Ooit bedacht ik een betere toekomst. Een toekomst waarin ik jou wil ontmoeten, een toekomst waar we het goed hebben, waar het veilig is en waar jij en ik in vrede kunnen samenleven. Ga ik je daar ontmoeten? Wil jij ook wat ik wil? Gaan we het samen creëren? Het lijkt me zo fijn, maar ik kan het niet alleen. Ik wil dat je me helpt, met me samenwerkt aan deze toekomst. Laten we het samen mooier maken, mensen elkaar verbinden. Laten we beginnen met ons beiden, en het laten groeien. Onze eigen visie, en een klein stukje aarde om te beginnen. Ga je het lezen? Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.
Er is veel geschreven over wat er mis is. Ook over wat nodig is voor een betere toekomst. Er wordt gewezen naar leiders en systemen en hun uitwerking. Er worden daders en boosdoeners aangewezen, hele beroepsgroepen worden door velen verketterd. Er lijkt bij velen weinig vertrouwen en vooral veel angst en verwijt. Ze hebben gelijk dat er iets moet gebeuren, en er is hoop. Ben je bereid om zover te gaan?
We hebben groot vertrouwen in de wetenschappelijke methode en de technologie die het ons veel goed bracht… Het heeft ons ook veel van de problemen gebracht waar we nu mee kampen.
Deels zijn ze onvermijdelijk omdat ze vooral een gevolg zijn van een toenemend succes van de menselijke soort, bestaande uit groei van de populatie, maar door de schaalgrootte van onze oplossingen en het feit dat we nu eenmaal met beperkte informatie vooral elkaar volgen, is de impact van een enkel mens ook veel groter geworden en de angst voor misbruik en bedrog ook.
Als we onze leiders niet meer vertrouwen, moeten we misschien ook onze eigen besluiten en prioriteiten die tot deze leiders heeft geleidt eens onder de loep nemen. Zij zijn door onszelf (als collectief) gevormd en gekozen voor hun plek, en vertegenwoordigen zowel de kracht van onze verlangens als onze bereidheid om verantwoordelijkheid uit handen te geven.
Het is onze bereidheid tot verbeteren van onszelf die hen de instrumenten en sturing geeft die zij nodig hebben om het juiste te doen of te vertrekken. Als wij het niet doen, zullen zij geen keuze hebben dan het ook niet te doen. Uiteindelijk zijn niet zij maar wij aan de macht.
Mahatma (=grote ziel) Gandhi legt in de film Gandhi uit dat de functie of taak van burgerlijk verzet is om een reactie te provoceren. Ze gaat door tot er een reactie komt, tot de reden van verzet wordt opgelost. Niet de leiders maar de burgers zelf, de gemeenschap, heeft de controle.
Als je reageert met geweld, dan geef je slechts krachtvoeding aan een bestuur om meer geweld te ontwikkelen, dan wint alleen de strijd zelf. Strijd komt altijd met pijn, dat is een onvermijdelijk feit, je kan alleen kiezen of je pijn krijgt door te vechten of door niet te vechten.
Dit is geen oproep voor passiviteit, maar eerder een oproep voor een meer zelfbewuste actie die in zijn aard een weg naar vrede mogelijk maakt. Er zijn geen vijanden, slechts vrienden die we op een verkeerd pad hebben gezonden, en die we mogen helpen om tot een beter begrip te komen. Zij zijn slechts uitwassen van delen in onszelf, en eigenlijk begrijpen en helpen wij hen misschien evenmin als dat wij ons begrepen en geholpen voelen door hen.
Het oplossen van oude strijd betekent vaak dat je bereid moet zijn om de klappen te ontvangen die nog nodig zijn om het geweld te stoppen. Strijd stopt niet zomaar, want in de strijd is veel pijn en kracht geïnvesteerd die nog een uitweg nodig heeft. Door te ontvangen en niet terug te slaan, maar ook niet te wijken… door slechts moedig en rustig te blijven staan voor wat rechtvaardig en eerlijk is, bereid om elke reactie te ontvangen, ook de pijn, kan het geweld zijn eigen aard leren kennen en ontspannen.
In zekere zin is geweld een kramp die door het uiten ervan kan ontspannen indien het slechts ontvangen wordt. Het blijven staan is nodig zodat de kracht van geweld zichzelf kan ervaren. Het niet terugslaan is nodig zodat het geen voeding krijgt. Morele waarden zijn nodig om te verbinden met elkaar in een nobel doel.
Ik wil een betere plaats om te leven en een gezondere maatschappij. Ik wil duurzaamheid en gezonde natuur. Ik wil gezonde immuunsystemen, en een natuur die toeneemt in plaats van afneemt. Ik wil een manier van leven die daaraan bijdraagt en bijdraagt aan mijn en elkaars welzijn.
Ik wil dat we samenleven met allerlei andere levende wezens en ons verbonden kunnen voelen als deel van onze oorsprong, onze ouders, onze voorouders, de natuur waaruit we voortkomen, leven.
Ik wil dat de gekte en het kabaal stopt en we rustig kunnen leven met elkaar in een gemeenschap die voor zichzelf en andere gemeenschappen goed zorgt. Ik wil dat we een gemeenschap bouwen die vredelievend is en een positief voorbeeld voor anderen, een gemeenschap die open staat om anderen te verwelkomen, en sterk genoeg om zichzelf in stand te houden.
Ik wil dat we op onszelf kunnen staan, en een manier van leven vinden om dat te kunnen. Ik wil dat we elkaar leren wat het is om intimiteit te delen, en ik wil een oplossing voor de getto’s die alleen maar verdeling brengen tussen leeftijdsgroepen en etnische achtergronden.
Ik wil een omgeving die gezond en levend is en vooral bestaat uit natuurlijke invloeden. En ik wil dat we uit de cyclus stappen van steeds harder en steeds sneller en steeds meer, waardoor we velen niet meer op stap kunnen zonder luidsprekers en flessen met alcohol, omdat ze de stilte en wat dan voelbaar wordt niet meer kunnen verdragen.
Ik wil een vriendelijke wereld die veiliger is en waar we bereid zijn elkaar te dragen en verdragen, en waarin we niet alleen bereid zijn elkaar beter te leren begrijpen en kennen, maar dat zelfs actief uitnodigen en opzoeken. Ik wil meer eenvoud.
Er is veel wat ik wil, maar eigenlijk ook niet zoveel. Er is niet zoveel voor nodig om elkaar werkelijk te ontmoeten. Er is niet zoveel nodig om elkaar te voeden met gezondheid, met gezond voedsel. We hebben het lang gedaan, en de natuur is rijk als die gezond is ook in ons gebied.
Ik weet niet of we uiteindelijk onze ondergang zullen creëren, want het succes van onze soort en de groei in aantallen zal in elk scenario een groeiende druk op de omgeving en het milieu creëren. Voor duurzaamheid zal dus ook daar een regulerend principe moeten werken. En als de natuur het op de haar gebruikelijke wijze niet mag, dan moeten we ons bewustzijn daarvoor gebruiken.
Ik hoop dat we meer wijsheid ontwikkelen dan we nu naar elkaar tonen, het maakt me regelmatig droef wat ik voorbij zie en hoor komen en hoe we met elkaar en de omgeving omgaan. Onze drukte is erg groot, ons brein verlangt steeds meer voeding, en we zijn vaak zo gewelddadig en onverdraagzaam naar velen, inclusief veel van onze leiders en de systemen die op voor onze behoeften en welzijn door onze voorouders zijn gebouwd.
Als we beter willen, zullen we ook een manier moeten vinden om zelf liefdevoller te zijn, meer begrip voor anderen te ontwikkelen, een beter voorbeeld te zijn. Het geweld in onszelf rechtvaardigen door te wijzen naar anderen is dan onvoldoende antwoord, dat is slechts meer van wat we niet willen. Visie en een betere toekomst is aan onszelf.
Ik hoop dat ook jij een betere toekomst wil, en bereid bent tot wat ervoor nodig is. Zie jij vrede in de toekomst?
✔ Reageer ✔ Deel ✔ Vind het leuk
Geef een reactie