Ik ben benieuwd wat je zult voelen, als je de onderstaande experimenten bekijkt. Ik stel me voor dat je na de eerste vol zit met oordelen, en je tegelijkertijd geraakt en ontroerd zult voelen. Misschien zal je bij het tweede experiment blijdschap voelen, en hoop en ontroering, en misschien zal je wat van jezelf herkennen, zoals een gemis. Bij de derde zal je hopelijk een warm gevoel voelen en beseffen dat er veel vriendelijke en gulle mensen zijn. Ik weet nu alleen wat het met mij deed, dus ik ben heel benieuwd. Drie video’s met elk sociaal experiment, en een onwetend publiek die mag reageren. Enjoy!
Experiment 1: Vraagt en gij zult krijgen?
De eerste video toont wat er gebeurt als je mensen vraagt om voedsel, met daarbij een verhaal dat je al heel lang niet meer te eten hebt gehad. In eerste instantie wordt de vraag gesteld aan mensen die zitten te eten op een terras, en daarna aan daklozen die net een paar hamburgers hebben gekregen van een vriendelijke voorbijganger (die natuurlijk bij het plot hoort). Zal het antwoord je echt verrassen? Waarschijnlijk niet, de daklozen bleken guller.
Hoe oordeel je na het zien over de mensen aan het terras? Ik hoop dat je mild zult zijn, en begripvol, want ze zijn niet anders dan de dakloze, en ook niet slechter dan jijzelf. Het zijn slechts mensen die nog niet de ervaring hebben van de dakloze, die daarom naar andere gedachten en overtuigingen zijn geleid.
Het verschil zit er vooral in dat de dakloze zelf de ervaring heeft om langere tijd geen eten te hebben, om vervolgens alleen maar te kunnen vragen aan goedwillende gevers. Die is zich dus bewust van hoe snel en gemakkelijk je alles kan verliezen, en hoe moeilijk het daarna is om te overleven en weer op eigen benen te komen. Als je die ervaring eenmaal hebt, kan je gevoel van saamhorigheid toenemen naar anderen die erom moeten vragen. Per slot behoor je dan tot eenzelfde groep, en weet je dat morgen JIJ degene kan zijn die dezelfde hulp nodig heeft.
De mensen op het terras leven nog in “Je moet werken voor je geld, en je eigen broek ophouden”, niet wetend wat de dakloze al weet. Voor hen zijn daklozen en mensen die van hun goedheid moeten leven, waarschijnlijk eerder lastig of lui, en die oordelen weerhoudt hen van natuurlijk geven. Voor veel mensen is het dus moeilijk om te geven, temeer omdat de confrontatie met de kwetsbaarheid en afhankelijkheid ook op hun angst drukt. Ze zien waar zijzelf van weg proberen te blijven.
In zekere zin is de dakloze hier rijker, omdat hij dagelijks wordt gedragen door de goedgevigheid van de mensen om hem heen zonder daar veel waarde voor terug te geven. De dakoze is hier ook de meest waardevoller, omdat we ons door zijn opoffering bewust kunnen worden. En de dakloze zijn ook belangrijk voor ons omdat we vooral door hen de oefening van onbaatzuchtig geven kunnen leren en direct kunnen zien hoe dat iets bijdraagt aan het geluk van die persoon.
Experiment 2: Geef aan een ander en wordt samen gelukkiger
Een filmpje dat blijdschap deelt, dus deel ik het graag met jou. Deze Karim doet een goede daad, en het contact doet beiden goed. Beiden geven hier vrij en gul aan elkaar, en de ontmoeting is helemaal de moeite waard, en een inspiratie om te volgen. De dakloze heeft gelijk: Het is eenzaam als je valt en niemand je opvangt. En met gewoon wat aandacht en tijd wordt al veel goed gedaan.
Dus als je machteloosheid voelt of zelf niet zo lekker in je vel zit, dan is geven vaak een goed startpunt. En alleen al je aanwezigheid kan al heel rijk zijn, een feit dat we snel vergeten omdat iedereen om ons heen zo rijk en druk is. Als je geeft waar schaarste is, dan kan je de blijdschap ervaren van zelfs een vriendelijk woord, en als je zelf eenzaam bent dan weet je hoe groot je behoefte aan gezelschap en aandacht kan zijn. Ook liefdevolle en welwillende aandacht kan een groot cadeau zijn, daar hoe je verder niets voor mee te nemen dan jezelf.
Ook vragen mag, dan geef je een ander de kans om jou iets te geven wat jouw leven rijker maakt, en de blijdschap te ervaren van geven en iets terugkrijgen. Deze Karim is heel prettig gezelschap voor deze dakloze, en die dakloze zorgt ook goed voor zichzelf door Karim iets te geven waardoor de kans op een langer bezoek vergroot. Als het prettig is bij elkaar te zijn, dan is het gemakkelijker om te blijven en terug te komen. Wijze lessen. Geven en ontvangen in balans.
Maak contact met een dakloze, en geef hem wat geld en gezelschap
Experiment 3: “Islamieten zijn terroristen”
Een paar islamitische Amerikaanse studenten hebben een heel vriendelijk experiment uitgevoerd dat in de internationale media werd opgepikt en door anderen herhaald is. Ze reageerden op het stigma dat iedereen die zich moslim noemt, of die een Arabische achtergrond heeft, tegenwoordig meteen verdacht is en wordt beschouwd als terrorist. Ze wilde dat vooroordeel testen en ook meteen tonen dat er ook moslims zijn die geen terrorist zijn.
Het experiment bestond eruit dat iemand (die duidelijk een Arabische uitstraling heeft) op straat ging staan met een blinddoek om en met open armen. Bij zijn voeten stonden twee kartonnen borden met de tekst “Ik ben een moslim, en ik wordt gelabeld als terrorist” en de tekst “Ik vertrouw u. Vertrouwt u mij? Geef me een HUG”. Ze waren verrast door het resultaat, te zien in de onderstaande video.
Ik ben een moslim, geen terrorist, geef me een hug
We zijn natuurlijke gulle gevers
Ik hoop dat deze experimenten je hart hebben geraakt en gevoed, en dat hij nu meer open staat als dat kan. Besef dat andere mensen best veel goedheid hebben, en dat als ze eens iets denken of doen wat pijnlijk is voor anderen, dat het waarschijnlijk zo is dat zijzelf niet in staat waren om een behoefte van zichzelf te vervullen, of anderszins gebukt gaan onder een eigen pijn.
Eigenlijk, soms diep van binnen, zijn we gevende wezens, en willen we sociaal zijn en behoren tot een gemeenschap van gelijken. En vanuit die gulle energie, en de energie van vervulling, zijn we ook in staat om te geven als een jong kind dat met grote blije ogen een snoepje komt brengen, en ontvangen als een kind dat een ijsje krijgt op een warme dag, of mag spelen in een zwembadje.
Geef het voort, en wees gul.
Geef het bericht door aan anderen als je het waardeert (of als het je heeft geraakt), en schrijf hieronder je reactie. Steun deze website om meer mensen te bereiken met waardevolle cadeaus en een rijk leven. Het is een mooie oefening in gulheid.
Ik wens je een hele fijne dag.
✔open jezelf ✔deel ✔ reageer
Ja dat met die dakloze ben en ik helemaal met je eens.
Toen ik nog in Zwolle woonde heb ik een aantal keren in het park met de hond op een bankje gezeten bij een dakloze.
Aardige man, nodigde mij uit om naast hem te zitten en we hadden hele verhalen.
Hij zei dan “Rita kijk eens die luchten en de kleuren van de bomen…” en ik dacht dan “jij snapt het meer als menig ander……”
Ik vond mijzelf destijds wat te zwaar en op een gegeven moment zei hij “He Ritaatje”.
Ik zei “Ritaatje? zeg maar Rita”, doelend op mijn gewicht.
Toen werd hij wat verontwaardigd en zei “Of je accepteert jezelf of je doet er wat aan, maar niet lopen zeuren…..” en ik dacht “Je hebt gelijk…..”
Zo leer je nog eens wat van een zwerver op een bankje.
Ook heb ik wel eens met een bekende Zwolse zwerver in de trein naar Amsterdam gezeten en onderweg stapten er twee madammen in de trein met bontmantels en gingen bij ons zitten en haalden hun neus voor hem op dat kon je zien.
Maar hij had ze door en gedurende de verdere treinreis hebben we niet met elkaar gepraat maar hij gaf mij steeds knipogen en keek half naar ze en we wisten samen wat hij bedoelde.
Zwervers zijn vaak mooie mensen ……
Mooie ervaringen Rita. Ik ben het met je eens dat Zwervers kunnen mooi en kleurrijk kunnen zijn. Bedankt voor je anekdotes.
Toen ik net even naar de winkel liep zag ik vlak naast de ingang iemand die ik wel eerder in de stad had ontmoet. Ik begrijp inmiddels dat ze op straat leeft, iets wat ik eerder niet wist, en soms is ze tegenwoordig ook wat “ver weg” en is er geen contact mogelijk. Vandaag was ze echter groots en verbaal aanwezig, en we hadden dus even contact. Blijkbaar wilde ze gehoord worden.
Toen ik na het inkopen weer langskwam was ze aan het opruimen en vertelde over hoe ze voor een dubbeltje iets verkocht en dat de meeste mensen haar dan voorbij liepen en zeiden niets te hebben “Dag, leugenaar!” zei ze daarover, terwijl ze steeds iemand anders de revue liet passeren en het herhaalde. Ze heeft natuurlijk gelijk, we zeggen liever iets onwaars in dit soort ontmoetingen en zijn niet altijd zo gul. Wie heeft er nu geen dubbeltje, voor iemand anders die het nodig heeft?
Ook vertelde ze over mensen die haar aanspraken en zeiden haar te kennen, en dan vroegen hoe het met haar ging. Ze zei “Als ze mij kennen, dan weten ze toch al hoe het met me gaat?” Ik was blij dat ze wat krachtiger en groter aanwezig was en opgewekt. Voor iemand die geen gemakkelijk leven lijkt te hebben, slaat ze zich er toch aardig doorheen.
Toen ze vertelde dat ze vandaag 60 cent had verdiend, en het over eten ging vroeg ik of ze misschien honger had en bood aan mijn net gekochte muffins met haar te delen. Dat was welkom, en bij het uitpakken bleek ze ook nog smetvrees te hebben en het zelf te willen pakken. Dat mocht uiteraard. Voor nu was het genoeg, en een volgende keer weet ik dat ze misschien wat nodig heeft en geef haar wel weer wat. Ten opzichte van haar kan ik me steenrijk voelen.
Ze vertelde dat een klein dubbeltje haar al veel blijdschap kan geven, en mijn muffin werd ook erg op prijs gesteld. Ik hoop dat het goed met haar mag blijven gaan, en ik vertrouw dat ze haar weg zal vinden. Ik ken haar als een plezierig en waardevol mens, met een hulpvaardige inborst. Dat ik ondanks eerder contact nog niets wist over haar eigen situatie, zegt veel over haar zelfredzame en positieve karakter. Ze was toen wat aan het helpen in een lokale winkel, dus er was ook geen aanleiding voor me om het te vermoeden.
Ik ken genoeg mensen die vanuit veel betere omstandigheden moord en brand roepen, iedereen veroordelen in hun verontwaardiging, en doen alsof hun wereld vergaat. Deze vrouw doet dat niet, en er zijn meer daklozen die vooral wat blijdschap rondstrooien en altijd vriendelijk en opgewekt in de omgang zijn. Het zijn gewoon prettige mensen die de omgeving niet belasten.
Alweer jaren terug kwam ik regelmatig een dakloze tegen met een aanstekelijk rijmpje “Mensen maak me een beetje blij” begon het. Rond sinterklaas bood hij aan om een sinterklaasrijmpje te maken. Een prettig persoon om tegen te komen. Toen hij een keer 10 euro van iemand kreeg was hij daar helemaal blij over en had een goeie dag.
Een ander zingt graag een liedje in de trein met zijn gitaar, en geeft zo wat vreugde door. Dat zijn waardevolle mensen op hun eigen manier, ook al zijn ze misschien niet perfect volgens maatschappelijke normen en wil je ze misschien niet zelf redden of onderdak verschaffen. Dat is ook niet wat ze vragen. De glimlach die je van hen krijgt is zeker wat waard, en het geven herinnert je aan wat te geven hebt en hoe waardevol dat cadeau is voor iemand die zelf weinig heeft. Dankbaar voor mijn rijkdom.