je lichaam, dat wat puur jou is en in jou, dat is een waarheid waar iedereen zich in kan herkennen en mee kan verbinden. Het maakt jou echt en de ander echt, en het contact ook.
Wees gewoon aanwezig en bij jezelf, en je zult merken dat anderen, vaker dan niet, zullen reageren met meer compassie en inleving. Wees aanwezig en deel iets van jezelf in het moment en merk dat anderen het cadeau teruggeven door iets van hun beleving of ervaring in het moment aan je terug te geven. En neem waar wat er verandert in je als je dat ontvangt en geef ook dat weer terug. Niet “wat ben je toch stom” maar
Ik voel me opeens anders na wat je zie. Nu voel ik verdriet en wat boosheid, en mijn impuls is zowel om je te huggen als weg te sturen. Vreemd die dubbele gevoelens. Ik voel me nu ook meer verbonden met je omdat ik je nu meer voel. Dankjewel. Fijn om je te ontmoeten.
Wees gewoon aanwezig, zodat je klaar bent om elke ervaring te ontmoeten wanneer die komt. En wees eerlijk over jezelf, dan kan de ander jou ook ontvangen, draai er niet omheen en hou niets weg, want die ander zal het voelen, vooral vrouwen pikken veel meer op dan je weet, ook al weten ze misschien niet wat het is.
Je zult nu nooit meer reden hebben om een ander aan te vallen, of je te verdedigen, omdat je zelf de waarheid bent, het jouw persoonlijke en unieke ervaring betreft, niet een idee. Wees aanwezig en neem waar (ja waar+heid, wat is nu waar?).
In waarheid heeft iedereen gelijk, zijn we allen gelijk. Verschillend en toch ook gelijk. Nu is er gelijkwaardigheid, en mede-menselijkheid, is er verbinding en mag je sterk, zwak, hard en zacht, en alles zijn wat er is.
Je hoeft niemand meer te overtuigen, want jij bent de expert over jezelf, en je kunt leren van wat je terugkrijgt, iets wat je misschien nog niet had ontdekt in jezelf en nu ontdekt. Wees bereid om elke ervaring te verwelkomen, ook wat er terugkomt, want dan is de reis van het voortschrijdend moment het mooist en altijd interessant.
Deel het beste wat je hebt… jezelf in elk moment. Dat is alle waarheid die nodig is. No-mind!
Geef een reactie