“Pappa, hoeveel verdien jij per uur?” is de ongebruikelijke vraag van een zoon aan zijn vader. Het is een vraag die meteen alert maakt en hopelijk ook nieuwsgierig, maar een directe “Dat gaat je niets aan!” ligt ook op de punt van de tong. Dit korte verhaal gaat over een zoon die precies deze vraag aan zijn vader stelde. Waarom wilde de zoon het geld hebben? Waar bracht het ons heen? Het is een mooi verhaal die een herinnering brengt die velen van ons nog altijd kunnen gebruiken. Hoeveel verdien jij eigenlijk? Veel plezier!
Zoon: “Papa, mag ik je wat vragen?”
Vader: “Ja natuurlijk, wat is er?”
Zoon: “Hoeveel verdien jij per uur pap?”
Vader: “Dat gaat je niks aan. Waarom wil je dat weten?”
Zoon: “Ik wil het gewoon even weten pap, zeg nou…”
Vader: “Nou als je het zo graag wilt weten, ik verdien 80 euro per uur”
Zoon: “Ow!” (en buigt zijn hoofd)
Zoon: “Papa, mag ik 40 euro van je lenen?”
De vader werd nu boos.
Vader: “Als je dat geld alleen maar vraagt om een stom speelgoedje of weet ik veel wat te kopen mag je gelijk doorlopen naar je kamer! Daar werk ik niet voor!
De kleine jongen loopt teleurgesteld naar zijn kamer en deed de deur dicht. De vader werd alleen maar bozer toen hij dat zag, terwijl hij verder dacht aan de onbeschaamdheid van de vraag van zijn zoon. Zorgde hij dan niet dat zijn zoon alles kreeg wat hij nodig had? Was hij geen goede vader dan die hard werkte zodat zijn gezin het goed had?
Een uur later was de vader enigszins gekalmeerd en begon te denken. Hij bedacht dat hij niet eens gevraagd waarom zijn zoon het geld wilde. Wat als zijn zoon iets wilde kopen wat hij echt nodig had? Hij loopt naar zijn zoons kamer en opent voorzichtig de deur. Zachtjes vraagt hij: “Slaap je al?”
Zoon: “Nee pap, nog niet”
Vader: “Sorry voor mijn reactie, daarnet, ik reageerde een beetje overdreven. Ik heb een lange dag gehad en ik reageerde mijn vermoeidheid op jou af. Hier is de 40 euro waar je om vroeg”.
De zoon sprong overeind en er kwam een brede glimlach op zijn gezicht! “Dank je wel papa!” Enthousiast grijpt hij onder zijn kussen en haalt een stapeltje biljetten tevoorschijn. Toen hij dit zag wilde zijn vader alweer boos worden, maar hij wachtte nog even af. De zoon begon de biljetten te tellen en keek omhoog naar zijn vader.
Vader: “Waarom wil je meer geld als je al dat geld al hebt?”
Zoon: “Omdat ik niet genoeg had, pap, maar nu wel. Papa, ik heb nu 80 euro. Kan ik een uur van je tijd kopen? Ik wil dan dat je op tijd naar huis komt morgen zodat we samen kunnen eten.”
De vader brak in huilen uit. Hij knuffelde zijn zoon en zei dat het hem speet. De volgende dag kwam hij op tijd en voortaan deed hij extra zijn best om op tijd thuis te zijn. Hij wist nu weer hoe belangrijk het was om tijd met zijn familie door te brengen.
Dit is slechts een reminder voor iedereen die hard werkt. Je kan niet dag in dag uit alleen maar met jouw eigen dingen bezig zijn zonder tijd te spenderen met diegene die er echt toe doen, namelijk diegene die dicht bij je hart liggen.
Als jou morgen iets overkomt, dan kan en zal het bedrijf waar je werkte je gemakkelijk kunnen vervangen. Als het moet zelfs binnen een paar dagen. Familie en vrienden zullen het verlies echter voor de rest van hun leven in zich meedragen. Herinner je voor wie je werkt en deel liever jezelf zodat je ook zelf het cadeau van je geliefden mag ontvangen. Je beschikbare aanwezigheid is het grootste cadeau.
Ik zou zeggen, deel deze mooie boodschap met iedereen die hem volgens jou kan gebruiken.
Geef een reactie