Ik kende hem nog niet, Roger Cox, maar ik ben opeens zo dankbaar voor het bestaan van deze man! WAUW!!!! Tranen, dankbaarheid, een innerlijke hug, liefde. Deze Nederlander, deze advocaat, geeft een internationaal voorbeeld en toont ons een weg. En het is een indrukwekkend voorbeeld, dat staat als een baken van licht! Deze man deed wat anderen niet konden, en vanaf vanaf vandaag staat hij met stip in mijn “Hall of Fame”!
Tranen, dankbaarheid, een innerlijke hug, liefde. Wat een voorbeeld voor ons allemaal! Roger, ik voel me opeens zoveel dankbaarheid en respect voor je.
Wat heeft deze man gedaan?
Roger Cox huilde na het horen van een gerechtelijke uitspraak, las ik in een bericht dat vandaag voorbij kwam. Niet zomaar iets, want een advocaat die zo betrokken is dat hij uit pure ontlading in huilen uitbarst kom je niet elke dag tegen, ook al was dit een zaak die al jaren liep en waar deze man met hart en ziel voor gevochten had samen met de belangenorganisatie Urgenda en 600 burgers.
Waarom de tranen?
Roger Cox is een leider geworden in de strijd voor onze toekomst. Hij had een droom en bedacht een juridisch pad om zijn regering aan te spreken op hun passiviteit en hun inactie. Een betrokken Nederlander, die zijn vak gebruikt voor het beste wat wij mensen kunnen doen: opstaan voor de zwakkeren en de gemeenschap. Iets wat politici eigenlijk zouden moeten, maar waar de advocaten het beste tonen van wat onze advocatuur te bieden heeft. Hij bedacht een juridisch pad waarmee wij, als burgers, onze leiders kunnen aanspreken op het niet nemen van adequate maatregelen om onze veiligheid en ons welzijn veilig te stellen.
Roger Cox toont het beste wat elk mens kan doen: opstaan voor de zwakkeren voor de gemeenschap, voor de toekomst van het leven op aarde.
Dat hij bedacht hoe we onze politici zouden kunnen dwingen het algemeen belang adequaat te diene, op zichzelf is dat al bijzonder. Deze actie schaart hem in de rijen van advocaten die bijvoorbeeld zorgden dat de rassen segregatie in Amerika verboden werd. En ook schaart het hem bij de leiders die de noodzaak zagen voor de verklaring van de rechten van de mens, in de tijd na de tweede wereldoorlog. Een klein land heeft weer een groot man voortgebracht. Een David die zo moedig is, dat hij de Goliath met open vizier tegemoet treedt. Een voorbeeld, zo indrukwekkend dat zijn voorbeeld in andere landen wordt opgevolgd. Hij deed het eerst voor.
Wat is er precies aan de hand?
Er was een rechterlijke uitspraak in de rechtszaak die Roger Cox samen de belangenorganisatie Urgenda en 600 burgers had aangespannen tegen de Staat der Nederlanden. Hij sprak zijn regering en de Nederlandse staat aan op het feit dat ze hun taak niet goed (genoeg) doen, en dat ze de verantwoordelijkheid moeten nemen die ze hebben aangenomen. Dat is nogal wat!
Via de rechtbank kan je ook de Nederlandse Staat aanspreken op hun verantwoordelijkheid. Dat lijkt wijzer dan een oorlog aangaan.
Het gaat om het uitblijven van voldoende actie op de wereldwijde klimaatopwarming, en de maatregelen die daartegen wel of juist niet worden genomen. De noodzaak van actie is inmiddels alom onderkend, ook door de Nederlandse staat, maar die doet vervolgens te weinig en gedraagt zich niet alsof het onderwerp voldoende urgentie krijgt. En met deze rechtzaak werkt Roger Cox eraan dat we over 100 jaar hier nog droge voeten kunnen hebben en kunnen leven. Het was een initiatief van 600 bezorgde burgers en de belangenpartij Urgenda (duurzaamheid) die nu een uitspraak hebben die de Nederlandse Staat dwingt tot strengere milieu maatregelen.
De rechter zegt nu ook: de Nederlandse Staat moet meer daadkracht tonen voor onze toekomst en haar verantwoordelijkheid meer nemen.
Ted-lezing en boek
Een belangrijke rechtszaak, waarover hij in een Ted-lezing (in Vlaanderen) uitlegt waarom hij vond dat we die moesten aanspannen. En dat deed hij dus. Je kunt op de website van Urgenda lezen hoe ze de rechtszaak hebben aangepakt. Zijn boek, getiteld Revolutie met Recht, is daarmee een duidelijke aanbeveling voor iedereen die in dit soort zaken geïnteresseerd zijn of die actie willen nemen in dit soort belangrijke onderwerpen. In zijn lezing noemt hij een aantal landen (Belgie, Frankrijk, Engeland) die al concreet bezig zijn met stappen om zijn voorbeeld te volgen. Belgie is inmiddels op weg, en er zullen anderen volgen.
Zo geweldig als iemand de vreedzame weg kiest, en daarin sterk en succesvol staat.
Roofbouw van de aarde
We weten al lang dat we ons leven teveel baseren op roofbouw van de aarde, en onze economie en samenleving nog heel sterk het leunt op energie uit vooral olie-, gas en kolen (NL heeft nog diverse kolencentrales). En we weten dat het niet alleen volstrekt onduurzaam is, maar dat het al binnenkort al het leven op deze planeet concreet wordt bedreigd door de effecten van de wereldwijde opwarming van de aarde. Geen regering ontkent dat meer, en er zijn door Nederland ondertekende doelen opgesteld die we moeten halen.
Zelfs als je niet gelooft dat het allemaal zo’n vaart zal lopen, is er alle reden om snel en adequaat actie te nemen voor ons milieu en voor het rigoureus omlaag brengen van uitstoot en energie-verbruik. Het is gewoon duurzamer en we zullen op termijn dankbaar zijn voor de acties die we nu erin nemen. Het voorlopen hierin zal al snel een economisch voordeel opleveren.
En zijn betoog geeft terecht aan dat wat er nu aan uitstoot is over decennia pas zijn effecten zal tonen, en dat wat we nu al merken het resultaat is van de uitstoot tot ongeveer 1980. We kennen daarmee nog niet eens het effect van wat we in de jaren na 1980 al hebben uitgestoten, en blijven maar doorgaan alsof er alleen maar zon in de toekomst zal zijn. Euh, misschien een ietwat dubbelzinnige formulering, want juist die zon het probleem te worden in de toekomst.
Als onze atmosfeer de zon niet meer laat gaan, dan wordt het te warm hier. De winterdeken is hier te warm, dus mogen we een zomerdeken gebruiken.
Als we die zonne-energie teveel vasthouden, dan worden we niet alleen erg warm, maar ontregelt de natuur (en dus onze voedselbron) en komt veel land onder water te staan. Wellicht een ietwat vervelend verschijnsel, waar we nu al iets over weten en we actie in kunnen nemen voordat we noodgedwongen alleen nog blub kunnen zeggen net voordat we verdrinken. Of misschien zijn het pas onze kinderen of kleinkinderen die dat mogen ondergaan. Ook vanuit onszelf zou het zorgen voor onze toekomst prioriteit mogen hebben.
Diep geraakt door de woorden van Roger Cox.
Het betoog op Ted raakt me diep, zoals het me vaak raakt wanneer iemand voor anderen opstaat en met kracht iets doet om te helpen en beschermen. De vriend die voor je opstaat tegen de pester, de vader die beschermd, tal van herinneringen aan bescherming en zorg die we moesten missen. Het is een diepe pijn.
Roger Cox, vol dankbaarheid buig ik voor je. Hartelijk dank voor het doen wat wij niet konden.
Hier staat een mens met open vizier in het vuur en betoogt de noodzaak om meer te doen voor de veiligheid en overleving van ons en onze kinderen, en welke advocaat zou die zaak niet hebben willen strijden? Wat een dienstbaar initiatief, en wat geweldig dat het de gemeenschap een instrument in handen. Ik buig voor je.
Geef een reactie