De zoon wiens vader is overleden, de advocaat die een leven moest redden, de verloren stem van een koning. Het kind dat alleen staat en geluidloos om ouders huilt. Een kijkje in de wereld van het kind, gemiste verbinding en opstellingen…
De zoon wordt gebeld… “Je vader is overleden” zegt en stem van ver en vraagt hem te komen. “Er is niemand anders om de zaken te regelen.”. De zoon wil er niets van weten.. zijn leven lang al boos, op die man die vertrok toen hij jong was, de man die niets meer liet horen, niets om zijn zoon gaf, en zijn verantwoordelijkheid voor het gezin niet nam. De zoon die niet gehoord is, zich niet geliefd en gedragen voelde, kreupel door het leven ging.
Boston Legal
In Amerika staat een advocaat voor de Hoge Raad (Supreme Court). Een leven staat op het spel, een geestelijk gehandicapte man, eigenlijk nog maar een kind is ter dood veroordeeld. Hij is voorbereid op het ergste, heeft gehoord dat deze rechtbank hem onder hoge druk zal zetten en hij weinig ruimte zal hebben en dat hij verliest als hij zelfs probeert te betogen dat zijn cliënt onschuldig is (iets wat zijn cliënt volhoudt en hij gelooft). De kansen zijn klein, want deze rechtbank is voor de doodstraf.
De advocaat begint en wordt al bijna meteen snibbig en kritisch onderbroken. Het spel begint. De advocaat komt op stoom en kiest de tegenaanval, dit is geen standaard advocaat. Elke rechter krijgt met feiten over vorige uitspraken om zijn oren en wordt bij de les getrokken. Hij praat over de doodstraf, over het onhumane ervan, en gaat steeds steviger en overtuigender staan voor zijn cliënt, een man met het IQ van 70 die als enige is gekozen om ter dood veroordeeld te worden door de staat Louisiana voor een verkrachting.
De rechters pakken hem stevig aan, maken geen geheim van hun irritatie. En in plaats van te buigen voor de intimidatie van de rechters en de setting van deze indrukwekkende rechtbank, blijft deze advocaat krachtig overeind, stevig op zijn voeten en beantwoord elke interventie van de rechters die duidelijk geen zin hebben met feiten en brengt hen terug naar waarom ze daar eigenlijk zitten.
Een hele reis, het betoog van deze advocaat, en indrukwekkend hoe hij moedig blijft staan onder het vuur van de rechters, hoe hij niet buigt maar opstijgt in de gelegenheid. Indrukwekkend hoe hij met overtuigende en vaak confronterende argumenten blijft komen. Soms stevig en gepassioneerd als een krijger op stoom, dan weer rustig en betrokken bij het lot van zijn cliënt. Aan het eind zit ik in tranen, dikke tranen, en dan weet ik het… “DIT HEB IK GEMIST”.
Het gekwetste kind
Ik ben weer die kleine jongen die gebukt ging onder de terreur van een vader die zijn best deed maar ook streng en driftig was en harde handen en vurende ogen had. Veel teveel voor een kleine jongen, en een tekening voor zijn leven. Hoe anders zou het zijn geweest als er iemand was die net als deze advocaat moedig bleef staan en dit kind een stem had gegeven, voor de vader was gaan staan en moedig en krachtig was blijven staan. Een advocaat die niet zou wijken, noch zou terugslaan, slechts woorden zou gebruiken op de meest krachtige, betrokken en passievolle manier.
Mijn moeder is nooit gaan staan, kon niet op tegen dit geweld en gaf alleen maar toe, dus het gekwetste kind stond alleen, of liever lag ineen gedoken op de grond in een poging de fysieke en mentale klappen op te vangen. Het gekwetste kind trok zich in terug in de enige wereld die te vertrouwen was, zijn innerlijk, om nooit echt meer naar buiten te komen. Een beperkt leven, dat vele jaren kan duren.
De mensen van wie hij voor een voorbeeld van warmte en liefde afhankelijk was, waren te onveilig voor hem. Niet dat het slechte mensen waren of dat er niet ook veel goed was, maar het geweld was gewoon teveel voor een klein kind, en zijn vermogen om te vertrouwen in anderen en uit te reiken is beschadigd.
Wie spreekt er voor dit kind, wie zal het redden? De standaardzin van spirituelen en helpers dat het in je zit klinkt leeg en hol. Dit kind heeft geen volwassene ontwikkeld die hem beschermt, en de kracht ontbeert hem, de bescherming is te krachtig en neemt het roer over. Wat zo eenvoudig klinkt en misschien in de kern waar moet zijn, is onmogelijk voor dat kind. Het kind heeft geen stem, is afhankelijk en kan alleen nog huilen en stand houden. Wachtend zo blijkt nu op zijn advocaat.
Scent of a Woman
Een wat schuchtere hard werkende integere jongeman zit met een beurs op een universiteit die normaal alleen voor de rijken is. Hij is getuige van een uit de hand gelopen geintje van medestudenten en wordt door de rector onder zware druk gezet om te vertellen wie het waren. Hij is bang en ontdekt steeds meer dat zijn “vriend” die ook getuige was zich eruit weet te wurmen met hulp van zijn invloed(rijke) vader, en dat alles op hem komt.
Hij wil geen verrader zijn en moet besluiten om te blijven staan onder publieke druk en de dreiging van uitzetting. Een zwaar en angstig moment voor deze jongeman. En in de tijd tot aan de horing past hij als baantje op de blinde officier (Al Pacino) die een knallend einde van zijn leven blijkt gepland te hebben. Hij overleeft dit weekend en heeft de officier weerhouden, en zit voor het tribunaal en wordt bevraagd.
Dan komt Al Pacino binnen, de blind officier, en neemt het over. Deze militair blijft stevig staan onder de druk van de rector en beschermd de jongeman die zich integer getoond heeft. Hij keurt openlijk de daad van de rector af en herinnert de school eraan dat ze de leiders van de toekomst opleiden en dat ze zich bewust mogen zijn dat integriteit belangrijk is en niet gestraft dient te worden. Een krachtig betoog zoals Al dat zo goed kan, en een herinnering aan situaties die we allen kennen, situaties waar we er alleen voor stonden, onder druk van een onredelijke macht.
The King’s Speech
Hij was geen kroonprins, maar de tweede in de lijn, en al sinds zijn jeugd had hij de druk van de verantwoordelijkheid gevoeld. Zijn vader had hem onder druk gezet om steviger te worden en publiek te leren spelen, maar deze prins had een probleem… hij stotterde, en kwam met een microfoon bijna niet meer uit zijn woorden.
Het is het verhaal van de man die later Koning George VI zou worden. Zijn vader voorzag dat zijn oudere broer de discipline en het karakter niet had voor de rol van koning en dat hij dat zou moeten doen. De vader kreeg gelijk, maar zijn methoden zetten zware druk op een prins die het moeilijk had en werkten eerder tegen dan mee. De prins was integer en verantwoordelijk en serieus, en onderging noodgedwongen allerlei behandelingen en raakte steeds meer gefrustreerd.
Dan komt de tweede held op het toneel, de succesvolle maar onconventionele spraaktherapeut Lionel Logue. Ofschoon de prins ook bij hem al snel dreigt af te haken, ontstaat er een relatie en wordt de therapeut steeds meer vertrouwenspersoon en persoonlijke vriend voor de toekomstige koning. Lionel helpt de koning zijn eigen stem te ontdekken, en is de vertrouwde trouwe vriend voor de koning die hem door dik en dun steunt.
“Vergeet alles om je heen.” vertelt Lionel hem… “Vertel het aan mij… Praat tegen me als een vriend.”. En ook hier huilt het gekwetste kind dikke tranen, want het voelt zich zo heel erg alleen, en is al zo lang alleen. Het voelt de druk van verantwoordelijkheid en plicht en onvrijheid in zijn lijf en verlangt zo naar die helpende hand en dat warme hart. De koning vindt zijn stem en wordt een steun voor het volk in moeilijke oorlogsjaren. Prachtig vertolkt door Colin Firth als prins/koning en Geoffrey Rush als Lionel Loque.
Boos en eenzaam
Het gekwetste kind is een weeskind, omdat het zijn ouders heeft verloren in de strijd. Het staat alleen in een oneerlijke en onveilige wereld. Er is een gekwetst kind in velen van ons. Dat innerlijk kind dat nog om aandacht vraagt, en velen van ons zijn ergens in een leeftijd een beetje blijven steken in onze emotionele ontwikkeling. Het kind dat vroeg in zijn leven uitreikte naar ouders en die de uitreiking om wat voor reden ook niet of onvoldoende warm beantwoord zag. Hechting is dat moeilijk en onveilig, en velen reiken nooit (of niet vaak) meer uit.
Bang om afgewezen te worden, dat zeker, en ook het slachtoffer, de afhankelijke en de behoeftige is aanwezig in deze mensen, maar bovenal is het gekwetste kind erg boos, woedend, razend op al die mensen die hem of haar niet gaven wat zo nodig was, niet zagen hoe mooi het kind was en hoe lief, en die het kind alleen lieten.
Het kind is erg eenzaam, want het heeft zich teruggetrokken, niet meer in staat te ontvangen (door de vastzittende koppige onderliggende boosheid), niet meer in staat zichzelf tot uitreiken te brengen. Het gekwetste kind zit vast in een dilemma van nodig hebben en niet kunnen ontvangen omdat met het ontvangen zoveel moeilijke emoties voelbaar worden. Nabijheid voelt niet meer goed, en liever is het alleen.
De verloren vader
In het begin vertelde ik over de zoon die geroepen wordt om voor zijn overleden vader te zorgen. Het verhaal gaat verder. De zoon is een balsemer, die overledenen op rituele wijze liefdevol schoonmaakt en aflegt onder het oog van de levenden. Als hij aankomt bij zijn eigen vader, een man die hij eigenlijk niet kende, en ziet hoe ruw ze hem komen ophalen, besluit hij ook het lichaam van zijn vader op liefdevolle wijze te verzorgen.
Hij heeft van zijn werkgever een kist meegekregen en terwijl hij begint komt hij een steen tegen die zijn vader nog stevig in zijn hand houdt. Het is de steen die hij zijn vader zelf had gegeven toen hij jong was. Pas nu begrijpt hij dat zijn vader nog wel van hem hield, en door die ervaring kan hij ook weer voelen hoezeer hij dat zelf nodig had en kan hij weer van zijn vader houden. De pijn smolt en zijn tranen vloeide, en hij kon zich op dat moment weer verbinden met zijn vader.
Deze zoon heeft veel geduld nodig gehad, moest wachten tot zijn vader stierf eer hij zijn boosheid kon laten smelten. Soms is het pas dan mogelijk. Is het pas dan mogelijk om weer te verbinden en de liefde zacht te maken. Boosheid is een zware last die veel kost.
Gezinshereniging
Wie opent dit kind? Wie geeft het een stem? Wie maakt het veilig? Wie doet de boosheid waarmee het kind zich relatief overeind heeft gehouden smelten. In familieopstellingen komt het gekwetste kind weer voor zijn ouders te staan, en begint er een proces van smelten en hereniging. De verbinding wordt weer zacht en het kind gaat zichzelf en de situatie op een andere manier begrijpen.
Uiteindelijk kan het kind dan de beweging terug naar zijn bron (zijn ouders) maken en kan de onderbroken uitreiking herstellen. Het is een ontroerend proces als kinderen hun ouders terugkrijgen. De boosheid voorbij, teruggaan naar het gemis dat zo zwaar was om te voelen.
Sommige kinderen hebben vooral boosheid gebruikt om overeind te blijven in dit gemis, om niet meer te voelen. Anderen hebben arrogantie en oordelen over de ouders gebruikt, een manier die henzelf groter deed lijken (ze hebben zich opgeblazen) en de ouders klein maakte. Weer anderen zijn ineengezakt voor hun ouders of anders weggegaan en leefden nauwelijks nog.
Het is een mooi moment als al deze kinderen weer de verbinding mogen ervaren. Wat in de weg zat, en wat van belang is, blijkt dan niet aan de oppervlakte te liggen, maar op een ander niveau. Pas als deze volwassen mensen zich toestaan om weer kind (en dus klein) te zijn in het aangezicht van hun ouders en als kind de verbinding terug aan te gaan, is er heling. Dan heelt de basis en staan ze opeens steviger zonder dat ze daar verder ook maar iets voor hoeven doen.
Familieopstellingen
Ik sta de ouders en kinderen graag bij in dit proces. En als begeleider van familieopstellingen heb ik het geluk dat ik dat ook mag en kan. Ik ken het gemis en het gekwetste kind goed. En soms ben ik die vriend tegen wie het mag praten. Die vriend die het werkelijk ziet voorbij al het andere. Die vriend die met open hart aanwezig is zodat het kind kan ontspannen en weer verbinden.
Praten is niet altijd het antwoord, vaak zelfs niet. Smelten en opnieuw verbinden is dat altijd. Soms moet je daar stil voor blijven en wachten, en dat is wat we in opstellingen vaak ook doen. Wachten, erbij blijven, het zich laten ontwikkelen, en helpen dragen in het emotioneel veld. De uitkomst mag er zijn. Ik hoop dat je me benadert.
Zeg het voort…
Als je dit artikel waardevol vindt, of wanneer het je raakte of inspireert, wil je me dan helpen om het te verspreiden, door het te delen met anderen? Druk even op de social media knoppen hieronder. Vertel me wat je ervan vond. Ik stel het erg op prijs als je een reactie achterlaat.
Zeg het aan mij als een vriend
Een vogelvlucht van de indrukwekkende film “The King’s Speech”… Over de stotterende prins die zijn stem en kracht vond en koning werd. Een verhaal over een moedige reis en een vriend.
✔ Reageer ✔ Deel ✔ Vind het leuk
Geef een reactie