Waarin zit de waarde van geven? Zit het in wat het voor een ander brengt, of hoeveel beter het leven van anderen erdoor wordt? Zit de waarde van geven in het besef dat je groot of klein zoveel hebt te geven? Of dat je zoveel prettiger gevoelens krijgt wanneer je toegeeft aan je natuurlijke verlangen om gul te zijn? Mijn stelling: geven maakt je rijk! Maar als dat waar is, waarom doen we het dan niet vaker?
Natuurlijk gul geven en ontvangen
Het is begrijpelijk dat gul geven je betere gevoelens brengt en al die voordelen, omdat dit soort geven je weer in contact brengt met je staat van gulle blijdschap. Het brengt je in contact met de staat van een 3-jarig kind, dat vol blijdschap koekjes uitdeelt, of zijn ijsje weggeeft, of cadeautjes maakt en uitdeelt aan mensen om hen heen.
Dat blij gevend kind heeft nog geen besef van schaarste of strategie, en vindt het gewoon fijn om te delen en geven, vol vertrouwend dat een ander even gul is. Maar daar wacht het kind niet op, want die is weer verder aan het geven, dit keer zandkoekjes en tekeningen. Dat soort geven is een terugkeer naar de open verbinding, naar een natuurlijke rijkdom en gulheid, en dat is zo waardevol!
Iemand wiens leven verrijkt wordt door jouw aanwezigheid, door jouw woorden, aandacht en acties, zal veel plezieriger zijn om mee om te gaan, en ze zullen jou ook graag opnieuw ontvangen. Als we in contact zijn met dergelijke waarde, dan zijn we rijk, dan is ook jouw leven mooi om te leven, en nog zinvol bovendien. En soms ontvangen we met dezelfde gulheid omdat ook dat een geven is aan de ander.
Ontmoedigd geven
Ergens in je leven ben je gaan letten op het halflege glas. Je begon te zien dat anderen soms meer hadden van wat jij wilde, en dat er mensen waren die ontvingen om het vervolgens zelf vast te houden en niet terug te geven of delen. Geven en ontvangen was vanaf dat moment niet meer vanzelfsprekend en emoties van angst en boosheid kwamen omhoog. Vanaf dat moment wist je: het glas is niet half vol, maar half leeg, en jij moet het zien te vullen.
In de verkramping van angst en boosheid gevangen, stopte je met natuurlijk geven, en werd je wantrouwend, begon gulle gevers naïef te noemen. Je gaf alleen nog als je iets terug zou krijgen, een resultaat te bereiken. Gul geven werd investeren, en je berekende wat je zou terug moeten krijgen en stopte als je dat niet kreeg. Of je gaf slechts aan een paar mensen in je binnenkring waarvan je wist dat ook zij zouden teruggeven. Je stopte met geloven in rijkdom en zag steeds meer armoede.
Strategisch geven
Je begon te observeren welke mensen je iets teruggaven en welke het vasthielden en niet meer wilde delen, en werd boos om dat gedrag omdat je soms iets ook weer terug wilde of samen wilde spelen met die anderen, vrienden wilde zijn maar teleurgesteld raakte toen zij meer aandacht hadden voor wat ze kregen dan voor jouw vriendschap. Je geven begon doelgericht te worden, gericht op resultaat, je geven werd berekend.
Stoppen met geven
Het was eigenlijk best gemakkelijk om alles als halfleeg te zien, toch? Eenmaal boos en/of bang, stopte het geven vanzelf en je geloof in anderen. En als vanzelf kwam je in een staat waarin je voor alles moest vechten of de beschaafde vorm van vechten, onderhandelen.
Het was eigenlijk een gemakkelijke stap, omdat iedereen die ouder of groter was, je grote voorbeelden, daar ook leefden. Ergens hebben ze die angst geleerd en zijn boos geworden, en bezig gegaan om schaarste en verlies te voorkomen door vast te houden.
Ontvangen werd eisen
In plaats van te ontvangen ben je gaan eisen, en vond je boos dat zij de plicht hadden om te geven en jij het recht om te ontvangen. En steeds als ze niet gaven werd je bozer en ging feller vechten. Misschien werd je zelfs gemeen en bouwde een harde schil van zakelijkheid om je heen. Je blik vernauwde, en je dacht dat het zo hoorde, niet lettend op je veranderde gevoel of simpelweg de ander beschuldigend.
De kapitalistische droom
Die anderen, die je als voorbeeld nam, bereikten doorgaans meer bezigheid, dan geluk en innerlijke rijkdom. Dat kwam omdat hun aandacht eigenlijk bij verlies en schaarste lag, en ze dat dus creëerden. Altijd zoeken, snakkend, werkend, nooit vervuld. Maar dat hoort ook bij de kapitalistische droom, onstilbare honger en agressie zijn daar een deugd. Honger maakt productief, maakt succesvol, of tenminste meer gemotiveerde werknemers en consumenten. Honger verkoopt!
Natuurlijk werden de relaties van die anderen ook minder vervullen, en minder betrouwbaar, omdat anderen hooguit bij hen komen om af te nemen wat zij hebben. Ze komen alleen om te profiteren van hun bezit, maar niet omdat zijzelf zo fijn zijn. Hoe dat voelt weet je inmiddels. Het is niet zo fijn als je had gehoopt.
Jong afgeleerd, oud geleerd, ouder gedaan?
Nu je wijzer bent, en gelukkig volwassen genoeg om te kiezen hoe je wilt zijn, je hebt ervaren dat je kunt leren wat je wilt leren, en kunt dus ook afleren. Dus wanneer kan je beginnen met experimenteren met het anders doen? Hoe gul kan je zijn zonder aanzien des persoons? Hoe kom je terug in dat vertrouwen en de gulheid van het 3-jarige kind dat je ooit was.
Drinken uit de bron
En hoe kan je vervolgens, door jouw daden en zijn, anderen weer helpen om ook terug te komen in dat kind. Helpen zodat ook zij meer en meer gul durven zijn, en meer kunnen genieten van de rijkdom die spontaan terugkomt (wanneer het daartoe besluit). Je zult ontdekken dat mensen met wie het goed gaat, vaak veel guller zijn en positiever dan je dacht. Zij hebben al gedronken van die bron van geven en delen, waar jij nu weer naar terug bent gegaan.
Ontspannen en compassie geven
Je beseft dat je het best moeilijk hebt gehad in dat gebied van angst en boosheid, en mag nu weer meer en meer ontspannen, en langzaam bouwt je aandacht en ervaring de spanning en angst en boosheid af, tot je weer in die 3-jarige terug bent en gelukkig en blij kunt zijn.
De emoties trekken nog een tijd, maar minder naarmate je leven beter wordt. Dan wordt de kracht van deze “doemdenkers” minder, en ben je vrijer om je keuze te leven. In de overgangsperiode mag je dat best nog voelen, en compassie hebben voor die periode in je leven, voor die JIJ die je was geworden.
Vrije stromen van gulheid
En vanaf nu mag wat je krijgt weer verder stromen en ook jijzelf mag verder stromen, en dan zal er veel verbeteren in alle aspecten van je leven, en ook in de levens van de mensen om je heen. Dit is jouw moment, het moment en de dag waarop jij weer in die rijkdom van gul geven mag stappen, en dat gulle ontvangen wat anderen je vanuit hun vrijheid en gulheid zullen geven.
Je begint klein en zorgt ondertussen nog goed voor je eigen lege-glas-gevoelens, en je gaat ervaring opdoen met het geven en ontvangen van alledaagse genoegens. Je gaat ervaring opdoen met gulheid in aandacht. En vervolgens ga je vanuit daar verder en verder tot je groots kan geven als een natuurlijke beweging.
Nu laat je geven en ontvangen naadloos in elkaar overvloeien, want je leert dat het ook een vorm van geven is om met blijdschap te verbinden en ontvangen. Daarmee geef je jezelf voluit in het contact, je geeft jezelf over omdat je weet dat rijkdom daar te vinden is. En je bedenkt: Misschien is ontvangen wel de mooiste vorm van geven?
De ander is nu vrij
De ander mag nog vasthouden, dat is prima. Je begrijpt nu de beweging van die ander, hun emoties en hun ervaring. Je stemt toe in wie zij zijn, en zij mogen vanuit vrijheid bepalen of ze jouw voorbeeld willen volgen. Je bent nu, door die toestemming, vrij, en bepaalt zelf wie je wil zijn en maakt vervolgens je keuzen op basis daarvan. Jouw glas is vanaf nu weer vol, en als hij overstroomt vindt je dat prima.
Het begint met een simpele daad van gulheid en compassie. De rest volgt vanzelf als je blijft geven, en geven en geven en ontvangen, ontvangen en ontvangen… vanuit gulle vrijheid. Verbeter de wereld, begin met jezelf.
Ik wens je een hele fijne dag.
Leef het voor en geef het voort als je wilt.
Een inspirerende video
Deze man doet het voor, en geeft aan zijn omgeving ook al lijkt het moeilijk, en voelt hij zich nog niet blij. Het lijkt een last voor hem, te goed voor woorden, en je ziet mensen in zijn omgeving afkeurend hun hoofd schudden. De sukkel. Hij geeft aan een hond, en aan een straatventer, aan zijn bejaarde buurvrouw, en aan een klein bedelend kind en haar moeder. De uitkomst is hier natuurlijk positief, en hij mag ervaren wat hij creëert. Het moment waarop hij ontdekt wat zijn geven betekent heeft is er hartverwarmend, en toont de rijkdom van zijn geven.
[fbvideo link=”https://www.facebook.com/363765800431935/videos/527806850694495/?pnref=story” width=”800″ height=”640″ onlyvideo=”1″]
✔deel ✔reageer ✔vind ik leuk
Geef een reactie