Voel je angst voor het onderzoeken van een persoonlijke vraag in een familieopstelling? Houdt je angst je tegen om de stap te maken om je leven te verbeteren in een familieopstelling? Lees dan dit artikel over hoe je dat mogelijk kan herkaderen of onderzoeken. Ik hoop je als vraagsteller te ontmoeten… en natuurlijk als je hulp wilt in deze drempel, dan mag je me benaderen.
Soms hoor ik van mensen dat ze zich laten tegenhouden om een familieopstelling te doen, omdat ze bang zijn voor wat zich daar toont. Ze hebben een vermoeden van iets dat ze eronder houden en zijn al tijden hard bezig om daar vandaan te blijven.
Dat is natuurlijk jammer, want hun verlangen naar een oplossing wordt dan tegengehouden door iets groters wat hen nog belemmert. Het resultaat daarvan is dat ze al tijden tegen het probleem of de beperking blijven aanlopen. Daardoor zijn er doelen die ze nog niet kunnen bereiken.
Anders gezegd: Het gewicht van wat ze willen, is dan nog niet groot genoeg om te kiezen voor herstel of hulp vragen. Wat te doen?
Ik vraag me af: Zijn familieopstellingen echt zo angstaanjagend? Is de angst terecht? Is de ervaring voor een vraagsteller in een opstelling wel echt zo confronterend, of schokkend,? Of zijn het slechts spoken die we in onze geest opbouwen?
Uit ervaring weet ik dat waar een familieopstelling misschien een ontroerende ervaring kan zijn en mogelijk niet altijd heel eenvoudig om te doen, maar dit soort angst komt eigenlijk nooit uit. Als ik afga op de feedback van vraagstellers, is het eigenlijk meestal veel fijner en gemakkelijker dan ze gedacht hadden. Ze zijn bijna zonder uitzondering blij dat ze het gedaan hebben.
Familieopstellingen zijn niet ontdekt als middel om te confronteren, of als een botte bijl in de emotie, maar slechts een manier om een natuurlijke ontwikkeling naar een liefde te ondersteunen, om de warmte van verbinding te vinden, de liefde weer te laten stromen. Familieopstellingen tonen altijd iets dat liefdevol is en helpend en ook het proces is liefdevol en ondersteunend.
De kunst zit hem mogelijk in de begeleiding en het vertrouwen wat je daarin kunt opbrengen. Als je de therapeut het vertrouwen geeft dat hij bij je blijft wat er ook gebeurt, en liefdevol door de ervaring kan helpen, dan kan dat een flink positief anker zijn.
Misschien gaat je angst over je twijfel over je eigen draagkracht, maar als je die laat doorwegen, dan vergeet je iets heel belangrijks…. namelijk: IEDEREEN, en dan bedoel ik ook echt IEDEREEN die bij de familieopstelling is, is daar uitsluitend voor jou. Om jou te steunen en helpen dragen in het onderzoeken en oplossen van je vraag.
En uit ervaring kan ik zeggen dat hetzelfde geldt voor alle elementen in de familieopstelling. Je familiesysteem en alle andere elementen tot aan dodelijke ziektes, blijken altijd helpend aan jou en aan het systeem. De angst komt vaak uit verwarring over oorzaken en onbewuste loyaliteiten, en het oplossen daarvan is juist een van de dingen waar familieopstellingen erg goed is.
Natuurlijk kan je een aantal vragen aan jezelf stellen:
- Wat zou het je kosten als je problemen zich oplosten?
- Wat zou je erbij winnen als het zich zou oplossen?
- Wat is de prijs van doorgaan op dezelfde manier?
- Wat zou je doen met de energie, tijd en aandacht die beschikbaar komt als je een vastzittend probleem oplost?
- Wat is de winst van het niet oplossen van deze vraag?
- Weet je al genoeg over hoe familieopstellingen helpen en heb je daarmee al genoeg ervaring om een realistisch beeld te hebben van wat je mag verwachten?
- Ben je in staat en bereid om de opsteller te benaderen om je te helpen deze drempel te overkomen?
Je kan natuurlijk altijd nog even wachten en hopen dat het veranderd. Of je komt gewoon een keertje meedoen. Uiteindelijk is er maar een die kan besluiten?
Geef een reactie