Als ik de geluiden om me heen zo hoor, dan is er veel oproep tot verzet en verandering, veel onvrede en verzet. De verzetstrijders proberen zich te groeperen en in aantal te groeien, en er lijken nog weinig visionairen op te staan. Wat is het verschil tussen beiden eigenlijk, en wat heeft het met volwassenheid te maken? Hier lees je het…
Verzet zet mensen vast in een diepe trance, waarin ze gehypnotiseerd tegen hun angst vechten zonder veel hoop om te winnen. Hun hoop is gericht op medestanders en machtigen, maar ze zien alleen maar hun probleem, zitten gevangen in hun negatieve trance. Het is daarmee een staat met gebrek aan positieve visie en een innerlijk gebrek aan vrijheid dat zich uit in verzet.
Visionairen besteden vaak geen aandacht aan opstand of verzet, maar creëren gewoon wat ze voor ogen hebben en laten daar heel hun inzet heen vloeien. Dat maakt ze heel krachtig, en daardoor gevaarlijk voor zittende machten, in het veranderen van hun wereld en de onze.
Hun aandacht is positief gericht, alleen op datgene wat ze willen bereiken, en ze gaan door tot wat ze bedacht hebben werkelijk is geworden. Ze lopen hun eigen race, met oogkleppen op, gefocust op hun doel.
Slechts kinderen en degenen die zich machteloos ge-/bedacht hebben verspillen hun (creatieve) energie aan verzet. Zij hebben een overmacht bedacht die als doel heeft gekozen om hen tegen te werken. En met die gedachte hebben ze zichzelf tot slachtoffer gedacht. Het blijkt vaak een doelloze weg die slechts kracht geeft aan dat waar ze tegen verzetten.
Omdat de verzetsstrijder geen ander doel heeft dan strijd en destructie, zal hij slechts conflict zaaien in degenen die hij inspireert en zal de uitkomst slechts een slachtveld kunnen zijn. Zijn legaat is geen groen veld of mooie wijde, maar een puinhoop, want zijn doel was slechts destructie van wat hij dacht dat was.
Op zijn best creëert hij ruimte voor nieuwe visionairen (die hij dan waarschijnlijk weer zal bestrijden omwille van hun macht) en op zijn slechts brengt de onbalans die hij brengt grote schaarste en pijn. Wat hij met zekerheid brengt is pijn en onvrede, want dat is zijn motief.
Laten we het anders doen, want dit is zo’n oude strijd, zo’n oude voeding, dit kennen we als mensen al wel. Laten we bedenken wat we eigenlijk willen en daaraan slechts gestaag werken en de voeding geven die we willen. We hebben slechts zoveel aandacht en creativiteit in ons… maar een beperkt aantal productieve jaren… waaraan wil jij die jaren besteden?
En als je het nog niet weet: Waarschijnlijk is datgene wat iets laat groeien, dat wat voor een ander leven zorgt, en je een goed gevoel geeft terwijl je het doet… ook goed om te doen. Wordt een tuinman in je leven. En als je nog inspiratie zoekt… bekijk dan de film van de man die bomen plantte anders nog eens. Het is een mooie les.
Geef een reactie