Op zoek naar een combinatie van vrede en kracht, denk ik onder andere aan de documentaire Buddha’s Lost Children, hier vertaald als de verloren kinderen van Boeddha. Het verhaal volgt een vroegere kickbokser in Noord Thailand, hij heet Phra Khru Bah, die nu een Boeddhistisch monnik is die kinderen helpt die het anders moeilijk zouden hebben in het arme gebied. Zijn liefde is stevig (tough Love) maar hij doet goed werk in een bosrijk Thais berggebied dat door drugsmokkel wordt geteisterd.
Verslaafdenzorg in arme dorpen
De bevolking heeft weinig vooruitzichten en is arm, waardoor ze aan de drugs gaan om de last van het bestaan niet meer te voelen. Hij gaat naar de dorpjes toe en probeert ze te overtuigen om deze slechte gewoonten stoppen en hun lichaam en geest weer sterk en gezond te maken. En hij start ook locale projecten zoals het bouwen van een nieuwe tempel waar de dorpelingen aan mee mogen werken.
Verhongerende en kansarme kinderen opnemen
De kinderen die hij in zijn klooster opneemt zijn afkomstig van arme gezinnen (die soms meer kinderen hebben dan ze kunnen voeden), zijn gehandicapt, of simpelweg zwerfkinderen die hij ergens heeft gevonden. Eenmaal opgenomen, helpt hij ze om fysiek sterker te worden en weer plezier en zelfvertrouwen te krijgen. Veel van wat ze krijgen is voor deze kinderen nieuw: goede kleding, voedsel, medische verzorging, aandacht, plezier en veiligheid.
Felle moeder die hard werkt voor de kinderen en het klooster
Hij doet het allemaal niet alleen. De “moeder” van he klooster is een felle vrouw, gekleed in wit, die de kinderen goed in de gaten houdt. Ze geeft hen verzorging, corrigeert ze, en runt de dagelijkse gang van zaken in het klooster.
Uit de tweede documentaire (Buddha’s Lost Children Revisited) begrijp ik dat ze een chronische ziekte had al voordat ze in het klooster haar plek vond. Haar naam is Khun Ead, en als er gevaar dreigt, of iets fout gaat, of iets escaleert, dan zie je haar er bovenop duiken met veel energie en stevige woorden.
Ze heeft het hart en de kracht van een leeuwin en is heel belangrijk voor het klooster, de gemeenschap en voor de kinderen.
Gevaar van de drugskartels
Monnik zijn is daar niet zonder gevaar vanwege de drugskartels die niet blij zijn met de monnik, en er zijn dus al diverse keren moordpogingen gedaan. Als hij verslaafden of drughandelaren tegenkomt die een gevecht proberen uit te lokken, dan duikt hij er bovenop met zijn kickboks ervaring, en is niet bang om enig geweld te gebruiken om het te stoppen.
Deze rare imperfecte monnik is precies wat nodig is
Hij is echter ook bescheiden over zichzelf en mild naar de drugsgebruikers, zegt dat ze dingen doen die niet zo goed zijn en dat ze daarvoor niet vergeven worden door hun omgeving, dat ze ook zichzelf niet kunnen vergeven voor wat ze gedaan hebben. Misschien kan alleen een rare imperfecte monnik als hijzelf dat voor hen doen, en hen helpen. Als hij ze niet kan aanvaarden, wie dan?
Doe goed en geluk volgt vanzelf
Deze monnik heeft duidelijk een heel mooi hart waarin veel verschoppelingen passen, en aan Khun Ead heeft hij een trouwe en hard werkende partner die de waarde van zijn werk inziet. Wat ze overhouden van de giften die ze krijgen gaat weer terug naar arme dorpen en gezinnen, zodat ze ook bijdragen aan de distributie van welvaart. De monnik leert zijn kinderen: Doe het goede, dan volgt geluk vanzelf.
Niet sereen, maar wel vrede en compassie
Wat zij voor de gemeenschap doen, ziet er niet perse uit als de serene vrede die we ons graag voorstellen, maar deze vorm past goed in de context van het gebied en is authentiek voor deze mensen. De kinderen blijven niet perse tot ze monnik zijn, sommige worden door hun ouders teruggehaald om thuis te werken, of gaan zelf weg. Phra Khru Bah en Khun Ead bezoeken zo’n jongen in de tweede documentaire en geven hem de keuze om terug te komen.
Bescherming van een paardenras
Phra Khru Bah houdt van paarden, en heeft het op zich genomen om een klein paardenras dat heel goed is aangepast op het bergrijke landschap te behouden. De paarden hebben veel uithoudingsvermogen en kunnen veel hebben, en ook die krijgen daarom bij hem een thuis en worden opgelapt als ze niet meer gezond zijn. Ze hebben veel kennis van natuurgeneeswijzen en dat zie je ook in de documentaire terug.
Een kans om te verbinden en voor iemand te zorgen
De verzorging van de paarden wordt grotendeels door de novicen gedaan, door de kinderen dus, ze krijgen elk een paard (of als er niet genoeg zijn delen ze er een) om te verzorgen en op te rijden en er een band mee aan te gaan. Als een paard ziek blijkt en uiteindelijk sterft heeft de verzorger daar ook erg verdriet over, maar leert ook dat het erbij hoort.
Een sterk en getraind lichaam maakt vrede sterk
Om sterk te worden en zich te kunnen verdedigen leren de kinderen ook kickboksen. Vrede moet sterk zijn om niet verward te worden met zwakte, vertelt de monnik. Hij weet niet of het altijd klopt met de leer dat hij soms fysieke confrontaties aangaat, en beschouwt zichzelf ook als imperfect, maar de les dat vrede sterk moet zijn lijkt absoluut te kloppen en in dat gebied is dat deste belangrijker omdat er veel gevaren op de route kan zijn.
Stevige correcties met compassie
Wanneer kinderen zich misdragen worden ze stevig aangepakt, maar ook met compassie. Allereerst worden ze streng aangepakt door Khun Ead, weins felheid de indruk wekt dat je haar niet wil tegenkomen als ze uit haar dak gaat, en vervolgens worden ze naar de abt Phra Khru Bah gestuurd om het hem te vertellen.
Phra Khru Bah blijkt dan in de documentaire veel rustiger te reageren, maar ook hij corrigeert de situatie en laat vechtende kinderen elkaar een knuffel geven met de opdracht dat ze vrienden moeten zijn, of praat een kind dat nog niet gewend is aan dat het genoeg voedsel en verzorging zal krijgen toe dat het daarop mag vertrouwen en gewoon moet ragen.
Uitlaatklep voor de kinderen
Meestal lijkt hij er nogal vrolijk onder en geeft ze ook uitlaatkleppen voor hun jonge energie. Dan moedigt hij aan en heeft ook zelf de grootste lol. De kinderen varen er duidelijk wel bij.
Wie sterk is kan bijdragen
Phra Khru Bah lijkt een goede balans gevonden te hebben tussen zelf sterk en weerbaar zijn en bijdragen aan het welzijn en de vrede van de gemeenschap. Hij zorg dat zijn novicen sterker worden en zich als het moet ook kunnen verdedigen, want vrede moet sterk zijn en in die gebieden is er niet altijd een ander in de buurt om te helpen.
Gemeenschapsgericht geëngageerd Boeddhisme
Hij is geïnspireerd door het Boeddhisme maar geeft er zijn eigen invulling aan die vooral praktisch en actief helpend lijkt te zijn. Zijn ruwe manieren herbergen een gouden hart. Waarlijk een witte prins, deze Thaise man, en zijn vrouw. is waarlijk een witte prinses.
Aziatische vechtkunst voor monniken
De les dat vrede sterk moet zijn is niet uniek voor deze monnik, er zijn veel Aziatische kloosters die vechtsporten beoefenen om sterk te worden, de geest te helpen om leeg te worden geconcentreerd, en om weerbaar te zijn als er een agressor komt.
Geen aanval, geen competitie
Sommige martial art stromingen zijn uitsluitend ontwikkeld voor het verdedigen en kennen nauwelijks aanvallende technieken. Zelfs competitie wordt door verschillende scholen uitgesloten omdat concepten als strijd en winnen of verliezen niet past in hun filosofie.
Voorbeeld Shaolin monnik
Een filmpje op YouTube waarin een Shaolin monnik lachend wat technieken demonstreert aan een vechtsporter, laat zien hoe slim hij zijn lichaam inzet en gemakkelijk onder en tussen slagen door weten te duiken en dan met kleine handelingen zijn sparpartner uit gevecht kan nemen.
Oorsprong: wapenverbod onder onveilige omstandigheden
Dergelijke vaardigheden zijn voor het eerst ontwikkeld in een tijd waarin wapens verboden waren voor het volk, en de enige manier om je te verdedigen tegen geweld bestond uit het trainen van je lichaam, en het gebruiken van dagelijkse artikelen.
Gedisciplineerde inzet brengt mogelijkheden
Ze leerden heel effectief gebruik te maken van die mogelijkheden en hebben ongelooflijke mogelijkheden gecreëerd met alleen die mogelijkheid. Het vraagt een enorme discipline en ontzettend veel oefening, maar dat is voor novicen en monniken geen belemmering.
Liefdevol broederschap
Mooi om te zien is dat naast de felle harde trainingen ook een enorme onderlinge zorg en broederschap aanwezig is. De vuist moet hard zijn, de spieren sterk, maar het hart moet mild, zacht en warm blijven. Is dat een voorbeeld van die sterke vrede?
Meesters vechten nooit
Gek genoeg hoeven de grootste meesters in deze dodelijke kunst, degenen die vele jaren hebben geoefend en zeer vaardig zijn in hun vechtsport, bijna nooit te vechten, of zelfs met hun vermogen te dreigen. Hun innerlijke houding is meestal genoeg om geen gevecht te laten ontstaan. Hun inzet is vrede en vriendelijke behulpzaamheid, en hun energie is volledig in harmonie daarmee.
Krachtige vrede is de weg
Als er dreiging zou zijn, gaan ze een gevecht liever uit de weg. Maar als het moet is die kracht en vaardigheid er, en kunnen ze zichzelf en de mensen en dieren onder hun hoede moeiteloos beschermen. Ze zijn zeer getraind, maar totaal niet vechtlustig. Hun weg is vrede.
Wees een vriend, schrijf een reactie
Vond je het interessant of heeft het je op gedachten gebracht, laat het dan weten in een reactie hieronder.
Geef een reactie