Vechten voor wat je wilt, is dat een bekende kreet voor je? Als je iets wilt moet je ervoor gaan, ervoor vechten, om het te verkrijgen en behouden. Dat geldt voor alles, en dus ook voor vrede. Ook defensie zegt dat ze voor vrede en vrijheid vecht. Vechten Het lijkt zo vanzelfsprekend, vechten voor iets, de erkenning van de gebruikelijke worstelingen waarmee we doelen te bereiken. Vrede is slechts een van onze doelen. Vechten voor vrede, we vechten wat af. Hoe zit dat eigenlijk?
Vechten voor vrijheid
Je kan vechten voor ruimte, maar kan je ook vechten voor vrijheid? Hoeveel vrijheid heb je in dat gevecht? Of begint vrijheid pas nadat je gestopt bent met vechten? En als dat zo is, ben je dan vrijer als je gewonnen hebt, verloren hebt, of als je simpelweg gestopt bent? Als je wint of verliest, of zelfs in dat soort termen denkt, ben je dan al uit het gevecht? Ben je dan gestopt? En als je wint, wat doet degene ten koste van wie je gewonnen hebt?
De landmacht vecht voor vrede en veiligheid
De landmacht werft mensen door zeggen dat je kan vechten voor vrede en veiligheid. Maar hoeveel vrede en veiligheid zit er in vechten? Bedoelen ze niet dat jij je veiligheid, vrijheid en vrede bij hen kan inleveren, zodat anderen het kunnen hebben?
En is het echte veiligheid, vrede en vrijheid die je die anderen daarmee geeft, of hebben ze slechts een illusie gekregen, een beschermde cocon? Kregen ze meer dan een klein stukje meer bewegingsruimte, wat beschermd en betaald was met de ONvrijheid, ONvrede en ONveiligheid van een aantal anderen?
Is de werkelijke vraag niet veel eerder: hoe lief heb je vrede?
Wordt er niet altijd een prijs betaald voor vechten? En hoop je dat vooral anderen die prijs voor jou zullen betalen? Wat wordt er bereikt en beschermd door al dat vechten? Een stukje gebied? En dan alleen nog maar tot de ander sterker wordt. Creëert vechten niet vooral vijanden en onveiligheid?
Vechten maakt verliezers sterker en volhardender
Hoe lang moeten we wachten op het moment waarop de verliezer (door al dat vechten) aan kracht toeneemt, en jouw beschermers alsnog weer overwint ? Maakt het vechten misschien vooral de verliezers volhardender en sterker, al is het maar door de kracht van wanhoop? Hoe zou jouw reactie zijn als iemand iets met geweld van je afneemt? Ga je een sterkere bondgenoot zoeken? Ga je wachten op een zwak moment van je vijand? Ga je jezelf sterker maken via je woede?
Vechten voor vrijheid
Er wordt gezegd dat je kan vechten voor je vrijheid, maar hoe zit dat eigenlijk? Ja, je kan anderen een tijdje op afstand houden en afschrikken, maar kan je de alertheid laten zakken als je die ander met je geweld weghoudt of onderdrukt? Is dat vrijheid? Je eigen vrijheid offer je in het vechten, en degenen voor wie je vecht zijn slechts vrij binnen de regels en ruimte die je hebt gewonnen of beschermd.
Vechten voor veiligheid
Kan je vechten voor veiligheid? Ja, net als bij vrijheid, alleen voor die van anderen en ten koste van je eigen veiligheid. Helaas creëert vechten ook verliezers en vijanden, en die komen altijd terug, of anders komen hun nabestaanden of geliefden. Vechten is daarmee geen oplossing voor vrijheid, noch voor veiligheid, hooguit voor de bescherming van wat ruimte als het bedreigd wordt (of erger: het kan ruimte afnemen van anderen).
Vechten voor vrede
Kan je vechten voor vrede? Nee, eigenlijk niet, en zeker niet voor jezelf. Een gevecht kent geen vrede. Vrede kan UIT vechten wel omhoog komen, en opbloeien, maar niet DOOR vechten gemaakt worden. Waar nog gevochten wordt is geen vrede. Strijd is hooguit een compost waarin het zaadje van vrede kan groeien, maar nooit wat het zelf creëert.
Waarom vechten, als vrede is wat je eigenlijk wilt?
Wat je kan creëren, is hooguit wat ruimte (een relatief veilige cocon) waarin anderen relatief vrij, en vredevol, kunnen leven, en waarin ze kunnen geloven dat ze vrij en in vrede zijn. De boeddhist moet ofwel het geweld van een ander verduren, ofwel beschermd worden door anderen. Net als de Dalai Lama eigenlijk die nu door India en een wereldgemeenschap beschermd wordt. En dat werkt slechts zolang die anderen klaar staan om voor de vredelievenden te vechten. Geweld creëert en promoot lijden, en lijden creëert geweld. Hoe stop je deze cyclus?
Ook vrede wordt sterker door geweld
Het beste wat je over vechten kan zeggen, in relatie tot vrede, is misschien wel dit: Omdat vrede de verliezer is van vechten is, het sterker zal worden, wanhopiger en daardoor meer volhardend. Dat betekent dat hoe meer gevecht er is, hoe sterker je verlangen naar vrede zal worden, en hoe meer je bereidheid om iets te offeren voor vrede toeneemt. Dat is goed nieuws. Maak er maar even contact mee voor je verder leest.
Kinderen blijven lang boos wegens het geweld van hun ouders. Een relatie opbouwen of het kind veranderen wordt daardoor bemoeilijkt.
De vechter voor vrede, verliest altijd
Zolang je echter denkt te kunnen vechten voor vrede, en dat je kunt winnen in dat gevecht, zal je daarom altijd verliezen in wat je werkelijk wilt (vrede dus). De hoop is daarbij dat je door te blijven vechten zwakker en vermoeider wordt, zodat je meer en meer zult verlangen naar rust en vrede waardoor dat zoveel meer waarde krijgt dat je er steeds meer voor over hebt.
Dat principe geldt voor oorlog, en fysieke strijd, maar ook voor zoiets als je loopbaan (ook een strijdterrein net als ondernemerschap), waarin de waarde van vrede en rust zo belangrijk kan worden dat je fysiek, geestelijk en emotioneel afhaakt en dan nog liever in armoede leeft dan doorgaan.
De oorlog in jezelf
Natuurlijk ontdek je dan dat je nog oorlog in jezelf hebt, en dat een eenvoudiger en lokaler leven, met minder spullen, niet de ramp was die je verwacht had. Hetzelfde principe is ook de reden van veel scheidingen. Het paar gaat uit elkaar om er pas dan achter te komen dat veel van de strijd in henzelf zat en soms is er dan het verlangen om terug te gaan.
Als je vrede wilt
Als het vrede is wat je wilt, dan kost dat altijd een prijs. Als je die prijs niet wilt betalen in veiligheid, vrijheid en vrede, dan moet je hem misschien betalen in bezittingen, want het zijn de bezittingen die de vrede het meest bedreigen. Het werkt nu eenmaal zo: Vrede maakt gul en rijk, en angst maakt gierig en arm.
Het recht op bezit
De grootste bedreiging van vrede is het idee dat dingen, ideeën en andere levende wezens (mensen en dieren) als een object bezit kunnen zijn. De grootste bedreiging van vrede is het idee dat jij recht hebt op iets en het recht of de plicht hebt om ervoor te vechten. Als jet het idee van bezit overwint, en je grenzen opent tot ieder levend wezen naar binnen kan, en de rijkdom weer van allen is, dan is vrede je land. Maar wie wil dat nu?
Ben je bereid de onvrede en bezitsdrang van anderen te aanvaarden zodat jij vrede krijgt? Waarschijnlijk niet, je wilt alles. En daarin zit nu de crux. Als je alles wilt, begeef je je in het domein van onvrede en conflict, want ook anderen willen dat. En zelfs als jij jezelf te beschaafd en vredelievend vind om te vechten, dan zijn er anderen die wel willen vechten om te krijgen wat jij al hebt.
Illusies van vredelievendheid
En de enige manier om het dan te behouden is terugkeren op het punt waarop je je eigen vrede offert en gaat vechten, of anderen voor je laten vechten. Door anderen te sturen kan jij de illusie van verlicht zijn en vrede handhaven, maar een dergelijk vasthouden aan vrede is niet vredevol nog verlicht.
Het is een illusie die slechts met oogkleppen in stand gehouden kan worden, zelfs al hebben we het gemakkelijker gemaakt door jou niet zelf de opdracht tot vechten te laten geven. We hebben het gewoon georganiseerd zodat jij in je waan kan blijven. We hebben de geweld-prikkel uit je omstandigheden gehaald zodat jij kan ontkennen welke oorlog er nog in je op de loer ligt. Maar wacht maar tot ze je auto afsnijden, of je kind slaan. Hoe vredelievend ben je dan nog?
Vrede vanuit overvloed en gulheid
Als we vrede willen, kan dat alleen als we bereid zijn alles te delen en de neigingen die we ook zelf hebben in de ander te aanvaarden, of (beter nog) goed te keuren. Het is dan via de ander dat we ons kunnen herinneren wat het is dat we in onszelf niet zo graag ontmoeten. En als we het werkelijk hebben opgelost zullen we vrede kennen, en dan zal de ander mogen kiezen om in oorlog te blijven gedreven door angst, of ook naar vrede bewegen.
De prijs van Gandhi
Gandhi wist het: Vrede heeft een prijs, net als oorlog. Het is hooguit de vraag welke prijs je bereid bent te betalen en wat je in die keuze wilt creëren. Kiezen welke daden je zelf inzet op basis van de uitkomst op langere termijn. Welke daden leiden op langere termijn naar wat je wilt? Naar vrede, vrijheid, veiligheid, duurzame welvaart, ruimte? Is dat soms wat je werkelijk wilt voor je kinderen en voor jezelf?
Het vechten stoppen
Stop met vechten, en er is een kans om de cyclus van geweld tot rust te brengen, zelfs al beoefenen we die al zo lang in het groot en het klein. Je kan ook blijven vechten en oorlogsdenken en oorlogstaal leren als je dat wilt, “Scoren” en “ervoor gaan” roepen en vooral “winnen” en succes leren behalen, zelfs vechten met jezelf onder het mom van zelf-ontwikkeling. Wat je ook kiest, je zult een prijs betalen, je kunt alleen betalen welke prijs je bereid bent te betalen.
Je eigenlijke verlangen volgen
Je mag natuurlijk voor actie kiezen, want we blijven bouwers van instrumenten en oplossers van puzzels. Maar kan je dan handelen op een manier die leidt naar een manier van leven waarin je werkelijk wilt leven en tot leven komt? Waarom vind je die mooie natuurfoto’s en landschappen zo mooi, en besluit je zelf vervolgens om iets anders te bouwen, en in een stad te leven?
Waarom behandelen we natuur als een bron die we eindeloos en onbegrensd mogen exploiteren en mishandelen? Waarom scheiden we ons zo af van natuur, en vergiftigen het, in plaats van erin en ermee te leven? Het is toch niet zo moeilijk? Is onze wereld van vuil, herrie en machines werkelijk zoveel beter? Werkelijk? Kan je een kracht mobiliseren die maakt dat jij een positieve invloed bent voor de toekomst van ons allen? Een bron van vrede?
Vrede helpen volgroeien
Kan je leren organiseren en bouwen op een manier die beter creëert en ruimte schept? Kan je leren over hoe te leven? Kan je die lessen doorgeven, en weigeren iets te doen wat anders creëert dan wat je wilt voor de toekomst? Kan je opgeven wat je naar oorlog brengt? Kan je de relaties koesteren en ruimte geven?
Hoe duidelijk ben je over werkelijke verlangen, en hoe volhardend en consequent ben je acties in die richting? Wat raakt je werkelijk? Wil je een toekomst met meer machines of meer leven? Wil je oorlog of vrede? Zeg het maar. Zeg het met je daden en keuzes en wees dan voorbereid op wat je creëert.
We zijn slachtoffers van oorlog
Misschien realiseer je je inmiddels dat je in veel opzichten een oorlogsslachtoffer bent. Misschien herken je denkpatronen en een leefwijze die vooral gebaseerd is op strijd. En dat maakt een totaal in vrede leven, werkelijk in vrede leven, dus waarschijnlijk een volslagen nieuw concept voor je. Een concept dat je misschien nog niet diep genoeg doorziet, en wat tijd en oefening van je zal vragen.
Hoe kan vrede ooit vechten, zonder zichzelf te verliezen?
Het zal ook al relaties beïnvloeden, omdat niet alleen jij vrij mag zijn, maar ook die ander. Je zult een weg moeten vinden om beide vrijheden evenzeer te waarderen en respecteren. Je kan het leren, als je wilt, en dan je zult er aandacht aan moeten geven. Je zal vanuit vrede ook naar jezelf mogen reageren, op de momenten waarop je merkt dat je oude patroon nog resoneert.
Is je verlangen al sterk genoeg?
Ik hoop dat je verlangen naar vrede sterk genoeg is en dat je wijs genoeg bent om anderen te betrekken om met je mee te kijken en mee te leven. Ik hoop dat je het doet, of tenminste serieus probeert en gaat ontdekken. En dat je met die handeling voeding geeft aan een wereld waarin onze kinderen ruimte hebben en samen in vrede mogen leven.
Vrede komt op eigen kracht, pas na het vechten moe. Met ontspannen tred, brengt hij een vrolijk liedje, en lacht je vriendelijk toe. Hij heeft alleen maar vrienden, en stapt oh zo graag opzij. Je hoeft het maar te vragen. Vrede is altijd vrij.
Het is een mooie droom, vrede, tot je het werkelijkheid maakt en gaat doen. Dan is het een mogelijkheid, en uiteindelijk zelfs een realiteit. Ik hoop voor je. Ik hoop het voor ons allen.
✔deel ✔reageer ✔vind ik leuk
Geef een reactie