Verzet is een teken van een nog jonge persoonlijkheid, een signaal van het innerlijk kind. Wat gebeurt er met verzet als het kind opgroeit tot volwassenheid? Wat blijft ervan over en wat komt ervoor in de plaats? Wat is de volwassen tegenhanger en waarom? Hier een suggestie…
Verzet is nog niet volwassen. Het is het kind dat reageert op de overmacht in zijn wereld. In het verzet zich de erkenning van de overmacht en daarmee de erkenning van het eigen klein zijn, de eigen onmacht en frustratie. Verzet is daarmee vooral verzet tegen de eigen onmacht. De Calimero die zich slachtoffer voelt en bediend wil worden.
Op het pad naar volwassenheid transformeert verzet zich naar volwassen (vrije) keuze, en de erkenning van omstandigheden. In keuze zit de erkenning van de eigen wil, alsook de bereidheid en het vermogen om te luisteren naar de eigen wil, de bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen omstandigheden en zichzelf.
In keuze zit het eigen innerlijk staan, de eigen bereidheid om hulpbronnen en vermogens te mobiliseren om datgene te creëren waar de wil naar wijst. Ook zit in keuze de bereidheid om met kracht en creativiteit te reageren op elke omstandigheid en een oplossing te vinden voor obstakels.
De volwassen keuze accepteert dat er ook andere volwassen keuzes zijn die net zo vrij en zelfstandig zijn. De volwassene verwacht niet langer bediend te worden, en weet dat er waarde-uitwisseling nodig is om van anderen te krijgen wat je wilt, dat er wederzijdse behoeftebevrediging nodig is.
Als verzet zich eenmaal heeft getransformeerd naar volwassen keuze, dan is er geen weg meer terug. Dan zal er nooit meer onmacht zijn, slechts omstandigheden een de bereidheid om verantwoordelijkheid te nemen voor deze omstandigheden.
Slechts het kind verwacht (en eist) bediend te worden in wat het wil. Het kind verwacht dat van een ouder, de overmacht die voor hem zorgt, en het volwassen kind verwacht dat nog steeds al heeft de ouder een andere vorm gekregen. Het kind verwacht onmiddellijke behoeftebevrediging, en is niet bereid te wachten of compromissen te accepteren.
De ouder zal een kind daarin al snel teleurstellen, waardoor het leert zelf iets te doen voor wat het wil en zelf verantwoordelijkheid op zich te nemen. Anders geformuleerd, in de weg naar volwassenheid leert het kind op eigen benen staan, en leert het de eigen vermogens kennen, maar ook de grenzen van individuele macht over anderen.
De volwassene heeft geleerd dat hij zelf verantwoordelijk is voor de eigen omstandigheden en behoeftes, en zal op tegenslagen en obstakels consequent met keuzes reageren en adequate acties nemen binnen de mogelijkheden. Het kabaal neemt af, naarmate de volwassen kracht toeneemt.
Volwassenen hebben geleerd dat er meer mensen zijn en dat niet elke behoefte onmiddellijk bevredigd kan en zal worden. Ze hebben geleerd dat enige draagkracht en enig geduld nodig is en richten slechts hun energie en aandacht in die richting die het meest kansrijk is voor hun doelen door keuzes te maken en die te volgen.
✔ Reageer ✔ Deel ✔ Vind het leuk
Geef een reactie