Voel je je nog afhankelijk, zelfs onderdrukt, misbruikt of slachtoffer? Zijn er mensen die macht over je hebben, en voel je de druk of onvrijheid? Misschien moet de vrijheid in je dan nog opgroeien naar volwassenheid. Hier lees je hoe het zit…
Vrijheid en onvrijheid is iets heel anders voor een kind dan voor een volwassene. Het gaat hier niet om de leeftijd, maar om het proces van rijping en opgroeien, een proces dat voor ieder mens begint met afhankelijkheid, en in een gezonde situatie leidt tot een op eigen benen staan en een innerlijke volwassenheid, een innerlijke kracht en stevigheid.
Niet alleen zal de mens opgroeien naar volwassenheid, ook de vrijheid in hem zal opgroeien tot een volwassen vrijheid. Kinderlijke vrijheid blijkt dan heel anders te zijn dan de volwassen versie. Het levert veel op, maar zoals alles moet je ook iets inleveren.
Als een kind zijn onvrijheid bewust wordt, voelt het zich onderdrukt en slachtoffer. Het heeft nog geen besef van eigen aandeel en verantwoordelijkheid, en heeft een verwachting van verzorging , ervaart dat als vanzelfsprekend, zelfs een recht. Zijn besef van zichzelf en de situatie is nog onvolwassen.
De afhankelijkheid van het kind is nog groot, en ook zijn emoties zijn groot en kinderlijk. Zijn vermogen tot dragen van verlangens en teleurstellingen zijn klein. Hij wil het, en wil het NU! Het kind krijgt deze vrijheid een tijd van de ouders, maar die trekken zich gaandeweg terug uit de verzorging en verwachten dat het kind steeds meer zichzelf gaat verzorgen tot het op eigen benen staat. De ouders kunnen niet anders dan het kind teleurstellen, en dat is ook nodig voor de gezonde ontwikkeling van het kind. De vrijheid van het kind is, net als het kind zelf, nog onvolgroeid en onvolwassen.
Een volwassene die zich van onvrijheid bewust wordt, heeft ook besef van zijn eigen aandeel en verantwoordelijkheid. De volwassene heeft geen verwachting meer van vanzelfsprekende verzorging, noch van onmiddellijke behoeftebevrediging. Hij is zich meer bewust van de eigen vermogens en beperkingen. Hier resulteert onvrijheid slechts in een taak. En vanuit deze taak kan de volwassene vragen, maar blijft verantwoordelijk voor zichzelf en zijn omstandigheden. Hij geeft waarde terug voor de waarde die hij ontvangt, en staat op eigen benen.
Een volwassene die door omstandigheden niet kan teruggeven en noodgedwongen verzorging nodig heeft, weet dat het krijgen van deze zorg niet vanzelfsprekend is. Hij draagt de onbalans en eert degene die de zorg verleent met dankbaarheid, of die ander zal niet kunnen blijven.
Als de afhankelijkheid tijdelijk is zal de volwassene op een later moment deze schuld inlossen, dat kan ofwel door iets terug te geven, ofwel door het gekregene door te geven. De volwassene draagt de consequenties van zijn daden en reageert naar vermogen op omstandigheden. Zijn inzet en vermogen zijn efficiënter en worden met meer overzicht en geconcentreerde aandacht gebruikt.
In alle gevallen blijft de volwassene zelf verantwoordelijk. Dat is niet overdraagbaar. In de volwassen bereidheid om taken, verantwoordelijkheid en consequenties op zich te nemen zit de volwassenheid van vrijheid.
✔ Reageer ✔ Deel ✔ Vind het leuk
Geef een reactie