Je belangrijkste besluit!

Dit besluit kan je leven heerlijk maken en je toekomst geweldig, het kan bijdragen aan voorspoed en welzijn van iedereen die je lief hebt, maar het kan je ook in een oogwenk in vuur en vlam zetten, je leven voor altijd veranderen, je vervullen met strijd of armoede en ziekte veroorzaken, het kan je hart doen overstromen van angst, haat, afkeer, wanhoop, en zelfs van bloeddorst en moordlust. Dit besluit kan je laten leven in een hemel of een hel. Het is een nogal alledaags besluit dat je vele keren per dag maakt, en merendeels met weinig aandacht.

Welk besluit spreek ik over? De creatie van de toekomstige jij natuurlijk, en hoe je bijdraagt aan die toekomstige jij.

Wat maak ik deel van mij?

Misschien wel de belangrijkste keuze die je gedurende je leven steeds opnieuw maakt is “Wat neem ik tot me, en hoe verteer ik dat?“. Je belangrijkste besluit betreft dus je consumptiegedrag, en dan in al zijn verschijningen. Het gaat dus over je lichaam, maar ook over je geest en je gevoel en wat je verder maar deel van jezelf acht. Verteren is het vervolgens het proces waarmee voeding verandert in de toekomstige jij. Wonderlijk, niet? Voeding is de jij die zal zijn.

Er zit daarom veel waarheid in de stelling “Wat je eet, dat wordt je zelf“, want dat is precies wat er gebeurt. Consumptie brengt de bouwstenen, en vervolgens gebruikt verteren dat om de toekomstige jij te maken. Natuur zit slim in elkaar, en op het niveau van cellen en stofjes is het zonder meer een wonder.

Jij bestaat volledig uit niet-jij elementen

Wat jij bent is samengesteld uit allerlei elementen die al lang voor jouw aanwezigheid hier bestonden, en deze elementen hebben slechts (tijdelijk) jouw vorm aangenomen. Morgen of overmorgen of over jaren zijn ze weer onderdeel van een stuk grond, een ander dier of een plant.

Klinkt dat wat spiritueel? Dat hoeft niet, want het is ook gewoon een feitelijke observatie. Dit gaat op voor je lichaam, zoveel is wel duidelijk, maar ook voor je gedachten, je verlangens en je beeld van identiteit, alles wat deel is van jij bestaat uit elementen die alles zijn, behalve nieuw.

Oude filosofen wisten het al

Er gingen je al velen voor (niet alleen mensen, maar alle levende wezens) die op dezelfde manier als jij allerlei elementen uit hun omgeving hebben verzameld en hergebruikt naar hun eigen unieke vorm. Gek genoeg verzonnen filosofen dit al 400 jaar voor onze jaartelling, dit systeem van elementen die als legoblokjes werden gebruikt om het hele scala aan verschijningsvormen te creëren.

Gewoon denken en observeren was alles wat die filosofen nodig hadden, en ze hebben daarmee het fundament gelegd voor allerlei latere ontdekkingen die aantoonden dat ze gelijk hadden. Het elementair stelsel van de scheikunde doet dat bijvoorbeeld en de ontdekking (door de natuurkunde) van atomen en moleculen als bouwstenen van materie.

Inmiddels is de natuurkunde aan het bewijzen dat op nog kleiner niveau alles bijna alleen nog maar energie is en nauwelijks van materie gesproken kan worden, en dat de ordening die we in onze wereld ervaren op dat niveau niet meer bestaat en plaats maakt voor bizarre waarnemingen.

Wat echter nog steeds overeind blijft is het inzicht dat niets gecreëerd wordt noch verloren gaat, maar dat alles slechts verandert van de ene vorm naar de ander.

Het waren intelligente (veelal) mannen, die filosofen, met veel vrije tijd en weinig anders omhanden dan te filosoferen over de wonderen die ze in de wereld zagen.

En nog steeds zijn we slechts aan het ontdekken wat die oude rakkers al 400 jaar voor Christus (en nog eerder) bedachten dat er zou moeten zijn.

Uniek maar toch niet zo uniek

Natuurlijk ging het de filosofen bij dit idee in eerste instantie om de materiele wereld, het verklaren van de wonderen die ze om zich heen zagen van planten en dieren die vergingen en andere planten en dieren die zomaar als uit het niets verschenen, maar ook op ons denken en voelen is datzelfde model goed toepasbaar.

Eigenlijk is het maximum wat je kan stellen dat je een enigszins unieke samenstelling bent, geformeerd uit een ruimte selectie van al bestaande elementen. Maar hoe uniek ben je, als je weer in de file staat, of in een kerk zit van een geloof waarin miljoenen mensen zich verzamelen, of zelfs in de bewondering van de helden en leraren die je hebt verzameld? Ook je lijden is ver van uniek, en wordt gedeeld door velen (we noemen dat herkenbaarheid).

Erken het maar: Je bent een samenstelling uit vele niet-jij elementen in een configuratie waar je waarschijnlijk nog weinig van begrijpt, een configuratie die ondanks je beperkte begrip gewoon voor je functioneert en dat al jaren doet. De keuze van de huidige jij waardoor deze toekomstige jij daarom het meest wordt beïnvloedt (om niet te zeggen bepaald) is daarmee je belangrijkste besluit.

Je keuze (heel algemeen geformuleerd)

Welke ‘ elementen’  consumeer ik in welke mate, en hoe ‘verteer’  ik ze vervolgens tot de toekomstige ik die ik zal zijn?

Je bent vrij, en dat maakt je verantwoordelijk

Natuurlijk zegt dat alles nog niets over goed of fout, want hoe jij de elementen van jezelf (denken, voelen, je lichaam, en wat je maar meer kan bedenken) wilt maken is helemaal aan jou. Het kan je wel overwegingen geven, overwegingen als: Hoe je consumeer je? Wat consumeer je? En wat is daarvan het effect op die toekomstige jij?

Je maakt voortdurend besluiten tot consumeren, keer op keer op keer, telkens opnieuw, en gek genoeg doe je dat meestal met intentie maar met weinig bewustzijn. En dat is gek, want als jij gevormd wordt door je consumptie, waarom lijkt het dan of je dat niet zo belangrijk vindt, waarom neem je daar zo weinig echte verantwoordelijkheid voor? Snap jij het?

Hoe doelgericht kies je?

Waarom consumeer je bijvoorbeeld nog zoveel geweld in zoveel vormen, als je geen moord wil plegen of voortdurend in gevecht wil zijn? Waarom consumeer je het lijden van anderen in zulke grote hoeveelheden, als je zelf niet wilt lijden? Waarom voedt je nog jouw lijden aan anderen, wetend dat ook zij waarschijnlijk zullen lijden of veranderen als gevolg van die maaltijd? Waarom volg je verlangens waarvan je weet dat ze ten koste gaan van je lichamelijke en geestelijke gezondheid en je welzijn?

Waarom maak je consumptie tot iets dat je onbewust en zonder aandacht keer op keer herhaalt? Waarom kies je voor gemaksvoedsel en verzorg je je lichaam niet beter dan je doet, wetend dat je graag gezond wil zijn en je goed wil voelen in dat lijf waarin je een heel leven moet leven? Het is een wonder, toch? Of zou je het graag anders willen doen?

Belangrijke jij

Ik vraag me af: Ben je soms niet belangrijk genoeg om betere voeding aan jezelf te geven, betere gesprekken, betere gedachten, beter vermaak, beter fysiek voedsel, enzovoort? Of heb je jezelf wijs gemaakt dat jij onschendbaar bent en dat wat je ook doet jij geen last zult krijgen van de bijwerkingen van je gebrekkige voedsel? Is er iemand anders die belangrijker voor je is dan de jij die je zult zijn?

Zit je misschien al te vol met ideeën over hoe je zou moeten leven, zodat je niet eens meer naar je emotie en je lichaam durft te luisteren? Als creatief mens kan ik van alles verzinnen, maar belangrijker dan dat is jouw eigen inzicht op hoe je het doet en vooral hoe je jouw toekomstige jij wilt steunen. Of zeg ik nu iets heel raars?

Persoonlijk leiderschap

Ben je misschien bang om alleen te komen staan door anders te zijn, en offer je veel voor een toekomst waar je van droomt. Is het angst dat je tegenhoudt? Ja? Of is het als je eerlijk bent eigenlijk meer gemakzucht en vermijd je liever de lastigere keuzen?

Natuurlijk heb je voordelen uit je huidige consumptie, maar je weet ook dat het effecten heeft die je eigenlijk niet zou willen. En hoe ga je dan om met die gewoonten die je wel een vorm van korte termijn vervulling geven maar die op langere termijn destructief zijn. Schuif je ze onder het tapijt?

Ben je de leider van jezelf of volg je wat anderen hebben gedaan en bewonderen zodat je erbij kan horen? Erbij horen is belangrijk voor ons mensen, dus dat is een begrijpelijke motief en misschien is het wat je wilt. Er is veel waarde te vinden in het erbij horen, en sociale veiligheid.

En misschien vind je mensen die het anders doen maar saai, of streef je een vorm van aards succes na waarin je denkt het zo te moeten doen. Als vrij mens, mag je daar natuurlijk voor kiezen, alle lof voor je moed.

Maar weet ook de prijs die je betaalt. De plaatjes die je worden voorgehouden lijken vaak aantrekkelijker dan ze blijken te zijn, en de minder fijne dingen worden natuurlijk buiten beeld gehouden. Het is allemaal marketing, ook de economische droom.

Je bent gevormd tot een strijder

Onder deze droom ligt het duidelijke feit dat we een gewelddadige cultuur zijn die geweld verheerlijkt en viert en zijn leden leert om te vechten, zowel onderling als met andere culturen. Het eerste geweld dat je is geleerd, is geweld naar je eigen vorm en behoeften. Dat noemen we opvoeden, en vooralsnog blijft het zijn vorm goed behouden en zijn het de kinderen die zich moeten aanpassen.

Kinderen moeten strijders worden die doen als wij doen, en die zichzelf opzij moeten zetten voor dromen en verlangens die ook wij hebben. De belangrijkste droom is niet vrede of hemel, economisch succes en roem. Wij leren onze kinderen om hongerig te zijn, en onvervuld, en van daaruit hard te werken voor een groot doel.

En zoals in elke strijd zijn er hier veel verliezers en is de prijs hoog. Iemand zal die prijs betalen. Jij? Welk doel zet jij op in? Misschien heb je geluk en duurt het tot na je vijftigste verjaardag voor je een grote prijs betaalt, maar als je de statistieken kent dan ontkomt bijna niemand er nog aan.  De norm voor mensen dient geen gezondheid meer, maar iets anders.

Dromen najagen terwijl je lichaam en geest onder druk staan

Je consumeert zoveel pijn en geweld via al je zintuigen, zelfs via je denken, en wat verwacht je vervolgens dat je lichaam en geest ermee doen? Verwacht je soms van je lichaam dat het alle misbruik en geweld (gebrekkig voedsel, roken, drinken, weinig bewegen, ongezonde omgeving, chemicaliën, enzovoort) zelf verteert, terwijl jij druk bent met minder gezonde gewoonten en het najagen van een economische droom?

Hoeveel roofbouw kan een lichaam aan, hoeveel ongezonde voeding? Wil je het ontdekken? Het is natuurlijk aan jou en alleen aan jou. Velen gingen je voor, maar jij weet nu beter. Jij hebt een mogelijkheid jezelf en de wereld opnieuw te creëren.

Je ziet om je heen wat het effect is van die (helaas) “normale” leefwijze, en als je pech hebt dan heeft je lichaam het al enigszins begeven en zit je aan een infuus van hulpmiddelen en chemicaliën, of zelfs technologische verbouwingen, of het psychisch equivalent ervan. Dat is geen reden om de druk te verlichten, want in tegenstelling tot gangbaar geloof kan een lichaam van veel herstellen en weer gezond worden.

Spirituele hoogmoed

Maar misschien ben je daar helemaal niet mee bezig, en ben je vertrokken, wijs je deze aardse vorm af voor een meer spirituele vorm, een jij die je werkelijk bent of een ziel of zo. Is dat zo? Ben je al vertrokken in spirituele dromen en ontken je je aardse bestaan tot een niveau dat niets meer uitmaakt? Zweef je boven alles en ben je de aardse wortels vergeten die je voeden? Is het boven beter (lees: prettiger en veiliger) dan beneden? Ook dat komt voor, maar wat doe je dan met de aardse belangen en hoe maak je nog werkelijk contact?

Stervend lichaam van Boeddha

Je zult in dat geval merken dat zonder lichaam er verder ook weinig functioneert in het spirituele, eigenlijk is goed zorgen voor je lichaam en geest, voor je huis en wie er in woont een hoogst spirituele daad. Dit inzicht werd ook door Boeddha Siddharta ontdekt toen hij bij als asceet tot op de grens van zijn dood was gegaan door zichzelf (zoals asceten betaamt) te verhongeren en kwellen. Hij besloot daarna om zijn lichaam te redden en het weer te voeden, en een andere weg uit lijden te zoeken.

In plaats van verlicht te raken door het ontkennen van zijn lichaam, bleek hij de laatste stap uit aards lijden niet te kunnen maken omdat hem daardoor aan kracht ontbrak. Hij ontdekte daardoor dat er een verband is tussen lichaam, geest en ziel, en dat al die elementen mee verzwakken met het lichaam. Helaas voor de asceten die nog dachten dat onthechten van het lichaam nodig was om verlicht te raken, veel ervan werden later zijn leerling.

Bereidheid tot kiezen

Er zijn veel mogelijke redenen waarom we doen wat we doen, en het vraagt veel bereidheid om zowel nee als ja te zeggen om daarin een gezonde weg te bewandelen. Vaker Ja zeggen naar gezonde voeding voor je lichaam en geest, en vaker nee naar sociale druk, ongezonde voeding en minder gunstige gewoonten. En ondertussen wordt je van alle kanten aangereikt hoe te leven, en wat gezond of juist ongezond is.

Natuur eet natuur, wij eten voedselachtige constructies

Wij zijn een vreemde diersoort, want voor zover ik weet is er geen andere diersoort die pas weet wat ze moet eten als deskundigen het vertellen. De meeste dieren weten dat van zichzelf of leren het door hun ouders na te doen. Daar ben jij ook begonnen.

Die andere dieren zijn natuurlijk niet intelligent zoals wij, en eten nog voedsel dat uit de natuur komt in plaats van uit de chemische industrie, en die dieren hebben natuurlijk ook geen behoefte aan geestelijk voedsel omdat ze voor zover we weten onbewust zijn.

Anderzijds hebben dieren in de natuur doorgaans geen welvaartziekten. Zouden we dan toch minder slim zijn dan we denken?

De weg kwijt?

Misschien weet je het inmiddels niet meer wat je moet consumeren, omdat je werkelijk contact met je lichaam al hebt verloren, en het dus van reclame en aanbevelingen moet hebben. In dat scenario heb je de regie in feite overgedragen aan anderen die je autoriteit toedicht, maar het zijn anderen die geen contact hebben met jouw lichaam en met jouw geest, en die niet met de consequenties van hun advies hoeven te leven.

Voedselexperiment

Deskundigen kunnen slechts hun onderbouwde vermoeden aanreiken, natuurlijk vol opgepompt zelfvertrouwen want anders werkt het niet, en doorgaans blijkt dan later dat ze gewoonweg nog te weinig weten en ons al decennia te leiden door een groot voedsel-experiment.

Nieuw eenvoudig voedsel

Waar we ooit in een levende omgeving rondliepen, waarin bijna alles wel eetbare onderdelen had, is dat nu nauwelijks nog te vinden. We gaan wel naar grote stadse oasen, ook wel supermarkten genoemd, die voor een industriële hemel kunnen doorgaan, een hemel vol met overvloed en snoeperij, een overvloed aan vooral drie bouwstoffen wel te verstaan: Koolhydraten (suikers), vetten (vooral soja omdat het goedkoop is) en dierlijk eiwit.

Toen de voedingsindustrie begon met voedsel maken was dat gebaseerd op de wetenschappelijke ontdekking van drie bouwstenen in voeding: Eiwit, koolhydraat (suiker) en vet. De wetenschapper had veel zelfvertrouwen in die ontdekking en meende dat hij nu wist wat de bouwstenen van leven waren. Alle levende materie bestond dus volgens hem uit verschillende combinaties van alleen eiwit, koolhydraat en vet.

Wat we niet weten

Natuurlijk weten we nu dat dit niet waar is, maar de industrie begon vervolgens ijverig zelf voedsel te creëren dat uit alleen die drie onderdelen was gemaakt, en gek genoeg werden velen daardoor ziek. Oeps, we hadden de vitaminen en mineralen nog niet ontdekt.

Maar nu hadden we het toch volledig in kaart en worden nog steeds velen ziek van modern voedsel, alleen duurt het vaak wat langer en hebben we andere chemicaliën om de symptomen wat te temperen. Maar weten? Echt weten? Kennen we al de precise verhoudingen en relaties tussen de voedingsstoffen?

Kennen we het lichaam al goed genoeg om precies te weten welk lichaam wat nodig heeft en wanneer?  Hoe belangrijk zijn de vele spoorelementen in voeding, en wat zat er in voedsel toen het nog uit gezonde aarde kwam en is allang verloren door onze methoden? Wat weten we nog niet?

Wat we weten is dat primitievere culturen de moderne ziekten niet kennen, ofschoon het dieet dat gezond voor ons is heel divers blijkt, en pas ziek worden als ze over stappen op het westerse welvaartsvoedsel.

Moderne oase, de supermarkt

Als je in de oases loopt lijkt het aanbod heel divers, maar we eten merendeels nog maar weinig verschillende planten en daarvan nog slechts de chemische afleidingen (industriële mais wordt omgebouwd naar meer dan 20.000 verschillende ingrediënten). Geen wonder dat er ook tegenbewegingen zijn.

Gelukkig is er aan modern voedsel nog wel wat vitaminen en andere stofjes toegevoegd om al te snelle ziektes te voorkomen, maar we benaderen ons voedsel vooral als een drug om ons lichaam te besturen.

En natuurlijk voegen we ook stofjes toe die de smaak wat opkrikken, het hongergevoel wat temperen en meer eetlust geven, want dat verkoopt meer en meer is beter. In elk geval in een consumptieve maatschappij wel. Sommige van die stoffen doet ons verlangen naar ongezonde producten en maakt ons obees, maar dat is niet erg. En ons lichaam kreunt en snakt naar rust om te herstellen, naar natuur, variatie, vrijheid, en bovenal naar echte natuurlijke voeding.

Arm voedsel

Ook datgene dat nog wel voedsel is, is verandert. De kweekmethode kan bijvoorbeeld compleet anders zijn zodat veel voedingstoffen er toch al uit zijn gevlucht. Als de plant het niet krijgt uit de grond (kunstmest bestaat merendeels maar uit drie chemicaliën waarvan de belangrijkste verkregen wordt uit ruwe olie)  dan zal het ook niet in de plant komen.

Grond is ook geen vereiste meer om plantaardig voedsel te verbouwen. Wat glaswol of een bak chemicaliën met drijvende piepschuimplaten is ook goed. Als het er maar uitziet als het plantje dat wij verwachten.

Olie als moderne voedselbron

Waar we vroeger zonne-energie consumeerde in de vorm van planten, is die zonne-energie nu minder relevant en grotendeels vervangen door brandstof, chemicaliën en zelfs lampen als het binnen in kassen wordt gekweekt. Elke plantencalorie in de supermarkt vertegenwoordigt daarom de consumptie van 10 calorieën olie. Maar olie en granen worden gesubsidieerd, dus er is veel goedkope grondstof om van alles van te maken.

De prijs van gratis

Gratis en vrij beschikbaar is duur geworden, en bijna niets is meer de natuur zoals het was, te beginnen met de grond die planten tegenwoordig niet eens meer perse aan hun voeten krijgen (chemische baden en glaswol is net zo goed voor de industrie, zolang wij het verschil maar niet merken).

Als je het voorgaande nog niet wist, dan ben je toch niet zo bewust van je voeding als je misschien zou willen, of is je vertrouwen zo groot dat je denkt dat je het niet hoeft te weten? Noemden ze dit tijdperk niet het informatie?-tijdperk? Veel informatie over wat er werkelijk toe doet heb je blijkbaar niet ontvangen, informatie over de toekomstige jij en de gezondheid van jou.

We weten nog maar een deel van wat er allemaal gaande is, en gelukkig zijn er nu allerlei bewegingen gaande om dat te veranderen. Meer consumenten kiezen anders, en kopen op andere plekken.

Gelukkig is het advies vrij consistent waar je ook vraagt: Ga terug naar zelf koken en koop en neem vooral onbewerkte verse biologische groente en fruit als basis voor je voedsel. Zelfs voorgesneden groente en fruit is van alles mee gebeurd en is daarom minder dan de onbewerkte variant. Gezonde voeding bederft nog, en dat is alleen maar goed.

En als je denkt dat koken veel tijd kost, dan komt dat vooral omdat je het verleerd bent of nooit gekend hebt. Je zult ontdekken dat veel pakjes niet echt iets toevoegen aan het recept wat ze vervangen. Begin gewoon eens opnieuw, of maak een deal met iemand die toch al moet koken en dan voor jou ook wat maakt. Er zijn heel veel mogelijkheden als je wilt.

Voedsel(productie) gekte?

Wat we weten is dat moderne productiemethoden niet meer oplevert dan gezonde aarde zelf al deed met gemanipuleerd zaad, dat de voedingswaarde van het geproduceerde voedsel in de moderne productiewijze achteruit gaat met als gevolg dat we veel energierijk voedsel consumeren (vooral suiker en vet), maar tegelijkertijd tekorten opbouwen en ondervoed raken.

Liever technologie dan natuur

Onze arrogantie wil echter nog niet opgeven, en blijft proberen het voedselprobleem via technologie op te lossen in plaats van via natuur, want natuur en haar evolutie kan nooit beter of slimmer zijn dan ons grote brein (denken we). We hebben in elk geval zo ongeveer het enige dieet uitgevonden wat ons ziek maakt, en een manier van leven dat ons massaal depressief en overspannen weet te krijgen. Best een mooie prestatie van een groot brein. Of het zo slim is?

Anderen moeten het maar regelen

Het maakt ons ook niet meer genoeg uit, en daarmee laten we ook de betrokkenheid los bij onze eigen toekomst. We schoppen wel wat naar de grote bedrijven die de toon zetten, maar als het op kiezen aankomt… Momenteel wordt wie wij zijn grotendeels door anderen vastgesteld, en lijken wij liever de rol van consument te verkiezen.

Hebben de producenten dergelijk blind vertrouwen wel echt verdiend, of zijn we zelf slechts wat gemakzuchtig geworden door al het pamperen en de rijkdom? Waarschijnlijk meer het laatste dan het eerste, al houden we ons de verzachtende omstandigheid voor dat we het zo druk hebben en te weinig tijd om het goed te doen, en dat het zo duur is. Wat zegt dat over hoeveel waarde jouw gezondheid voor je heeft?

Welke prijs betaal je voor goedkoper voedsel straks aan extra gezondheidszorg, hulp en zelfmedicatie, om niet te spreken over verloren leef kwaliteit? Is het te regelen? Ben je bereid? Stelt je het anders liever nog wat uit tot je weet of jijzelf echt ziek wordt? Natuurlijk. Het zal bij jou vast niet zo’n vaart lopen. Per slot, wat niet weet…

Als je de uitkomst van je voedings- en leefpatroon met aandacht waarneemt, dan zou je mogelijk tot de conclusie komen om toch liever wat regie terug te nemen. Er zijn genoeg bronnen om van te leren, en oplossingen die voor je gaan werken.

Bovendien als je voeding rijker is (van voedingswaarde), dan heb je er minder van nodig, want die overkill aan suikers en vet blijven toch alleen maar aan je lijf plakken. Misschien herontdek je hoe een gezond lichaam aanvoelt.

Gemak dient… wie eigenlijk?

Het is in elk gemakkelijk voor ons als consument om de industrie te volgen, en een consument weet toch niet echt wat hij eet zolang het maar lijkt op de natuur die het ooit was, en anders is het genoeg als de plaatjes en woorden op de verpakking gezondheid suggereren en nostalgisch zijn.

Dus uit meel zijn allang de kiemen van het graag verwijderd (het deel waar alle voedingsstoffen zit) zodat het langer “goed” blijft en wit is, en we voegen wat vitamine toe zodat we niet meteen ziek worden. En met genetische manipulatie weten we nog extremere zaken te realiseren zoals volkoren dat net zo snel verandert in bloedsuiker als witte bloem. Technologisch een wonder, meer houdbaar, maar voor een menselijk lichaam niet zo best.

We voeden koeien nu met mais in plaats van het gras waarvoor ze gemaakt zijn, en onderdrukken de ziektes die daardoor ontstaan door ze geneesmiddelen toe te dienen, zieke koeien vermalen we en geven we te eten aan kippen en varkens en indirect weer aan koeien (waar in de natuur gaan planteneters kannibaal spelen?) en uit melk halen we zo ongeveer alles en voegen er daarna melkpoeder aan toe om het weer enigszins te laten smaken als melk.

Voedsel is geen voedsel meer

In het algemeen is voedsel in onze tijd slechts  een combinatie van door consumenten beleefde eigenschappen geworden, eigenschappen die we liever met goedkope grondstoffen nabootsen dan met de natuurlijke originele grondstoffen aanbieden. We doen dat omdat gezondheid minder belangrijk is dan smaak en kleur en bijvoorbeeld geld, voor gezondheid hebben we per slot andere markten en industrieën. Je wordt niet blij als je meer leert over deze industrie. Op wie of wat kunnen we echt vertrouwen?

Blind geloof in kapitalisme, technologie en wetenschap

We hebben blind vertrouwt op dit soort praktijken en in de vermeende kennis die ons voorgehouden werd, en hebben ons laten voorliegen door mensen die ons niet wilden verontrusten met echte informatie, en hebben ons lichaam verward met een simpele dode machine waar input en output in een eenvoudige relatie staat om vervolgens te ontdekken dat ons lichaam veel slimmer was.

Zeg nu eens, is dit wat je wilt: Blind geloven tegen beter weten in? Wil je je leven in handen van dit soort experts leggen die liever vertrouwen op technologie dan op leven, en die niets merken van de schade die deze technologie aan de toekomstige jij toebrengt?

Consumptie en de psyche

Natuurlijk gaat het met de psyche veel beter, want het is niet zo dat we onszelf zo volproppen met doelen, verlangens, afleidingen en activiteiten dat we van voren niet meer weten dat we van achteren leven. Het is niet zo dat we niet meer weten wie er naast ons staat omdat we zo druk bezig zijn met iemand aan het andere eind van de wereld die we nog nooit hebben ontmoet. En het is zeker niet zo dat we uitreiken naar deskundigen om ons te vertellen hoe we moeten leven en zelf om te vragen wie we eigenlijk zijn, en wat het betekent om man of vrouw te zijn. Toch?

Hoe komt het toch dat we zo vol met prut zitten in ons hoofd, het zo massaal druk hebben, en tegelijkertijd zo weinig benul hebben van wie we zijn? Zou het kunnen dat we het simpelweg te druk hebben en overal aan voorbij lopen? Zou het kunnen zijn dat we zelfs geen tijd hebben om te verbinden aan een ander mens, en daardoor ook elkaar maar voorbij rennen zonder elkaar ooit echt te ontmoeten?

Conditionering

Zou het kunnen dat we zo geconditioneerd zijn op actie en de kapitalistische industriële droom, dat we vrede te saai zijn gaan vinden en ons afkeren van wat gezond is?  Zou het kunnen dat we het al zo lang geleefd hebben dat we niet anders meer kunnen voorstellen? Waar vind je dit soort antwoorden als het niet in jezelf is? Hoe zou een bezoeker van Mars ons bekijken?

Wat we niet weten bijt ons in de kuit

De geschiedenis herhaalt zich keer op keer, waarbij we steeds enthousiast een ontdekking volgen om vervolgens in onze kuit gebeten te worden door datgene wat we nog niet hebben ontdekt. Misschien dus iets minder zelfvertrouwen en meer aarzeling, en weer de natuur als blauwdruk gebruiken?

In de natuur bestaan er ook wel harde werkers (mieren en bijen bijvoorbeeld) maar geen zo consequent druk als wij. Merendeels is er een cyclus van turbulentie afgewisseld met een veel langere rustperiode. Dat is een gebrek van de natuur die natuurlijk nog geen tijd- en bewegingsstudies had bedacht om zijn creatie te verbeteren.

Waarheen ontwikkelen?

Rare jongens die Romeinen, zal ik maar zeggen, de favoriete spreuk van de stripfiguur Obelix. Natuurlijk hadden zij een toverdrank, en een relatief rustig en eenvoudig leven. Waarom hebben wij dat eigenlijk niet als we zoveel slimmer, rijker en verder ontwikkeld zijn?

Woestijnvorming als menselijke creatie

Misschien moeten we meteen ook maar wat natuur gaan herstellen, want daarvan hebben we ook een zooitje gemaakt. Een groot deel van het broeikaseffect komt voort uit de grootschalige wereldwijde woestijnvorming van o.a. grasland als gevolg van ons onwetend ingrijpen in natuur. Op satellietfoto’s zie je dat ruim twee-derde van de aarde in een soort woestijnland is veranderd, terwijl het vroeger groen was. Onze besluiten en daden hebben dat gecreëerd.

Wat we nog meer niet wisten

Er was een tijd na de oorlog dat we nog vrolijk insecticiden in dichtbevolkte straten spoten en daar reclame over maakten, tot we ontdekten dat het toch niet zo’n goed idee was. Er was een tijd dat we riepen dat melk zo goed voor je botten was, terwijl we nu weten dat je er juist botontkalking van krijgt. In de natuur drinkt ook geen dier melk na de zoogperiode, en al helemaal niet van een andere diersoort. Zijn wij slimmer of juist niet?

De natuur als blauwdruk

Mensen die het onderzoeken komen er keer op keer achter dat evolutie en natuur betere blauwdrukken leveren dan wij met al onze technologie, maar we zijn ietwat arrogant en blijven vaak denken dat we het beter kunnen. Tot de volgende ramp of een probleem in onze keuze opdoemt, en we weer ontdekken dat de natuur toch beter was. Gelukkig zijn er ook anderen die deze blauwdruk ontdekken en de natuur gaan helpen en daarmee voordoen hoe welvarend die natuur teruggeeft als ze goed wordt behandeld.

Goddelijkheid als blauwdruk

Zou onze hoogmoed misschien ingefluisterd zijn door het idee dat we Goddelijk zijn of volgens Goddelijk model gemaakt? Het is een kip of ei vraag, want wat was er eerst: de hoogmoed of het idee van Goddelijke macht? Is er een grotere arrogantie dan jezelf tot God of Goddelijk verheffen? Ja liefde, zeggen we dan graag, maar dezelfde blauwdruk leidt tot hele andere dingen. We willen boven alles bijzonder en belangrijk zijn, twee zaadjes die in onze jeugd in ons gepland zijn.

Bijzonder zijn geeft aandacht, belangrijk zijn geeft vrijheid, en beiden hebben we tekort. We zijn opgegroeid zonder wortels en moeten het dus daarvan hebben.

In elk geval zien we onszelf graag als de top van creatie of evolutie (waar je maar in wilt geloven) en als beter dan de rest van natuur. Per slot hebben wij een groot brein en een duim tegenover een wijsvinger waardoor we kunnen vastgrijpen en hulpmiddelen maken.

Er is veel dat we nog niet weten over de natuur, in elk geval de meeste leken niet. Wist je dat er planten zijn die een geurstof uitzenden als ze belaagd worden door luizen waardoor er een specifieke soort luis bestrijder wordt geroepen om die luizen op te eten? Noem het maar niet slim of hoog ontwikkeld.

Planten hebben sowieso heel veel meer genen dan de mens, dus als het aantal genen een teken van ontwikkeling zijn dan winnen planten het met een straatlengte. Is het misschien de ultieme zelfontkenning dat we onze plek niet willen zien als dier in de natuur, dat we onszelf zo broodnodig tot God moeten verheffen? Planten hebben dat niet meer nodig.

Hoe zou God ons bekijken?

God zou ongetwijfeld iets vragen als “Lief kind waarom wil je meer zijn dan het wonder dat je al bent? Waar komt toch het idee vandaan dat je niet goed genoeg was, en die pijn die je zo opzweept en voortdrijft? Maakte ik je niet al perfect?”. En met God zouden onze bejaarde ouders of grootouders hetzelfde kunnen zeggen. Naarmate je langer leeft ga je dat soort ontdekkingen doen, ga je inzien wat de consequenties zijn van hoe we leven.

Menselijke inmenging

Het grootste probleem van Goddelijke inmenging is dat elke oplossing op een plek weer tal van problemen oplevert op andere plekken, helemaal als je niet echt een God bent maar slechts een mens. Ik corrigeer me, want het is heel wat om “slechts een mens” te zijn. Natuur is een wonder, en daarmee ook wijzelf.

Ons brein komt met de instructie om terughoudend in te mengen, dat is de verantwoordelijkheid die uit zelfkennis voortkomt. We zouden dat al kunnen weten.

Elke inmenging saboteert de fijn slijperij van evolutie en betekent dat het hele natuur zich moet bijstellen en dat duurt langer dan wij leven, en veel langer dan wij geduld hebben.

Jij bent wat je consumeert

Weet in elk geval  dat wat jij selecteert om naar binnen te brengen, en wat jij ermee doet, maakt wie of wat je zult zijn. En als je dat weet, dan kan je je keuze erop afstemmen. Veel simpeler dan dat wordt het niet.

Als je het feit aanvaart dat je voeding de bouwstenen aanreikt waar jij uit zult bestaan, hoe kan je daar dan een betere invulling aan geven? Ik heb het niet alleen over groente en fruit-voeding maar ook over verhalen en ervaringen en alles wat je in en met jezelf doet? Wat heb je nodig om de controle te nemen over je eigen consumptie van beelden, teksten en geluiden en wat ze met je doen? Hoe kan je zorgen dat je genoeg kracht hebt om het te verteren naar iets dat gezond voor je is, en de afvalstoffen kwijt te raken?

Jij hebt ALTIJD de regie

Hoe bouw jij aan de toekomstige jij, de jij die nog niet is, maar wel zal zijn? De regie is altijd in je handen zelfs als je verkiest het aan anderen te geven. Per slot ben jij het die de regie aan die ander geeft, en dat is een actieve daad. Niet kiezen is gewoon onmogelijk.

Dus wat doe je ermee? Blijf je korte termijn plezier najagen, je drama’s herhalen, werken aan iets dat in het nu nog niet bestaat, jezelf volproppen met allerlei activiteit zodat je maar niet jezelf tegenkomt, of bouw je aan jezelf zodat niet alleen de jij nu maar ook de toekomstige jij gezond en krachtig zal zijn en in balans? Als je niets anders kan dan dat, dan is dat een zeer waardevolle gift aan jezelf, aan de wereld en aan de mensen in jouw leven.

Veranderen is ongemakkelijk

Misschien stelt het je voor wat ongemakkelijke vragen, en mogelijk ben je nog niet eens echt bewust van hoeveel controle je uit handen hebt gegeven? Het is natuurlijk ook wel gemakkelijk om je te laten leiden, en gemak dient de mens zeggen we graag. Je kan dan anderen verantwoordelijk denken en jezelf onschuldig, maar als je erover denkt zal je moeten erkennen dat al die tijd, en nu nog, jij als enige verantwoordelijk was en bent voor je eigen welzijn en gezondheid.

Jouw verantwoordelijkheid

Jij alleen hebt al die keuzen gemaakt, en geen reclame of informatie kan dat feit en die verantwoordelijkheid van je afnemen. Wat er bij je naar binnenkomt is met jouw medewerking en toestemming daar gekomen. En hoe je leeft is allereerst jouw keuze, of anders tenminste aan jou om te veranderen. En nu je meer bewust daarvan bent: wat doe je ermee?

Natuurlijk zijn niet alle omstandigheden al optimaal en zal je niet al je voedsel direct uit de natuur halen of zelfs bij de kweker, want hoeveel boeren ken je per slot persoonlijk, en hoe vaak heb je een landerij gezocht van boeren die je voedsel maken? De meesten van ons komen tot nul. Maar er is veel te verbeteren, en de macht van de vork is uiteindelijk groot als we het genoeg gaan gebruiken.

Is gezonde voeding wel belangrijk?

De consequentie van het uit handen geven van de regie over je voeding is ook dat je er geen echte relatie meer mee aangaat, en ook geen relatie aangaat met de mensen die je voedsel voor je maakten. Meestal kennen we hooguit de supermarkt waar we kopen, en zelfs daar zijn de meeste mensen anoniem voor ons. De buurtwinkel was daarin persoonlijker, maar die vinden we niet meer genoeg efficiënt (lees: goedkoop en gemakkelijk).

Dat je het uit handen geeft, betekent daarom ook dat je het niet belangrijk genoeg hebt gevonden om die relatie echt te hebben. De meesten van ons hebben niet eens meer echt een idee waar ons voedsel vandaan komt, dat kan heel ver gaan als je bedenkt dat er op dit moment zelfs mensen leven die niet meer door hebben dat een kipfilet van een levende vogel afkomstig is. Zolang de voedselproducenten het maar weten, toch? Die houden van blind vertrouwende consumenten, en zouden ons nooit bedriegen, toch?

We krijgen onze dieren tegenwoordig botloos opgediend zodat we zo min mogelijk aan een dier denken, en alle vleesachtige restjes worden met mechanische kracht uit het karkas geperst in een soort vlees-slow-juicer. “Pink slime” is daar een bekende term voor, maar op de verpakking heet het separatievlees. Het zit in zo ongeveer alle diepvriesproducten, en in fast food.

Creatie van liefde via consumptie

De manier waarop we een relatie aangaan met wie of wat dan ook, is door tijd en aandacht eraan te besteden. Liefde is de uitkomst van die tijd en aandacht, als het gecombineerd wordt met een positieve uitwisseling van waarde. Als je aandacht en zorg aan je voedsel geeft dat zorg het ook terug voor jou, net zoals zelfliefde voortkomt uit de zorg en aandacht die je aan jezelf besteedt, net zoals je lichaam baat heeft bij de zorg en aandacht die je daaraan besteed. De keuze om die tijd daarvoor vrij te maken is heel voedend en waardevol voor je toekomstige jij. Denk er dus niet te licht over.

Gelukkig komen steeds meer stadsmensen terug op hun leefwijze en beginnen de voedselketen te verkorten en meer regionaal te maken. Steeds meer mensen zoeken naar informatie over dit stuk van hun persoonlijke “ontwikkeling” en kiezen voor biologisch, voor boeren in hun regio en voor zelf bereiden vanaf echt voedsel, en ook producenten beginnen die trend te herkennen en volgen. Het is een start, en je zult moeten blijven kiezen.

Voedsel is geen voedsel meer

In meerderheid is ons voedsel veranderd in voedselachtige composities, en is informatie veranderd in een waar bombardement van marketing en infotainment gericht op emotie, en wat we eten is veranderd in een vergaarbak van slim gevonden chemicaliën ontworpen door chemici als een muziekstuk die naar willekeur onze honger, onze verzadiging, onze lust en verlangens en onze gemoedstoestanden bespeelt.

Het doel van voedsel is niet meer gezondheid maar verkoop geworden en het creëren van gevoelens die deze verkoop stimuleren. En dus krijgen we voedsel voor ieder mogelijk doel, zolang het maar leidt tot extra consumeren en hogere marges. Het is een probleem dat wij nog denken dat het voedsel betreft, en nog denken dat het is wat het lijkt te zijn. Dat is al lang niet meer zo.

Zij hebben echter niet tot doel om gezondheid en gezonde voeding te creëren, maar slechts een beleving met als randvoorwaarde dat we er niet (snel) ziek van mogen worden. Ze zijn verantwoordelijk voor het volgen van procedures niet voor het voorkomen van lange termijn negatieve bij-effecten.

Wetenschappers en ‘deskundigen’ aan de macht

Ons vertrouwen in de wonderen van technologie en wetenschap is inmiddels zo groot dat we blind vertrouwen tot het tegendeel wordt bewezen en dus krijgen we goed-genoeg-voedsel, oftewel voedsel wat ons lang genoeg gezond genoeg houdt zodat we kunnen blijven produceren.

Voedsel is in ons tijdperk ook primair voor houdbaarheid ontworpen en daarom zit er niet teveel voedingsstof in naast suiker, vet en eiwit. Gezondheid ofschoon breed gemarket is een minder rendabel product dan ziekte en het streven naar gezondheid. Gemak en houdbaarheid staan voorop, want dat is wat we willen.

Zelfs de wormen en bacteriën lusten dit industriële voedsel niet meer, en gaan op zoek naar gezonder nog levend voedsel. Wist je dat het verteren in je lichaam deels gebeurt door een bacteriecultuur in je darmen? Hoe gezond zou die blijven op dit dieet en wat betekent dat voor ons lichaam?

De “informatie”stroom is gegroeid tot een continue en verwarrende ruis waarin we nog slechts ons weg kunnen vinden door te volgen wat anderen ons aanwijzen, populaire bronnen dus, en die zijn per definitie meer gericht op het oproepen van reacties in ons gevoel dan  (=aandacht) dan op waarheid. Aan ons om te sturen en filteren. Vooral het uitzetten van die stroom met al zijn verleidingen blijkt lastig voor ons. De stroom creëert vooral passiviteit, en maakt ons moe en onbewust van ons lichaam en wat we ermee doen.

Blijf alsjeblieft consumeren, en liefst veel ook

Consumeren moeten we sowieso blijven doen, want daar draait de economie op, maar ongezondheid is daarvoor alleen maar gunstig. Er is een flinke industrie gebouwd rondom ziekte en de angst voor ziekte die alleen maar floreert bij ongezonde gewoonten. Nieuw superfood is slechts een excuus om ons nog meer te laten consumeren (want als het super is kan het alleen maar goed zijn toch, ondanks wat we verder eten en waar het vandaan komt?).

We aanvaarden gelaten het lot dat de industrie voor ons neerlegt en de bijbehorende manier van leven die ons nieuwe welvaartsziekten kanker, obesitas, suikerziekte en hartfalen en ook de veel voorkomende burn-outs en depressie, zolang we dat met vooral “chemische bevruchting” van ons lichaam nog enigszins onder controle kunnen houden. Onze hoop is dat technologie ons beter zal maken, we hebben te weinig vertrouwen in natuur.

Gezondheid is een vak, en niet voor leken

Gezondheid is voor ons geen uitkomst van natuur meer, maar een uitkomst van menselijke deskundigheid waarvoor lang en hard gestudeerd moet worden en waarvoor je kennis van chemicaliën en chemische processen nodig hebt en kennis van technologie. We praten ook niet meer over dieren, planten en natuur, maar over biotechnologie als het om onze voedselproductie gaat.

En wij vragen aan deze deskundigen om het voor ons te regelen en ons te vertellen wat en hoe we moeten consumeren. Zij worden er rijk van, dus ik ben zeker dat ze eerlijk zullen antwoorden. En als we ziek worden of ons minder goed voelen, dan zoeken we naar de juiste supplementen (drugs) die ook weer een flinke industrie met deskundigen aandragen.

Eigenlijk besturen we ons lichaam als een machine met de verwachting dat we genoeg kennis hebben om de juiste keuzen te maken. Maar wie maakt eigenlijk die keuzen in een samenleving die zwaar leunt op deskundigen en corporaties? Zijn wij niet gewoon volgers van de keuzen die anderen maken?

We proberen misschien zelf ook deskundig te worden, maar maken dan dezelfde denkfouten die ook die deskundigen maakten. We gaan ervan uit dat ons brein met zijn logica en geheugen het kan begrijpen, in plaats van te vertrouwen op de verbinding met ons lichaam en de natuur die ons altijd gevoed heeft, en we denken dat wat van ver komt net zo goed of beter is dan wat om ons heen groeit.

Natuur dichtbij of veraf?

Ondertussen blijven we natuur alleen zien als recreatie in plaats van het naar ons toe te halen, en we plaveien ons terras voor ons gemak met tegels of beton, in plaats van er een levende permacultuur van te maken, een oase voor onszelf om van te leven. In plaats van te leven als koningen in een oase leven we als slaven in een zelfgebouwde grot op een kaal rots-landschap.

Als alleen al onze grasvelden in zo’n oase zou veranderen, dan zouden we daar al genoeg van kunnen eten en veel gevarieerder dan nu. Wat zou een dergelijke wereld doen voor de biodiversiteit en dierenwereld, om niet te spreken van ons eigen geluk en leefklimaat? En als zijpad: hoeveel broeikasgassen zouden op die manier weer opgeslagen worden in planten en in levende aarde? Ik wordt al blij als ik eraan denk.

Deskundigen en nog meer deskundigen

Maar ja, dat hebben we niet gedaan, en waren het vroeger vooral de gestudeerde hooggeleerde geneeskundige beroepsgroep die op een onaantastbaar voetstuk stonden, nu staan ernaast ook een hele batterij andere deskundigen die zich specialiseren op zaken als voeding, leefwijze en vooral voedingsstoffen.

Geen van hen is echt in een positie om ons te vertellen dat hij het eigenlijk niet weet. We verwachten antwoorden, want per slot zijn zij de deskundigen. Het mag ook alleen over voedingsstoffen gaan, en niet over voeding, want daarin zijn de belangen te groot. Nooit minder, maar altijd “meer is goed”. De economie vraagt ook om meer, wil alleen groei.

We praten niet meer over voedsel maar over voedingsstoffen. Die kan je tenminste meten, en wat je kan meten geeft inkomsten en is belangrijk. Misschien ben ik in de war.

Het advies geen melk meer te drinken zou vele miljarden kosten als het werd gevolgd en hele industrieën in een klap werkloos maken. Dat willen we niet, dus laten we staan wat al gebouwd is en werken er omheen. Als je ziek wordt, geen we wel een pil of drankje. Oprah mocht niet zeggen dat ze geen hamburgers at, noch mag een officieel voedingsadvies uitspreken dat je minder rood vlees moet eten. Voedingsstoffen zijn veiliger, want daar kunnen we van alles mee.

Het grote voedselexperiment

Met ons allen zijn we inmiddels al zo’n 60 jaar subject in een groot voedingsexperiment een experiment dat begon toen een regering in oorlogstijd aan wetenschappers en industriëlen vroeg om aan te geven welk rantsoen mensen moesten krijgen om gezond te blijven. Wat toen nodig was, helpt ons inmiddels niet meer zo goed. We blijven lang genoeg leven, maar zijn niet meer gezond.

Het experiment zit economisch prima in elkaar: De gezondheidsdeskundige maakt ons langzaam zieker met imperfect kunstmatig voedsel op basis van zijn onvolledige kennis, waarna de genezers, drugshandelaren en adviseurs ons weer oplappen.

Niet dat we daarmee beter worden, want daarvoor zorgt ons immuunsysteem als het gezond is, maar de symptomen verminderen wel en het maakt dat we ons wat beter voelen, en bovenal het verkoopt meer en houdt de economie draaiend. Niets zo rendabel als gekte.

Wij de koningen en koninginnen van technologie en wetenschap weten alles beter, wij ontwerpen ons voedsel zelf vanaf de bodem. En de wereld klopt nog steeds, want die hebben wij gemaakt

Oh, ik lees zonet wat ik schreef, en dat was vast niet het idee. Het is wel goed voor de productiviteit, want nu kan je en mensen ziek maken en ze weer oplappen: dubbel inkomen, maar je moet het natuurlijk niet bewust doen, en duidelijk vol met goede wil zijn. Laat het  een soort van ongelukkige omstandigheid zijn, zo eentje waar we niets aan konden doen.

Er is duidelijk iets mis met hoe wij denken.

Zijn alternatieve adviseurs dan beter?

De alternatieven zijn daarin niet echt anders. Wat hen vooral onderscheid is het gebruik van andere taal, maar die taal is jargon net als de taal van de reguliere adviseurs.  Ook zij zeggen ons wat we moeten doen en praten vanuit kennis die wijzelf niet hebben en soms niet eens toegang toe hebben, bronnen die vaak genoeg voor ons niet te controleren zijn.

Ook hier moeten we varen op vertrouwen, en wordt vaak genoeg zelfs gevraagd blind over te geven en geloof te hebben in het onzichtbare, en waar we van andere adviseurs harde bewijzen vragen blijft deze groep zichzelf buiten schot houden als het om toetsing gaat en boogt slechts op anekdotes die verhalen van eerdere wonderen. Niet dat het erg is, want zoals bij alle deskundigen en adviseurs zit een deel van de werking in het geloof.

Mensen zijn zeer hypnotiseerbare wezens, en dat we dat weten blijkt uit de vele mantra’s, spreuken en affirmaties die we elkaar toespelen en gebruiken voor onszelf. Dom zijn we bepaald niet, al zijn we niet zo slim.

Uiteindelijk is echter veel van wat we ook bij de nieuwe adviseurs vinden een rijk scala aan stofjes, magische hulpmiddelen, beweging en aanraking, goedbedoelde levensstijladviezen (die niet zoveel afwijken van wat de  wat veel therapeuten, goeroes en coaches roepen) en vooral aandacht.

Vaak wordt je een mogelijkheid geboden om aan te sluiten bij een warme en vriendelijke groep mensen die je hartelijk welkom heten en graag willen inwijden in hun specifieke magische geloof. En omdat je je er welkom voelt en dat fijn is, zal je elk idee graag willen overnemen of tenminste willen uitproberen. Het geeft je weer wat houvast in een verder niet zo heel vriendelijke samenleving, en de cursussen en uitjes kunnen erg plezierig voor je zijn.

Genezing van de psyche vind het gemakkelijkst plaats via bedding. Bedding is de kracht van het bij een groep horen, en is het gevoel dat je had willen hebben toen je nog bij je ouders woonde, het nestgevoel. In bedding kunnen trauma’s zich openen en ontwikkelen. De groepsaandacht en gezamenlijke draagkracht steunt dit proces.

De bedding met zo’n (vrienden)groep samen met de zachte vriendelijke omgeving doen onze geest veel goed, vooral in samenhang met meditatie en , dans en andere bewegingsvormen. We kennen dat erbuiten niet meer zo, en hier is het te vinden. Alles draait hier om je goed voelen en saamhorigheid, en het kan je helpen om je weg terug te vinden naar je levendige natuur. Uiteindelijk zal je ook hier zelf de regie moeten vinden en doen wat goed is voor jouw toekomstige ik.

Ook in therapie is het vooral de bedding die ontwikkeling mogelijk maakt, het is een volstrekt onbewust proces. In individuele therapie is het de rustige dragende aanwezigheid van de therapeut die de client helpt openen en die het proces naar heelheid mogelijk maakt. Datzelfde kan gesteld worden van mindfulness.

Deze adviseurs varen net als de regulieren wel bij wat ze doen, en het is een behoorlijk omvangrijke industrie geworden die naast de reguliere industrie bestaat. Ze heeft veelal nog wel een minderwaardigheidscomplex en strijd daarom voor erkenning door regulieren en financiering via verzekeringen, maar door gebrek aan bewijslast van de uitkomsten zal dat moeilijk blijven.

De alternatieve stroom bestaat vooral omdat haar aanhang er graag naartoe gaat, zich er goed voelt onder de extra aandacht, en denkt er baat bij te hebben. De boodschap is steevast dat de client bijzonder of speciaal is en anders dan anderen, en de therapeut is misschien net iets specialer en mogelijk zelfs uitverkoren, maar de client kan daar ook komen.

De alternatieve stroom ‘verkoopt’  een prettige aantrekkelijke en vooral rustiger levensstijl voor de gestreste en overvoerde mens, een leven waarin je mag overgeven en ontspannen en de stroom je werk voor je doet. Daarnaast geeft het je een zelfbeeld waarin je speciaal misschien zelfs uitverkoren mag zijn.

Waarin de alternatieven gelijk zijn aan de reguliere stroom is in de afhankelijkheid van oncontroleerbare kennis en externe deskundigen en meesters. Je zou hooguit kunnen twisten over wie de betere uitkomsten heeft. Die vergelijking wordt echter nooit objectief gemaakt, aangezien alternatieven baat hebben bij de magische mythen en het verder niet nodig hebben om zich te verkopen.

Gezonde voeding in een informatietijdperk

In het informatietijdperk gaat gezonde voeding bovenal over informatie die we verzamelen, uitwisselen en consumeren. Veelal krijgt informatie daardoor weinig bewuste aandacht meer en gaan we veeleer zappend door onze bronnen. Aandacht is hier een belangrijk ruilmiddel en de aandrang om het te geven wordt daarom steeds intenser en gerichter.

Als je deel bent van een heel kleine groep dan ben je automatisch heel zichtbaar en belangrijk, maar naarmate de groep groter is, wordt het minder gemakkelijk om nog net zo belangrijk en zichtbaar te zijn. In het informatietijdperk hebben we onze groepen heel groot gemaakt, waardoor de rol van jou als individu steeds kleiner zal zijn en het moeilijker wordt om een centrale plek te bemachtigen waarin je heel belangrijk en heel zichtbaar bent, en dat leidt onvermijdelijk tot tekorten op bestaansniveau.

Ook informatie verandert je en bouwt aan je toekomstige jij, maar hoeveel aandacht geef je aan hoe het je verandert en wanneer dat gebeurt? Merk je hoe het je soms heel snel verandert, door bijvoorbeeld een emotie op te werpen, maar ook dat je verandert op een langzame manier over een termijn van jaren? Je bent niet meer de mens die je was.

Informatiebewustzijn: hoe het je verandert

Hoe bewust ben je van hoe door jou aangeboden informatie anderen verandert nadat je het doorgeeft? Geef je je eigen vuur door terwijl je nog vol in brand staat van onverteerbaar licht ontvlambaar voedsel? Of geef je het verteerde product van gezonde voeding door? Als je heel opgewonden raakt van voedsel of sterke emoties ontwikkeld, zou wat vooronderzoek op zijn plaats zijn en heb je waarschijnlijk behoefte aan meer heelheid.

Die ander gaat waarschijnlijk ook meteen in brand, en met die ander nog velen meer, dus het doorgeven van dergelijk voedsel is niet erg bevorderlijk voor jouw heelheid. Het enige wat het doorgeven oplevert is doorgaans dat je dan niet meer alleen brand staat, maar samen met anderen. Zo ben jij waarschijnlijk zelf ook aan die informatie gekomen, door iemand die zelf in brand stond en vond dat jij recht of plicht had om het te weten.

Informatiewelzijn, een mooi doel

Nu ben jij de tuinman die mag besluiten of hij een gezonde biologische tuin beheert met alleen puur natuur, of een chemisch terrein dat overspoelt wordt met alles wat kunstmatig en ongezond is en waar leven geen kans heeft. Kies maar!

Heb je daar zelfs wel eens bij stil gestaan? Velen niet zo, als je afgaat op wat je zoal voorbij ziet komen op sociale media en in de landelijke media. Het zit vol met grote emoties en speculatie, en slechts weinig feiten. Als het ons raakt, dan volgen we en volgen we en volgen we, terwijl we alles ook weer doorgeven.

Het informatietijdperk is op die manier vooral verworden tot een speculatie- en roddel-tijdperk, en onze emoties gaan ondertussen alle kanten op, en ons lichaam wordt ziek zonder dat we weten hoe. Je bent er zo gewend aan dat je misschien niet eens bewust bent van hoe je waarnemingen door je eigen emotie beïnvloedt zijn, en wat je informatieconsumptie precies doet met je gevoel. Soms moet je er eerst mee stoppen voor je de waarde daarvan ontdekt. STOP! NU METEEN! UIT DIE PC! Oké, just kidding. Of toch niet? Hoe voel je je nu?

Wie zei dat het perse allemaal gemakkelijk moest zijn?

Het verteren van informatie

Als verteren het proces is waarmee biologische voeding en drank verandert in jouw lichaam, dan is de manier waarop je de informatie tot je neemt en verwerkt, hoe het je emoties aanraakt en hoe je die verzorgd, maar ook je keuze in hoe en welke informatie je doorgeeft belangrijk. Het begint ook niet bij de bron van jouw informatie, want ook die heeft weer een bron.

Voorbeeld: biologisch vlees

Zo kan je bijvoorbeeld biologisch vlees eten terwijl die koe niet meer met grassen en groene bladeren is gevoed, maar met een biologische versie van de mais of andere granen die dieren nu in hoofdmoot te eten krijgen. Deze dieren zijn dan biologisch omdat we geen chemicaliën in hun lichaam spoten en geen niet-biologische voeding gaven.

Biologisch betekent niet puur natuur

Biologisch betekent nog niet dat het dier dezelfde voeding en leefwijze heeft gehad als diezelfde koe in de vrije natuur. Het dier is nog steeds ziek, door gebrekkige voedingsstoffen die het van nature niet weet te verteren, maar wordt alleen vrij gehouden van antibiotica en giffen.

Het dier leeft ook niet perse op de idyllische nostalgische boerderij met erf van dat plaatje op de verpakking. Het is vast beter, maar nog lang niet goed. En als je beter wilt, kan je in elk geval richting biodynamisch verhuizen. Daar zijn de normen nog strenger.

Dan maar vega?

En ja, nu denk je natuurlijk dat het allemaal anders is als je geen vlees eet maar ook in de plantenwereld is een biologisch plantje beter maar niet perse het beste plantje van zijn soort. En de omvang van de industriële voedingsketen komt met zijn eigen risico’s, ook als het planten betreft.

Bovendien als je melkproducten en eieren gebruikt, dan werk je nog mee aan een systeem die maar de helft van de geboren dieren waardeert (de vrouwtjes) en daarom wat langer laat leven. De rest heeft nog steeds het nakijken. Ook dan is het van belang hoe dat dier behandeld is en wat het te eten kreeg, omdat het via die melk dan weer jou wordt.

Comateuze landbouwgrond

De grond waarop we momenteel bouwen is sowieso zo verarmd dat het bijna niet meer leeft (ja gezonde aarde leeft) en van zichzelf nauwelijks nog iets opbrengt. In verhouding met gezond landschap bevat dergelijke grond nauwelijks nog levende biologie in de vorm van biologische massa (verteerde planten), bacteriën en insecten zoals wormen.

En dat kan ook niet anders omdat moderne landbouw niet alleen enorme monoculturen met weinig roulatie verbouwt maar ook allerlei chemicaliën inzet waaronder giffen. De grond wordt dus dunner en bevat minder natuurlijke voeding, en moet het dus hebben van steeds meer kunstmest.

Het is ook niet verwonderlijk dat een industrieel bioloog bedacht dat je net zo goed de planten in een kunstmest-badje zou kunnen kweken. Dat is schoner en komt uitgaande van dode grond op hetzelfde neer.

Herstel is mogelijk, met voldoende aandacht en tijd

Bekwame biologische boeren kunnen bijna dode grond weer opbouwen zodat de biologie weer terugkomt, maar daar gaan vaak vele jaren van goed rentmeesterschap overheen.

Wat maakt informatie aantrekkelijk?

Met informatie is het net zo, en nergens is feit van fictie zo moeilijk te onderscheiden dan in ons informatietijdperk, waar alles ongetoetst de ether in gaat en wordt herhaald en herkauwt met als belangrijkste criterium of het onze emoties in beweging brengt. We kennen waarde toe aan emotie en aan de vorm waarin het ons wordt aangeboden. Video is het meest waardevol, en schrift het minst, maar als het emotioneert en raakt, dan is het goed.

Sensatiezucht als waarde

Als dat zo is, dan krijgt het aandacht, en aandacht betekent autoriteit en waarde (denk gerust “geld”). Als aandacht dus het wisselgeld is, dan is sensatie en opwinding het spel. En wat het meest opwindend is, noemen we gevaar, ongeluk en oorlog, dus dat is aantrekkelijk vanuit dat doel. We kiezen een doel en een vijand en gaan oorlog spelen met elkaar.

Natuurlijk zijn er ook andere manieren om aandacht te kopen, zoals leedvermaak, humor, gekkigheid, slapstickachtige ongelukken, en alles wat anders is dan de sleur in ons leven. Maar er moet wel gebeuren, want zonder actie en snelheid moet je flink werken voor de aandacht.

Snelheid en actie als criterium

Bovenal waarderen we dus snelheid, want aandacht is schaars van een overvoerde mens. We kiezen niet meer, maar laten merendeels de stroom gewoon voorbij komen af en toe aanhakend, maar vooral onbewust toch alles innemend. De invloed ervan is grotendeels onbewust. De stroom neemt ons over, en erbij horen is iets dat via een beeldscherm plaatsvindt.

Informatie vormt ons

Net zo goed als groente en fruit en misschien vlees en melk verandert in jouw lichaam, wordt je emotioneel en geestelijk lichaam, en zelfs je fysieke lichaam gevormd en beïnvloed door wat je aan informatie consumeert en zelfs hoe vaak en hoe intensief je consumeert en hoeveel ontspanning en rust je daarin inbouwt.

Alles wat over de grenzen van jouw zijn tot je komt, en alles wat je weer de omgeving in laat gaan verandert zowel jou als je omgeving? Hoe bewust doe je dat eigenlijk? Hoe komt het dat we collectief zo angstig, boos en vooral moe zijn? Hoe komt het dat je lichaam zo regelmatig onprettig aanvoelt voor jou? Of heb je je lichaam onder een streng regime gezet en mag het niet eens meer zoveel voelen? Het gebeurt, je zal niet de eerste of enige zijn.

Met de komst van mobiele computers (smartphones, tablets, laptops) en draadloze snelle verbindingen zijn we zo ongeveer continue aangesloten op alle mogelijke beeld en geluidsmaterialen, en het is heel aanlokkelijk. Dus zijn we anders gaan consumeren en zijn ook hier voortdurend aan het zappen en bladeren en worden gealarmeerd door geluidjes en flikkerende lampjes op iets wat we misschien zouden kunnen missen.

Emotie is de toegangspoort naar aandacht

Wat we consumeren brengt ons systeem niet zelden in flinke beroering, een staat van alertheid en opwinding, en dan kiezen we heel vaak toch om onze opwinding door te geven door het met een schepje erop ook onder de aandacht te brengen van anderen. Die anderen gaan dan voorspelbaar ook mee in dezelfde beroering, en zo worden schokkende, pijnlijke en beangstigende berichten pijlsnel van de een naar de ander gebracht. Viral zeggen we dan.

Wat doet het met ons om al deze pijn te consumeren? Hoe veranderen wijzelf daardoor? Hoe verandert het die ander om datzelfde van ons aangeboden te krijgen? Helen we of gaan we steeds meer in brand staan zodat we allen maar steeds feller met elkaar in gevecht gaan en elkaar minder vertrouwen?

Toenemende ongevoeligheid

In zekere mate worden we wat ongevoelig voor leed, zodat we een pijnlijk filmpje kunnen bekijken als humor zonder inleven. In een informatie-overvoerd tijdperk kiest elk mens zijn groepje en zijn thema’s en is snel met selecteren en doorspelen. Ook een groepsplek wordt bevestigd en gevonden door de informatie die we verzamelen en delen, en de software (sociale media) volgt ons klik en antwoord-gedrag en geeft ons snel meer van wat we eerder lekker vonden.

Je mag het zelf bepalen. Net als er veel dierenleed en wreedheid kan zitten in dierlijke producten die je consumeert, en veel ongezondheid en pijn in de dranken die je drinkt, is ook de informatie bezig jou te vormen terwijl je aandacht wordt gebracht naar iets buiten jou. Het is de grote verandertruc, die jijzelf misschien nog het minste door hebt.

Wat wil je bereiken in die ander?

Vraag je dus af en toe eens af voordat je iets doorgeeft wat je ermee creëert, of je pijn voeding aan het geven bent of juist vertrouwen en hoop?

Ja maar, we moeten elkaar toch kunnen wijzen op dingen die nog niet kloppen en problemen om ons heen? Ja, natuurlijk, dat kan ook, maar kies dan voor een manier die anderen in eenheid mag houden en die positieve actie kiest boven verzet en rebellie.

We hebben vooral veel behoefte aan rust en oplossingen, die ons verbinden en prettiger doen samenleven. Je kan daarin veel waarde naar elkaar brengen en elkaar werkelijk ontmoeten. Hoe je dat doet, ga ik je hier niet vertellen.

Bezint eer ge begint?

Begin gewoon maar met even wat zelfonderzoek voordat je handelt. Dan kom je al een heel eind. De ander heeft recht om alles te weten, maar heeft ook recht op “brandvrijheid” en een opbouwende omgeving. Doe elkaar recht, en zorg ook in de informatiestroom een beetje voor elkaar. Wees deel van een oplossing, niet van een nieuw probleem. Ook dat is liefde.

Puur natuur

Wat voeding voor de maag betreft is het beste advies om zo dicht mogelijk bij natuur te blijven en bij onbewerkte natuurlijke ingrediënten. Zelfs voorgesneden groente en fruit is bewerkt met chemische stoffen, dus snij het gewoon zelf, en kies voor biologisch en voor lokale boeren.

Abonneer eventueel op een groentepakket of zoek een boerenmarkt bij je in de buurt, pers je eigen fruit en maak je eigen smoothies, laat melkproducten achterwege en eet niet teveel vlees en vis. Als je dat merendeels doet, is dat al een mooie start.

Beperk je suiker inname en de inname van dierlijke producten, en ga houden van groenten en fruit, en merk na wat omschakeltijd waar je lichaam behoefte aan heeft. Zoek mensen bij je in de buurt met wie je wat prettige tijd wilt delen, vrienden misschien.

Het helpt in elk geval als je weet waar je naartoe wilt met jezelf, dan is het gemakkelijker om de motivatie te vinden om stappen te maken en stand te houden. Je mag al weten wie je bent, maar anders komt dat wel als je de volgende tip volgt.

Zoals eerder gezegd is zelf-liefde een uitkomst van de aandacht en zorgzaamheid die je in jezelf investeert. Maak dus gerust wat tijd vrij om jezelf beter te leren kennen en verzorgen. Geef het voldoende van je onverdeelde aandacht en tijd en luister naar de signalen in jezelf, dan komt de rest vanzelf.

Eenvoudiger leefstijl

Al met al varen we wel bij een eenvoudiger levensstijl met meer natuur en ontspanning en minder beeldschermen. Je zal merken dat het heel fijn kan zijn om op die manier tijd met mensen te delen. Het hoeft niet natuurlijk, alleen als je de toekomstige jij belangrijk genoeg vindt om rekening te houden met wie je wilt zijn. De vork is nu aan jou. In wens je alle goeds.

Wees een vriend en laat hieronder je reactie achter.

Ik lees je reactie graag, en misschien leer ik nog wat. In elk geval fijn dat je tot hier bent gekomen. Ik weet dat het een omvangrijk artikel was.

Dokter John McDougall, gepassioneerd over gezondheid

Hieronder vind je nog een TED lezing van een Amerikaanse arts die zinnige verhalen vertelt over hoe je lichaam last heeft van het westers dieet en hoe je het gezond kan houden. Ik kan hem aanbevelen. Natuurlijk zijn er ook andere verhalen, zoals van de auteur en docent Michael Pollan en mensen die met Raw Food bezig zijn en groene smoothies aanbevelen al is het maar als toevoeging voor je normale dieet. Alle drie zinvolle benaderingen.

De algehele kern is hetzelfde: eet vooral groenten en fruit. Van de groenten zijn vooral de groene bladgroenten onomstreden gezond. Dokter McDougall bouwt zijn dieet rondom zetmeel houdende groenten (haver, aardappel, rijst, mais, bonen), omdat je zo de energie krijgt die je nodig hebt. Let wel: hij wil dat je stopt met alle dierlijke producten en geraffineerde vetten, en anders in elk geval met alle melkproducten (omdat je waarschijnlijk nog denkt dat die gezond voor je zijn, terwijl je van vlees weet dat het niet zo is). Hoor zijn verhaal maar eens.

 

Dokter Joanna McMillan: Eet voor echte verandering

Als je liever naar een aantrekkelijke en intelligente vrouw luistert (een prettig Australisch accent), kan je ook deze bekijken. Ook zij kijkt naar de voedselwetenschap (is voedselwetenschapper) en gangbare diëten en komt met de conclusie dat om zo gezond mogelijk te blijven we terug moeten naar een eetgewoonte die vooral plantaardig echt ongeraffineerd voedsel bevat. Ze is minder streng wat betreft vlees en andere producten zolang je maar vooral plantaardig echt voedsel eet in plaats van al die aangeprezen en populaire geraffineerde producten.

Daarnaast spreekt ze over de relatie die we nog hebben met voedsel, waarin we bijna onbewust ons volproppen met voedsel waarmee we niet echt meer een relatie hebben, en ze adviseert dat je ook dat verandert en weer een relatie met je voedsel aangaat en er tijd aan besteed en je voedsel niet meer tussen de gangen door naar binnen propt. Voedsel mag weer voedsel zijn, en het helpt als je er plezier in hebt. Een boodschap die we ook horen van Michael Pollan, auteur van onder andere een pleidooi voor echt eten.

De toename van welvaartsziekten is van de laatste 50-60 jaar, een periode waarin we steeds minder echt voedsel zijn gaan eten en marketing onze maaltijd overnam. De wetenschap die voedingsstoffen onderzoekt is nog maar erg jong, en heeft nog niet de antwoorden. Uitkomst: we worden dik en ziek. Oplossing: terug naar echt voedsel, vooral planten. Te simpel?