Alles voor jou en alleen voor jou! Leven!

Hoe sta jij in je leven? Voel je veel vrijheid, of loop je vaak tegen gedrag, beperkingen en regels van anderen aan? Hoe reageer je daarop? Veel van ons wijzen regelmatig naar anderen om ons “ongeluk”, onze tegenslag of onze emotie te rechtvaardigen.

Terwijl we dat doen zitten we dan vol met emotie en argumenten om dat te onderbouwen. We voelen ons dan misschien (in onze beleving terecht) verontwaardigd, boos, bang of ontzet, en kunnen veel energie steken in het onderhouden van deze emoties en het vinden van daders. We vinden (of creëren) anderen met dezelfde emoties, hebben het er druk mee de daders aan te klagen of bestraffen.

“Op de barricade” is dan wat we roepen, in deze of andere woorden, “Weg met…”, “Stop met…” en “Boycot dat systeem, laten we het omver werpen!”. Het kan ons flink bezighouden. Soms betreft het een benoemde groep, andere keren is het iemand die je tegenkomt of misschien je partner. We doen het allemaal wel eens, maar sommigen van ons leven dit wel heel sterk, het lijkt soms bijna een nieuwe volksziekte aan het worden.

Eigenlijk is het heel onterecht dat we “die ander” zoveel van onze energie schenken, want leven gaat niet over die ander, slechts over jou als degene die het leeft. Het is een zelfgekozen energie-lek waar we geen (of in elk geval te weinig) aandacht aan schenken. Ja je kunt je overal uit redeneren, je voorwenden dat je zelf zo schoon bent en dat die andere…

En ondertussen: Het lekt maar en het lekt maar, door en door, tot je leeg gelekt bent. Eigenlijk zou alle energie en aandacht dus naar jouw ervaring en intentie mogen gaan. En door hoe je nu reageert raak je eigenlijk op een zijspoor van wat je wilt zijn en doen en kiest voor een zijspoor dat je daarvan afleidt.

Je wordt daarmee een slaaf van je afgeleide emoties, terwijl je misschien in deze woede of deze angst vervolgens een carrière vindt. “Ten koste van welke prijs?”, vraag ik me dan af, want je boet in aan levenskracht, levenslust en levendigheid. Ja je hebt een missie gevonden, maar het is een destructieve missie in plaats van een creatieve. Je zou zoveel meer kunnen zijn, en zoveel meer goed doen dan je doet, als je stopt met wijzen naar die ander en je leven begint te leven voor iets in plaats van tegen.

Door jezelf afhankelijk en onderdrukt te denken, rem en leidt je jezelf flink af terwijl je blijft hangen in dat inmiddels bekende lijden waarin je anderen nog voeding geeft en meetrekt ook. Met welk nut?, vraag ik me oprecht af. Die ander verdwijnt heus niet, en er zijn zoveel belangrijker zaken dan dat!

Je welzijn, bijvoorbeeld, of je contact met het hier en nu. En denk eens aan al die welwillende zielen die om je heen hangen en beter willen maar slechts bevestiging krijgen van hun slachtofferschap of die jouw geklaag mogen aanhoren. wat voor emotie geef je door als je zo wijst naar die ander, terwijl je je eigen leven zo laat schieten, of dienstbaar maakt aan je gewijs? Hoe lang denk je dat je aandacht krijgt van die ander als die zich rotter gaat voelen als je er bent? Je krijgt bevestiging op bevestiging terug zonder te begrijpen wat het zegt over … inderdaad: JOU.

Leven is slechts te vinden in jouw contact met jezelf en je ervaring. Het gaat daarin nooit over die ander, en altijd alleen over jou, jouw ervaring, jouw patronen! Niet dat dit een vrijbrief is om egoïstisch te zijn ten koste van anderen, maar je verspilt veel energie en persoonlijke kracht en macht als je kiest voor wijzen naar anderen.

Waarom niet kiezen voor positief leiderschap en inspiratie als je dan toch leider wilt zijn over leven(s)? Waar kan je warm voor lopen? Wat wil je doorgeven en voorleven? Richt je daar op!

In plaats van te wijzen naar anderen, zou je kunnen proberen om te kijken wat er in jezelf plaatsvindt en is. Praat over wat er in jou gebeurt, wat je voelt waar je in twijfelt of gefrustreerd raakt. Praat over welke doelen je wilt bereiken voor jezelf en hoe je dat wilt bereiken.

Vraag om hulp wanneer je klem loopt, of graag steun zou hebben, of het gewoon even niet meer weet. Laat je onmacht en twijfel weten en je angst en pijn. Laat het bovenal over jou gaan, dat is veel interessanter dan die ander. Die ander heeft jou echt niet nodig in zijn leven, en voor jou is die ander slechts een verhaal en een context.

Hou rekening met je ongelijk over die ander, en constateer slechts wat het met je doet hoe je denkt dat die is of bij wat je ervaart in het contact. Bedank de ander. Wat kan je van deze context leren over jezelf? En als je het al wist: wat ga je doen? Wat valt er nog meer te ontdekken?

Hoe meer je ontdekt hoe meer je zult kunnen geven, en hoe meer je een positief leider zult kunnen zijn! Wat heb je per slot meer te bieden dan jezelf in al je kleuren? Voor slachtofferverhalen over anderen ben je niet nodig, daar is de wereld al vol van. Wie ben jij eigenlijk, en wat is jouw bijdrage aan beter?

In plaats van iets fout of goed te vinden in die ander, zou je dus beter je eigen bestaan wat meer aandacht geven. Die ander heeft zijn eigen leven om aandacht aan te geven, en heeft het daarin al druk genoeg. En vergis je niet, de hardste werkers zijn boze mensen die de hele dag hun aanklachten rondstrooien. Ze hebben er alleen weinig aan. Alles gaat om jou, en alleen om jou. En die ander? Die is slechts je klankbord, de context, waarin jij jezelf kunt ervaren, ontdekken en leren.

Gebeurtenissen laten je ontdekken wat voor mens jij bent en hoe sterk of zwak je karakter is. Heb je een ruggengraat of niet? Je kunt ontdekken of je blij wordt van jezelf, blij wordt van je keuzen, jezelf met respect bekijkt of je schaamt voor wat je ziet. Je kunt ontdekken of je vriendelijkheid en hoop doorgeeft aan anderen en of je jezelf voldoende steunt, ruimte geeft en waardeert.

Nee, beperkingen komen niet van anderen, ze komen uit jezelf. En als je het conditionering noemt, dan is dat slechts weer een woord, weer een verhaal. Er is niets dat jou weerhoudt om daar iets aan te doen, iets te doen aan hoe je nu bent, iets te veranderen. Er is hulp alom als je steun zoekt of een gids, of zelfs een wonder. Je kan je emoties onderkennen en jezelf kalmeren of als het niet lukt uitreiken om hulp. In elk geval gaat het dan om iets dat verbonden is en echt over jou. Het kan allemaal.

Gebruik de spiegels om te zien hoe mooi en waardevol je zelf bent, gebruik ze om de vlekjes weg te werken die je ziet. Dan hoeft niemand anders je te op te tillen met complimenten, dan kun je vrij kunt zijn en vertrouwen in jezelf hebben. Leer over betrouwbaarheid en wordt een rots in de branding, allereerst voor jezelf. Daarna kunt je die les en kracht doorgeven als er ruimte en behoefte is. Andersom gaat het niet werken, hooguit voor even.

Als je naar die ander kijkt, terwijl je jezelf nog niet helemaal kent en begrijpt, dan zal je niet begrijpen wat je waarneemt. Dan zal je die ander met zekerheid tekort doen, zoals je ook jezelf tekort hebt gedaan. Trap er niet in, doe nooit zelf wat je van anderen ook niet zou willen. Geef al die aandacht en energie aan iets positiefs voor jezelf. Bedank voor de context van het verhaal, en leer van je ervaring. Leer wat je echt wilt, wat echt belangrijk is voor je, wie je wilt zijn en al bent.

Hoeveel van jou wordt door anderen niet gezien of verkeerd begrepen? Wat kan je daaraan doen? Eerlijker worden, transparanter, vriendelijker, blijer? Kan je hun het recht geven om nog niet te begrijpen wat ze bij je waarnemen? Kan je dat verdragen? Waarom zou het bij jou naar anderen anders zijn dan omgekeerd? Denk je werkelijk dat je al alles weet over hen? Heb je al in hun schoenen gestaan, hun levenspad bewandeld?

Je gaat af op informatie die hebt gekregen (of zelf verzameld), maar weet nog niet welke informatie ontbreekt. Je weet dat zelfs niet over jezelf. Wat is het dat je mist over jezelf? Welke filters ken je nog niet van jezelf, waardoor je ander zo slecht begrijpt dat je boos wordt? Kan je zelfs weten wat je mist in jezelf zonder die ander? Is het niet zo dat je die spiegels nodig hebt zodat je uit je eigen reacties iets kan leren over jezelf?

We weten geen van allen waar we het meest vaardig in zijn, of dat nu fantaseren of piekeren is, of genieten. Onze grootste vaardigheden zijn totaal onbewust voor ons. Die merk je pas als je anderen tegenkomt voor wie dat nog geen vanzelfsprekendheid is, anderen voor wie dat bijzonder is en moeilijk om zelf te kunnen.

Een natuurtalent gitarist zal niet begrijpen waarom al die anderen zo worstelen met het instrument, en zolang hij nog nooit anderen heeft gekend, zal hij denken dat het voor iedereen zo gemakkelijk zal zijn. Hij kent zichzelf nog helemaal niet, en zeker niet in relatie tot anderen. Dus wat is het dat jij mist?

Hoe zit het met degene die je het verhaal bracht over die ander? Hoe gekleurd is die in zijn waarneming, hoe schoon is de composthoop van zijn emoties en denken? Betrof het speculatie, leugen of een eerstehands feit, en zelfs als het eerstehands was heeft die ander het dan wel helemaal begrepen? Als het over zoiets gaat als een elite dan is het zelden eerstehands en vooral veel speculatie. Je bent beter dan dat. Ervaar gewoon wat er in je is, welke angst of welk tekort er resoneert of welke pijnlijke herinnering? Doe iets met je pijn, iets voor jezelf.

Je bent beter dan dit, veel beter, maar nog niet zo goed als je denkt terwijl je afkeurend naar die ander kijkt. Die ander is misschien ook beter dan wat die doet, maar lang niet zo slecht als jij denkt, en jij bent niet degeen die daarover voldoende kan oordelen. Je kent zijn context nog minder dan je eigen context. Jullie zijn gewoon mens in andere omstandigheden en met andere achtergrond, maar nog steeds gewoon mens onder mensen.

Maak gebruik van die mens, van die context, om jezelf te ontdekken en bij te stellen, zodat je de beste versie van jezelf zult zijn, een inspiratie voor jezelf en anderen, een rots in de branding. Je zult een betere en betrouwbaarder vriend voor jezelf zijn, je beter voelen, een veel prettiger bestaan hebben. Was dat niet wat je eigenlijk wilde?

Nu ben je er klaar voor om een hand uit te steken zodat een ander kan opstaan. Een krachtige hand van vriendschap. Jezelf kennen is een toegangspoort naar kracht, zelfrespect en begrip (voor jezelf en anderen), en daarmee is de toegang naar echte compassie van binnenuit geopend. Ik hoop dat je het doet. Ik vertrouw op je!