Mindful filter voor sociale media?

Als je op een sociaal medium (zoals Facebook), de berichten volgt, en je bent alert op wat het met je doet, dan ga je misschien afvragen vanuit welke emotie berichten zijn geschreven. Je zult dan vaak pijnlijke emoties gaan herkennen, zoals afgunst (jaloezie op machthebbers of anderen die onze problemen niet lijken te hebben), boosheid (aanklagen), frustratie (relaties, eenzaamheid, onmacht over het leed op de wereld) verdriet (rouwverwerking, persoonlijk of ander verlies), of angst (kijk eens waar het in de wereld heen gaat).

Wat hebben we het moeilijk met die emoties!

Misschien zal je opvallen dat er maar weinig blije verhalen van enige omvang en diepgang voorbij komen, dat er vooral veel kommer en kwel is en heeeeel veeeeeel angst en boosheid. We zijn collectief erg boos op allerlei leiders en bestuurders, en erg bang voor wat de toekomst ons zal brengen, bang voor waar we heen gaan als menselijk ras. Veel leiders, organisaties en publieke figuren moeten het erg bezuren in de oordelen die voorbij komen, en er blijkt doorgaans eerder angst en wantrouwen of jaloezie uit dan empathie en hulpvaardigheid.

Facebook als uitlaatklep

Het lijkt dat we door het delen hopen van onze emotie af te komen, of in elk geval medestanders te vinden, en al gauw heb je door dat er HEEEEEEEEL VEEEEEEEL geleden wordt in mensenland, en dan ben je blij dat er velen zijn die hun lijden niet willen etaleren en het houden bij het verspreiden van hoopgevende plaatjes en troostende spreuken. Dat lijden wordt je dan nog even bespaard.

Het is duidelijk: Vaak op sociale media zijn, betekent dat je aan de collectieve emotie van zo ongeveer heel Nederland wordt blootgesteld. En dat wordt alleen maar versterkt als je eenmaal op dat soort berichten bent gaan reageren en klikken, dus als je dezelfde pijn hebt of empathie en interesse bent gaan tonen. Facebook denkt dan bijvoorbeeld dat je dat wilt lezen, en selecteert dan al snel vooral dat.

Lijden als ziekte

En alsof het persoonlijk leed nog niet genoeg was, wordt ook alle nieuws-ellende hier regelmatig voorbij, waarbij het niet uitmaakt of het nu oud nieuws of nieuw nieuws is, en of het lokaal of ver weg is. We zijn betrokken bij alles, vragen aandacht voor alles, en willen aandacht voor onze aandacht. We lijken wel verslaafd aan pijnlijke emoties, of gaan er tenminste zo erg onder gebukt dat het een uitlaatklep nodig heeft, ook al werkt de uitlaatklep als een aeroob virus dat als een vuurtje de “ziekte” van de een naar de ander doorgeeft, waarna we al snel allemaal dezelfde ziekte rondlopen.

Je eigen vrede

Maar waar blijf je zelf als lezer? Wat doet het met je eigen emoties en innerlijke staten als je aan deze continue leed-stroom bent blootgesteld. En hoe is het om hier te zijn terwijl je geen enkele directe invloed kan uitoefenen op wat je krijgt, behalve nadat je het al hebt gezien? Dan is het al gauw geen fijne plek meer om te zijn. En voor jezelf zorgen is dan niet een kwestie van ongevoelig zijn, maar van overleven.

Het mindful mediafilter

Zou het een idee zijn als we berichten zouden labelen naar emoties, zodat er een filter kan komen om ons geestelijk welzijn beter te beschermen zonder ons af te hoeven sluiten van alle anderen? Het lijkt een interessant idee, dat het mogelijk maakt op moeilijke dagen, of als je al veel angst hebt, jezelf te beschermen tegen al teveel pijnlijke emoties van anderen.

Misschien een filter die voorkeur heeft voor een bepaalde emotie, maar ook andere berichten gedoseerd wel toelaat, en die kan onderscheiden hoe schokkend een bericht voor je gaat zijn. Mij lijkt het wel wat, want het is soms erg veel voor me om te verwerken en als empathisch mens het komt allemaal zo snel bij me binnen met als risico dat ik verdrink.

Mindfulness en emoties

Uit mindfulness weten we hoe dat wat we consumeren deel van ons wordt, dus moeten we om onze innerlijke vrede te beschermen onze consumptie van emoties als woede, haat, angst, frustratie en verdriet moeten temperen tot een niveau waarin onze vrede overeind kan blijven en stevig. Dat betekent dat we soms mogen kiezen, om te zeggen dat we wel aanwezig willen zijn bij die ander, maar dat we het nu even niet kunnen omdat onze eigen vrede aandacht nodig heeft omdat hij nog niet stevig genoeg is voor zoveel lijden.

Een mindful filter, zou dus wel een uitkomst kunnen zijn. Dan kan je zeggen, ik ben betrokken en wil je vriend blijven en aanwezig zijn bij je, maar op dit moment verdrink ik in de pijn en moet even voor mijn vrede zorgen. Die ander heeft dan nog steeds pijn, en blijft die uitlaatklep zoeken, blijft uitreiken naar anderen die pijn hebben of steun willen geven, en je mag dan vertrouwen dat er anderen zijn die nog wel vrede of ruimte hebben en aanwezig kunnen blijven.

Een kwestie van gezondheid

Voor je eigen gezondheid kies je dan het filter te gebruiken om even je eigen ruimte te herstellen en op te ruimen, en daarmee te zorgen dat jij geneest opdat je de volgende keer weer je gezondheid zal delen in het contact. Waar we zeggen dat iemand in zijn hoofd zit of in zijn hart, vermoed ikzelf dat de mensen die in hun hoofd zitten mogelijk gewoon te gevoelig zijn om in contact te blijven met die gevoelens van pijn. Dat hoofd is dan hun enig resterende houvast om niet te verdrinken.

Het zou fijn zijn als we af en toe eens zouden kunnen selecteren welke emotie we wel of niet kunnen verwerken, en dan wat andere berichten zouden krijgen. En ja, het uitfilteren van ongevraagde reclame zou ook fijn zijn ofschoon ik ook begrijp waarom het voor bedrijven noodzakelijk is.

Mindful oefening op sociale media

Oefening: Als je een volgende keer berichten leest op sociale media, vraag je dan eens af:

1. vanuit welke emoties is dit bericht geschreven?
2. aan welke emoties geeft dit bericht voeding in mij?

Tip: Lees eens het boek “Omarm je woede” van Thich Nhat Hanh

Laat van je horen

Het zal dus misschien een droom blijven, maar soms…. wat denk jij ervan?

Ik lees je reactie graag hieronder. Alle reacties zijn welkom.

✔deel ✔ reageer ✔ vind ik leuk